Κατά Κουβέλη!

Είναι καταφανώς λανθασμένη και προκατειλημμένη η “ερμηνεία” που έδωσε χθες η "Αυγή" στις θέσεις Κουβέλη (άρθρο στα "Επίκαιρα"). Έγραψε χθες στην πρώτη σελίδα πάνω-πάνω την “είδηση” ότι τάχα ο Φ.Κουβέλης κάνει άνοιγμα στον Παπανδρέου - με υπέρτιτλο “επιτάχυνση εξελίξεων”! -και στη δεύτερη σελίδα το κύριο άρθρο της εφημερίδας (“Ο δρόμος προς την κόλαση και οι καλές προθέσεις”) αφιερώθηκε για να στηρίξει την εικόνα ότι ο Φ. Κουβέλης “τα βρίσκει” με το ΠΑΣΟΚ.

Όποιος όμως διάβασε το άρθρο Κουβέλη (στη σελίδα 5) θα είδε ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς με απόλυτη συνέπεια διατύπωσε θέσεις κρυστάλλινες. Αντιγράφω επί λέξει: “Η Δημοκρατική Αριστερά δεν μπορεί να συναινέσει στην πολιτική που καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις, μειώνει τους μισθούς και τις συντάξεις, οξύνει τις κοινωνικές αντιθέσεις, ενισχύει τους δείκτες της ανεργίας, διευρύνει τη φτώχεια, τροφοδοτεί την ύφεση, ανέχεται την παραοικονομία και τη φοροδιαφυγή”.

Τι σχέση έχει αυτή θέση του Φ. Κουβέλη με την πρωτοσέλιδη είδηση περί συναινετικών εξελίξεων και μάλιστα ότι δέχεται το μνημόνιο; Είναι φανερό ότι επιχειρείται να εξυπηρετηθούν κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες σε βάρος της αλήθειας και της υπεύθυνης ενημέρωσης των αναγνωστών. Ο αρθρογράφος της 2ης σελίδας της χθεσινής ΑΥΓΗΣ παρουσιάζει ως μεγάλη αποκάλυψη σκοτεινών προθέσεων την ... αλήθεια. Έγραψε ο Φ. Κουβέλης : “Η απεμπλοκή από το μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όσο κι αν αποτελεί δίκαιο αίτημα της κοινωνίας -και είναι δίκαιο- προϋποθέτει μια εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση και αυτή, στη συνέχεια, προϋποθέτει την ύπαρξη συσχετισμών και ευρωπαϊκού χαρακτήρα, οι οποίοι δεν υπάρχουν και πρέπει να διαμορφωθούν.” Έχει μήπως λάθος ο Φ.Κ. ή εκπληρώθηκαν αυτές οι προυποθέσεις και δεν το καταλάβαμε;

Ίσως εκείνοι που σχεδίασαν την επίθεση κατά του Φ. Κουβέλη και της Δημοκρατικής Αριστεράς να πίστεψαν τις διαβεβαιώσεις της ηγεσίας της Ν.Δ. ότι τάχα υπάρχουν οι προϋποθέσεις και ότι τάχα μπορούμε σε μερικούς μήνες “να γυρίσουμε στις αγορές”, όπως λέει. Αλλά με βάση τη γραμμή της Ν.Δ. χαράσσονται οι διαχωριστικές γραμμές στην αριστερά και αυτοχρίζονται οι συνεπείς;

Αναμφίβολα κάθε δημοσιογράφος κρίνει, σχολιάζει πολιτικούς και πολιτικές. Βεβαίως και πρέπει να υπάρχει πολιτική αντιπαράθεση απόψεων και σύγκρουση. Αυτή η ελευθερία πρέπει να κυριαρχεί στην “Αυγή”. Και να συμβαδίζει με την ευθύνη απέναντι στον αναγνώστη - όταν κάνει κανείς λάθος να το αναγνωρίζει. Δεν παύει όμως να έχει θέση το ερώτημα: Τι σχέση έχει με την ιστορία της εφημερίδας και με τη σχέση της με τον Φώτη Κουβέλη τόση προκατάληψη και τέτοια αλλοίωση των θέσεών του;

Δεν βρισκόμαστε πια στην περίοδο της εσωκομματικής σύγκρουσης. Τώρα οι κριτικές και οι χαρακτηρισμοί πρέπει να πείθουν ευρύτερα την κοινωνία. Και τέτοιες επιθέσεις, όσο κι αν δημιουργούν πρόσκαιρες εντυπώσεις, δεν πείθουν. Γιατί απλώς δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Και όλοι το ξέρουν.

