Άλαλα τα χείλη
Παντελής Μπουκάλας, Η Καθημερινή, Δημοσιευμένο: 2015-05-13
Ο καθείς και η πίστη του. Δικαίωμά του απόλυτο. Και δικαίωμα των υπολοίπων, αν δεν φοβούνται εκδικητική εμπλοκή των ουρανίων, να εξετάζουν και να ελέγχουν. Να κρίνουν την πίστη, όταν γλιστράει στη δεισιδαιμονία. Να ελέγχουν τις θρησκείες, εφόσον θεμελιώνονται στο «πίστευε και μη ερεύνα», απαιτώντας μιαν υπακοή που στερεί από τον άνθρωπο το κύριο γνώρισμά του: την ελευθερία. Και να στηλιτεύουν τα ιερατεία που και της ίδιας τους της θρησκείας τους νόμους καταπατούν και για την κοσμική εξουσία διψούν περισσότερο απ’ ό,τι για τη δικαιοσύνη. Αν συμφωνήσουμε στη θυσία του ορθού λόγου, θα καταντήσουμε να δίνουμε δίκιο στον Κύπριο ιερέα που τοποθέτησε στον ναό, σε ειδική προθήκη, τις καφέ σαγιονάρες του Παΐσιου.
Στην ιστορία του χριστιανισμού η συγκέντρωση λειψάνων έχει τη σφραγίδα της Ελένης, της μητέρας του Κωνσταντίνου. Με δική της παρότρυνση ξεκίνησε το πρώτο μισό του 4ου αιώνα, για να συνεχίσει έτσι η χριστιανική λειψανολατρία την αρχαιοελληνική. Πολύ γρήγορα «η Κωνσταντινούπολη έγινε η πιο πλούσια αποθήκη του κόσμου ιερών θησαυρών», γράφει ο Ζεράρ Βαλτέρ στο βιβλίο «Η καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο στον αιώνα των Κομνηνών (1081-1180)» (μτφρ. Κ. Παναγιώτου, Παπαδήμας, 1994). Ιδού κάποια ευρήματα που αναφέρει ο συγγραφέας: τα σπάργανα του Χριστού, τα σαντάλια του, το αίμα του, «αυτόγραφη επιστολή» του στον Αβγαρο, η λεκάνη όπου έπλυνε τα πόδια των μαθητών, το καλάμι του ποδιού του Πέτρου, το γάλα της Παναγίας, ένα φρύδι του Προδρόμου, το κλήμα που φύτεψε ο Νώε μετά τον κατακλυσμό. Και άλλα πολλά. Οσο μεγάλωνε η ζήτηση, με τη θεμελίωση νέων ναών, τόσο αυξανόταν και η προσφορά. Απλός ο νόμος. Και επικερδής. Για όλους.
Της Αγίας Βαρβάρας τα λείψανα, που τη διαπόμπευσε και τη σκότωσε ο ίδιος ο πατέρας της στη Συρία, δεν αναφέρονται στον προαναφερθέντα κατάλογο. Πότε και πού βρέθηκαν και πώς πιστοποιήθηκε η ταυτότητά τους, δεν το ξέρω. Ούτε ποιος ειδικός λόγος την κατέστησε αρμόδια για την προστασία του Πυροβολικού. Για την υποδοχή τους με τιμές αρχηγού κράτους τα έχουμε πει και με αφορμή το φως της Ανάστασης: Στ’ αλήθεια, πιστεύουν οι καλοί χριστιανοί ότι τιμούν το φως και την Αγία Βαρβάρα διά της εξισώσεώς τους με οποιονδήποτε αρχηγό κράτους, με τον κ. Ραχόι λ.χ. ή τον κ. Ολάντ; Κι αυτό που θα περίμενε σαν μεταθανάτια καταξίωσή της η αγία ήταν να την υποδεχτεί ο κ. Τέρενς Κουίκ, σαν υπαρχηγός του κ. Καμμένου;
Οσο για τη μεταφορά των λειψάνων στον Αγιο Σάββα, δουλειά των πιστών είναι να πιστεύουν ότι θα δουν καλό, αλλά δουλειά της πολιτείας είναι να κρατάει τα νοσοκομεία άξια του προορισμού τους. Στο κάτω κάτω, αν ήταν να βοηθήσουν οι άγιοι να μην αποδιαλυθεί το ΕΣΥ, θα το είχαν κάνει επί κυβερνήσεως του ευλαβούς κ. Σαμαρά, που μας κατατρόμαξε προεκλογικά λέγoντας πως αν δεν τον ψηφίσουμε, θα έρθουν στα πράματα οι άθεοι που «θα κατεβάσουν τις εικόνες».
