Προσευχή στις πλατείες

Η εικόνα των μουσουλμάνων που προσεύχονται στις πλατείες της Αθήνας χωράει πολλές αναγνώσεις. Υπάρχει ελευθερία, αφού τους αφήνουν. Άλλη οπτική: Δεν επιτρέπονται τεμένη και οι άνθρωποι καταφεύγουν στις πλατείες, άρα υπάρχουν εμπόδια στα θρησκευτικά δικαιώματά τους. Άλλη ανάγνωση: Μας κατέλαβαν τις πλατείες, ο εχθρός μπήκε μέσα. Γι’ αυτό τους εμποδίζουμε όπου μπορούμε. Κι ακόμη: Η προσευχή στις πλατείες είναι και μια μορφή διεκδίκησης, βρισκόμαστε μπροστά σε διεργασίες έντασης. Εκδηλώθηκε, βέβαια, και η προπαγάνδα: ότι τάχα έδωσε άδεια ο Καμίνης για την προσευχή στις πλατείες!

Αν τα βάλουμε σε σειρά, θα βρούμε άκρια: Η μεγάλη καθυστέρηση στη ρύθμιση του θέματος των λατρευτικών χώρων για μουσουλμάνους έχει προκαλέσει συσπείρωση πάρα πολλών μουσουλμάνων -νομίμων μεταναστών και προσφύγων- που πλέον διεκδικούν το δικαίωμα να λατρεύουν. Και όχι μόνον αυτό. Ουσιαστικά να αναγνωρίζονται άνθρωποι εξίσου με τους Έλληνες. Οι επιθέσεις που δέχονται πολλοί πρόσφυγες από το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές σε πλατείες από ακροδεξιές ομάδες έχουν κάνει τμήματα του δημόσιου χώρου πεδίο αντιπαράθεσης.

Το θεμελιώδες βήμα είναι η ταχεία επίλυση του θέματος των μουσουλμανικών λατρευτικών χώρων. Η ομαλοποίηση. Η αναγνώριση των θρησκευτικών ηγετών των μουσουλμάνων, με σεβασμό στην ιδιαίτερότητα των εσωτερικών ρευμάτων. Πώς πρέπει να γίνεται με όλες τις θρησκείες, σύμφωνα με το σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις της χώρας. Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να επανεξεταστεί η παλιά και μη εφαρμοσθείσα απόφαση δημιουργίας ενός μεγάλου τεμένους και να συζητηθεί η εκδοχή περισσότερων και μικρότερων, όχι στα... βουνά, αλλά κοντά στους τόπους κατοικίας των ανθρώπων.

Αλλά και αυτό δεν θα αρκέσει. Υπάρχει η ανάγκη μιας ουσιαστικής στροφής σε όλους τους τομείς, ώστε να εγκαταλειφθεί η κυρίαρχη νοοτροπία που στο όνομα της... προστασίας της εθνικής μας καθαρότητας απλώνει την πίεση, την εξαθλίωση, την περιθωριοποίηση. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να αντιληφθεί -και κυρίως τα φτωχά και αδύνατα στρώματα- ότι την κατάσταση εξαθλίωσης τελικά την πληρώνουν τα αδύνατα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού. Οι όποιες πολιτικές πρόνοιας, υγείας, απασχόλησης των μεταναστών και προσφύγων πρέπει να περάσουν και μέσα από τη μουσουλμανική θρησκευτική δομή -με τις διαφορές ρευμάτων και εθνικής καταγωγής- που έχει δημιουργηθεί και ήταν φυσικό να δημιουργηθεί.

Ας μην περιμένουμε άλλο τα χειρότερα.