Αξίωση μονολιθικότητας; 27/11/10 ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΓΗΣ

Η "Αυγή", στην πολύχρονη διαδρομή της, έχει δεχτεί πολλές επιθέσεις, συχνά σκληρές, μέσα από τον χώρο της αριστεράς. Η φυσιογνωμία του χώρου της ανανεωτικής - ριζοσπαστικής αριστεράς, οργανική δύναμη του οποίου επιδιώκει να είναι η εφημερίδα μας, διακρίνεται για την κουλτούρα διαλόγου, ακόμη και πολεμικής, αλλά τεκμηριωμένης.

Προϋπόθεση για μια τέτοια διαδικασία είναι ο σεβασμός στον αναγνώστη. Δηλαδή η εφημερίδα να έχει ανοιχτές τις σελίδες της, να δημοσιεύει αυτούσιο το επίμαχο πρωτογενές υλικό, να μην παρασύρεται σε επιλεκτικές παρουσιάσεις.

Υποχρέωση οιασδήποτε εφημερίδας γνώμης, πολύ περισσότερο της αριστεράς, είναι ο σχολιασμός της επικαιρότητας. Ουδείς υπεράνω κριτικής, βεβαίως και η εφημερίδα.

Χθες η "Αυγή" αναδημοσίευσε ολόκληρο το άρθρο του Φ. Κουβέλη από το περιοδικό "Επίκαιρα". Όπως ήταν φυσικό, σχολίασε το περιεχόμενό του και πρόβαλε την είδηση αξιολογώντας την ως σημαντική. Αν ο σχολιασμός διαστρέφει ή αδικεί το άρθρο, έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα το κρίνουν οι αριστεροί αναγνώστες. Η Δημοκρατική Αριστερά, όμως, αντί να απαντήσει με επιχειρήματα, κατέφυγε σε ανακοίνωση που μπορεί να θεωρηθεί ως προγραφή για την εφημερίδα. Περιμέναμε ουσιαστική απάντηση. Δεν ακούσαμε τίποτα για την ταμπακέρα. Κρίμα...

Η ουσία παραμένει ότι η τοποθέτηση Κουβέλη, το άνοιγμά του προς τον πρωθυπουργό, συμπίπτει με τις ευρύτερες ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, που επιταχύνονται. Αν εννοεί όσα αναφέρει στο άρθρο του, πρόκειται για μετακίνηση από την πολιτική απόρριψη του Μνημονίου στην τακτική τής κατά περίπτωσιν αντιμετώπισης πτυχών του.

Είναι, άραγε, παρωχημένο θέμα η καθολική εναντίωση στο Μνημόνιο; Μήπως συνοδοιπορεί η αριστερά με τη δεξιά, επειδή η Ν.Δ. υποκριτικά, και από άλλες αφετηρίες, επικρίνει το Μνημόνιο; Συνοδοιπόρησαν και οι βουλευτές της Δ.Α. όταν καταψήφισαν μαζί με τη Ν.Δ. το Μνημόνιο στη Βουλή; Είναι λυπηρό να υιοθετούνται τέτοια επιχειρήματα, ξένα προς το ήθος της κοινής αριστεράς μας.