Στην ιστορία του χριστιανισμού η συγκέντρωση λειψάνων έχει τη σφραγίδα της Ελένης, της μητέρας του Κωνσταντίνου. Με δική της παρότρυνση ξεκίνησε το πρώτο μισό του 4ου αιώνα, για να συνεχίσει έτσι η χριστιανική λειψανολατρία την αρχαιοελληνική. Πολύ γρήγορα «η Κωνσταντινούπολη έγινε η πιο πλούσια αποθήκη του κόσμου ιερών θησαυρών», γράφει ο Ζεράρ Βαλτέρ στο βιβλίο «Η καθημερινή ζωή στο Βυζάντιο στον αιώνα των Κομνηνών (1081-1180)» (μτφρ. Κ. Παναγιώτου, Παπαδήμας, 1994). Ιδού κάποια ευρήματα που αναφέρει ο συγγραφέας: τα σπάργανα του Χριστού, τα σαντάλια του, το αίμα του, «αυτόγραφη επιστολή» του στον Αβγαρο, η λεκάνη όπου έπλυνε τα πόδια των μαθητών, το καλάμι του ποδιού του Πέτρου, το γάλα της Παναγίας, ένα φρύδι του Προδρόμου, το κλήμα που φύτεψε ο Νώε μετά τον κατακλυσμό. Και άλλα πολλά. Οσο μεγάλωνε η ζήτηση, με τη θεμελίωση νέων ναών, τόσο αυξανόταν και η προσφορά. Απλός ο νόμος. Και επικερδής. Για όλους.
Της Αγίας Βαρβάρας τα λείψανα, που τη διαπόμπευσε και τη σκότωσε ο ίδιος ο πατέρας της στη Συρία, δεν αναφέρονται στον προαναφερθέντα κατάλογο. Πότε και πού βρέθηκαν και πώς πιστοποιήθηκε η ταυτότητά τους, δεν το ξέρω. Ούτε ποιος ειδικός λόγος την κατέστησε αρμόδια για την προστασία του Πυροβολικού. Για την υποδοχή τους με τιμές αρχηγού κράτους τα έχουμε πει και με αφορμή το φως της Ανάστασης: Στ’ αλήθεια, πιστεύουν οι καλοί χριστιανοί ότι τιμούν το φως και την Αγία Βαρβάρα διά της εξισώσεώς τους με οποιονδήποτε αρχηγό κράτους, με τον κ. Ραχόι λ.χ. ή τον κ. Ολάντ; Κι αυτό που θα περίμενε σαν μεταθανάτια καταξίωσή της η αγία ήταν να την υποδεχτεί ο κ. Τέρενς Κουίκ, σαν υπαρχηγός του κ. Καμμένου;
Οσο για τη μεταφορά των λειψάνων στον Αγιο Σάββα, δουλειά των πιστών είναι να πιστεύουν ότι θα δουν καλό, αλλά δουλειά της πολιτείας είναι να κρατάει τα νοσοκομεία άξια του προορισμού τους. Στο κάτω κάτω, αν ήταν να βοηθήσουν οι άγιοι να μην αποδιαλυθεί το ΕΣΥ, θα το είχαν κάνει επί κυβερνήσεως του ευλαβούς κ. Σαμαρά, που μας κατατρόμαξε προεκλογικά λέγoντας πως αν δεν τον ψηφίσουμε, θα έρθουν στα πράματα οι άθεοι που «θα κατεβάσουν τις εικόνες».
