Ανοικτή επιστολή προς τον κ. υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών

Κύριε Υπουργέ, διάβασα με ενδιαφέρον τις εξαγγελίες σας για την επί το αυστηρότερον μεταρρύθμιση του ΚΟΚ και για μια ακόμη φορά αναρωτήθηκα αν ζείτε και σεις σ’ αυτή τη χώρα που ζω κι εγώ ή σε κάποια φανταστική χώρα. Θεωρήσατε ότι το βασικό πρόβλημα είναι το ύψος των προστίμων, και τα αυξήσατε δεόντως. Κι όμως, όποιος γνωρίζει εισαγωγική θεωρία πιθανοτήτων, θα σας αποδείκνυε ότι η αύξηση είναι αμελητέα. Και εξηγούμαι: όταν μια παράβαση τιμωρείται με πρόστιμο 100 ευρώ, αλλά η πιθανότητα να συλληφθεί ο παραβάτης είναι 0,001, τότε το πραγματικό προσδοκώμενο κόστος της παράβασης είναι 0,1 ευρώ (=100Χ0,001). Όταν διπλασιάσετε το πρόστιμο το κόστος γίνεται 0,2 ευρώ. Για να έχει αποτέλεσμα μια πολιτική προστίμων πρέπει, είτε το πρόστιμο να φτάσει στη στρατόσφαιρα (π.χ. 100.000 ευρώ) ή η πιθανότητα σύλληψης να ξεπεράσει το 0,5. Και εδώ βρίσκεται η κύρια αιτία της παραβατικότητας των οδηγών (και όχι μόνον). Όταν η πιθανότητα να τιμωρηθείς για μια παράβαση του ΚΟΚ είναι αμελητέα, τότε μόνον όσοι οδηγοί συναισθάνονται την αναγκαιότητα τήρησης των νόμων δεν θα κάνουν παραβάσεις. Και δυστυχώς στη χώρα μας τέτοιοι πολίτες είναι πολύ λίγοι. Είναι η βεβαιότητα ότι θα "φας κλήση" – σε συνδυασμό με τη βεβαιότητα ότι θα αναγκαστείς να την πληρώσεις και δεν θα την "σβήσει" ο γνωστός του κολλητού του τάδε – που θα εμποδίσει την παρανομία, όχι το ύψος του προστίμου ή η αφαίρεση των πινακίδων. Γιατί όμως δεν τιμωρούνται οι παραβάτες; Εδώ, δυστυχώς, θα σας προσάψω ιδιοτέλεια, κύριε υπουργέ. Και δεν αναφέρομαι σε σας προσωπικά, αλλά στους ασκούντες εξουσία εν γένει στον τόπο μας. Ενσυνειδήτως μας επιτρέπετε να τη γλιτώνουμε με τις μικροπαρανομίες μας: την παράνομη στάθμευση, την παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη, την υπερβολική ταχύτητα, το αυθαίρετο στη δασική έκταση, στο ρέμα ή στην παραλία και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός. Γιατί έτσι η περιφρόνηση του νόμου γίνεται ο κανόνας, η εξυπηρέτηση του προσωπικού συμφέροντος τρόπος ζωής ("έτσι κάνουν όλοι") και με αυτόν τον τρόπο γίνονται αποδεκτές και οι δικές σας παρανομίες. Μόνο που οι δικές σας δεν αφορούν μερικές δεκάδες (ή έστω εκατοντάδες) ευρώ μιας κλήσης, αλλά μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια που βρίσκουν τον δρόμο τους στις τσέπες υμετέρων της μιας ή της άλλης απόχρωσης. Είτε αυτοί λέγονται εθνικοί προμηθευτές είτε εθνικοί εργολάβοι. Αλλά καθώς η παρανομία είναι "μαγκιά", ο μόνος φόβος που έχετε είναι μήπως κάποιος τρελός εισαγγελέας σας βάλει στο μάτι. Γιατί οι πολιτικοί αντίπαλοι τα προσέχουν κάτι τέτοια: μεθαύριο θα είναι αυτοί στη θέση σας – ας είναι καλά ο δικομματισμός και το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα. Είμαι σίγουρος ότι οι φιλόξενες στήλες τις ΑΥΓΗΣ θα είναι στη διάθεσή σας για να απαντήσετε επί των παρατηρήσεών μου. Μα προσοχή: μην περιοριστείτε στις εκτιμήσεις μου περί διαφθοράς. Έτσι κι αλλιώς εκτιμήσεις είναι, όχι αποδεδειγμένα γεγονότα, και επιπλέον δεν αφορούν εσάς προσωπικώς. Απαντήστε μου και για την ταμπακέρα: θα υπάρχει η βεβαιότητα τιμωρίας της παράβασης; Γιατί όταν θα θρηνήσουμε το επόμενο θύμα - πεζό στη Μεσογείων, που αναγκάστηκε να κατέβει στο οδόστρωμα, επειδή στο πεζοδρόμιο(;) ήταν σταθμευμένα αυτοκίνητα (που σταθμεύουν συστηματικά επί του πεζοδρομίου τα τελευταία 5 χρόνια), δεν θα φταίει μόνον ο επίσης άτυχος – κατά τη γνώμη μου – οδηγός που συμμετείχε στο ατύχημα. Αλλά, κυρίως, ο ανεύθυνος που στάθμευσε στο πεζοδρόμιο και η πολιτεία που του το επέτρεψε όλα αυτά τα χρόνια. Και πολιτεία είστε και εσείς, κύριε υπουργέ.

Ο Ιωάννης Κ. Μπασιάκος είναι πανεπιστημιακός (και φανατικός πελάτης των υφ υμών εποπτευομένων μέσων μαζικής μεταφοράς).