Με τη χθεσινή επανατοποθέτηση του Φ. Κουβέλη, ότι το Μνημόνιο, αν και κακό, είναι δεδομένο, τι θα ψήφιζαν οι βουλευτές της Δ.Α. αν το Μνημόνιο Νο 3 ερχόταν στη Βουλή; Άλλο ένα "άχρηστο" όχι; Ή μήπως η "αριστερά της ευθύνης" τούς οδηγεί στη ρεαλιστική προσέγγιση του Μνημονίου, δηλαδή στην αναίρεση της απορριπτικής στάσης;

Η "Αυγή" πορεύεται με δημοσιογραφική ανεξαρτησία μέσα σε δύσκολες συνθήκες, που καθορίζονται από την οικονομική κρίση, αλλά και την κρίση του χώρου στον οποίο ιστορικά αναφέρεται η εφημερίδα. Η "Αυγή" δεν είναι κομματικό όργανο. Και είναι κρίμα κάποιοι να επιδιώκουν να τη μετατρέψουν σε μονολιθική εφημερίδα, δηλαδή να αμφισβητούν την υποχρέωση διατύπωσης γνώμης. Φιλοδοξούμε να παραμείνουμε θεσμός διαλόγου μεταξύ των αριστερών και προοδευτικών πολιτών, τους οποίους οι πολιτικές διαφορές οδήγησαν σε πορεία απόκλισης. Δεν επιθυμούμε να συνεισφέρουμε στον διχασμό, αλλά στην αλληλοκατανόηση μέσω επιχειρημάτων. Οψόμεθα!

Ο δρόμος για την κόλαση και οι καλές προθέσεις 26/11/10 ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΓΗΣ

Ενώ η οικονομία βουλιάζει σε απροσδιόριστης έκτασης ύφεση και η κοινωνία αντιμετωπίζει το φάσμα της χρεωκοπίας, στο πολιτικό επίπεδο επιταχύνονται εξελίξεις, που προσδίδουν σιγά - σιγά σχήμα και μορφή στη "μεταπολίτευση ΔΝΤ". Το Μνημόνιο, επικαιροποιούμενο επί τα χείρω κάθε τρεις μήνες, λειτουργεί ως προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, η οποία έχει παραδώσει τα κλειδιά της εξουσίας στους τροϊκανούς.

Μόλις δέκα μέρες μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση δείχνει να έχει εξαντλήσει την "ανάσα" του δεύτερου γύρου. Ασθμαίνουσα, τρέχει να προλάβει το πρόγραμμα των "100 ημερών" που εξήγγειλε η τρόικα. Ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός διαπιστώνει ότι η αγριότητα και η χρονική επέκταση των μέτρων μπορεί να απειλήσει την "πολιτική σταθερότητα" και αναζητεί σωσίβια συναίνεσης και συνεργασιών.

Από τα κόμματα που έχουν στηρίξει το Μνημόνιο είναι εύλογο να βρει πρόθυμους συνεργάτες. Το κόμμα της κ. Μπακογιάννη, αλλά και οι αποσυνθετικές διεργασίες στο ΛΑΟΣ, εντάσσονται στο παρασκήνιο για τη συγκρότηση του μνημονιακού μπλοκ εξουσίας. Ισχυροί οικονομικοί παράγοντες και καναλάρχες εμφανίζονται τώρα ανοιχτά να υποστηρίζουν την πολιτική της τρόικας, διότι "μπορεί να μην είναι δίκαιη, αλλά είναι αναγκαία". Στο υπό διαμόρφωση μπλοκ εγγράφονται και οι βολιδοσκοπήσεις του Γιάννη Δημαρά για κεντρώο κόμμα.

Ο θρυμματισμός των κομμάτων, ιδιαίτερα μάλιστα του χώρου της αριστεράς, παραπέμπει σε σχεδιασμούς για κυβερνήσεις συνεργασίας, ώστε ο καταρρέων δικομματισμός να διασωθεί μεταλλασσόμενος σε διπολισμό. Στο νέο μπλοκ εξουσίας θα έχουν θέση μόνον όσοι αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα ή την υποχρεωτική εκ των πραγμάτων εφαρμογή του Μνημονίου.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο προκαλεί ερωτήματα η σπουδή του Φ. Κουβέλη με τα όσα αναφέρει στο άρθρο του στα Επίκαιρα (δημοσιεύεται σε άλλη σελίδα). Οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς έχουν καταψηφίσει το Μνημόνιο. Και κατά τούτο είχαν διαφοροποιηθεί ριζικά από τον συρφετό των προθύμων. Η χθεσινή εκτίμηση του Φ. Κουβέλη πως δεν υφίστανται προϋποθέσεις αποδέσμευσης της χώρας από τον μηχανισμό μοιάζει σαν προετοιμασία ήπιας αντιμετώπισης των αντικοινωνικών πολιτικών, οι οποίες "αντικειμενικοποιούνται".

Αναμφίβολα, έχει μεγάλη αξία η αντιμετώπιση των επιπτώσεων του Μνημονίου και όχι η οχύρωση πίσω από φραστικά σχήματα αδιαλλαξίας ή και ιδεολογικούς αναχρονισμούς. Εξίσου, όμως, σημαντικός είναι ο αγώνας για την ανατροπή του Μνημονίου, όχι μόνο γιατί δεν είναι δίκαιο, αλλά διότι είναι ο βασικός συντελεστής της καταστροφικής πορείας της οικονομίας και της απομάκρυνσης της χώρας από την ευρωπαϊκή πορεία. Όταν μάλιστα η "ρεαλιστική προσέγγιση" του Μνημονίου συνδυάζεται με συγκαταβατικότητα απέναντι στη "συναινετική πολιτική", τότε ο αριστερός πολίτης δικαιούται να προβληματίζεται και να ανησυχεί.

Π. Σκουρλέτης: Αναίρεση της ψήφου κατά του Μνημονίου το άρθρο Κουβέλη 26/11/10

"Το άρθρο του επικεφαλής της Δημοκρατικής Αριστεράς Φ. Κουβέλη στο περιοδικό «Επίκαιρα» συνιστά εν ολίγοις τοποθέτηση αποδοχής και συμβιβασμού με την πραγματικότητα του Μνημονίου" υποστηρίζει ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ, Π. Σκουρλέτης, σχολιάζοντας το άρθρο του προέδρου της Δ.Α. στο περιοδικό "Επίκαιρα" της 25/11. "Κατ΄ ουσίαν η σημερινή εκτίμηση του Φ. Κουβέλη αποτελεί αναίρεση της ψήφου του κατά του Μνημονίου τον προηγούμενο Μάη" προσθέτει ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ.

Ο Π. Σκουρλέτης αναρωτιέται "σε τι βοηθά τον αγώνα για την αποτροπή των επιπτώσεων από την εφαρμογή του Μνημονίου η θεώρησή του ως κάτι δεδομένο και η υποτίμηση των επιπτώσεων από την υλοποίησή του, που οδηγούν στην οικονομική και κοινωνική χρεωκοπία" κι ακόμα "σε τι βοηθά η αποδοχή εν τέλει της κυβερνητικής προπαγάνδας, ότι αποτελεί μονόδρομο".

Παράλληλα, ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ επισημαίνει ότι η παραπάνω θεώρηση "τον μόνο που βοηθάει είναι την κυβέρνηση και την προσπάθειά της να εξασφαλίσει την αναγκαία συναίνεση από τη σημερινή Βουλή που δεν κατόρθωσε να εξασφαλίσει από τον λαό στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές".

Δημοκρατική Αριστερά(Αν. Παπαδόπουλος): "Αναίτια και συκοφαντική επίθεση από την ηγεσία του ΣΥΝ και την ’Αυγή’ 26/11/10,

"Για άλλη μια φορά η ηγεσία του ΣΥΝ, αλλά και η σημερινή "Αυγή", επιχειρούν μια αναίτια και συκοφαντική επίθεση κατά της Δημοκρατικής Αριστεράς και του προέδρου της Φώτη Κουβέλη.

Γνωστή τακτική αποπροσανατολισμού των μελών του ΣΥΝ από μια ηγεσία σε φάση πανικού, μπροστά στις ευθύνες που της ζητούν να αναλάβει για τις παλινωδίες της και τις ατυχείς και πολιτικά αδιέξοδες επιλογές της όλους τους προηγούμενους μήνες.

Κρίμα. Δεν αξίζει τέτοιας διαχείρισης ούτε η ιστορική εφημερίδα, ούτε ο κόσμος του ΣΥΝ".