Οταν ο Κώστας Σημίτης ευχαρίστησε την αμερικανική κυβέρνηση για την άμεση παρέμβασή της ώστε η χώρα να μη συρθεί σ’ έναν καταστροφικό πόλεμο, θύμα της μεγάλης χίμαιρας του εθνικισμού, η τότε Αριστερά της προόδου τον «φιλοδώρησε» με απίστευτες λοιδορίες και ειρωνείες για την «προδοσία» του. Ο κ. Δραγασάκης, ευχαριστώντας τους Αμερικανούς, ευτυχώς δεν είχε την ανάλογη αντιμετώπιση.

Αντιθέτως ο Πρωθυπουργός της «εθνικής αξιοπρέπειας» στην ομιλία του στη Βουλή κατά την ψήφιση της συμφωνίας απέφυγε να πει έστω και ένα σιγανό ευχαριστώ στον Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος μαζί με τον Ματέο Ρέντσι και τις περισσότερες ευρωπαϊκές σοσιαλιστικές δυνάμεις έκαναν ό,τι είναι δυνατόν για να στηρίξουν την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Δυστυχώς απ’ όσα γνωρίζω μόνο η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γεννηματά αμέσως και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ κ. Θεοχαρόπουλος αναφέρθηκαν στον ρόλο των ευρωπαίων Σοσιαλιστών

Και όμως, στη Σύνοδο των ηγετών συνέβησαν γεγονότα που ίσως αλλάξουν την πορεία της Ευρώπης. Εκεί για πρώτη φορά τέθηκε με έμφαση το ζήτημα της κριτικής στην αρχιτεκτονική της Ευρώπης. Ο χειρότερος δρόμος για την «περισσότερη Ευρώπη» είναι ο δρόμος της συνέχισης στο διηνεκές της πολιτικής της λιτότητας. Η κρίση της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν είναι κρίση χρέους, αλλά κρίση της αποτυχίας της ενοποίησης. Δεν οφείλεται στην εσπευσμένη ενοποίηση, αλλά στην καθυστέρηση ή στην αναβολή της. Το θέμα σήμερα δεν είναι η απομείωση του ελληνικού χρέους, αλλά η αποτροπή της απομείωσης των ευρωπαϊκών αξιών. Η αφύπνιση της άλλης Ευρώπης είναι εδώ. Οχι τυχαία ο Ολάντ έγραψε (στην εφημερίδα «Le Journal du Dimanche») πως στη Σύνοδο επικράτησε το ευρωπαϊκό πνεύμα. «Πρότεινα να επιστρέψουμε στην ιδέα του Ζακ Ντελόρ για μια κυβέρνηση της ευρωζώνης και να προσθέσουμε σ’ αυτήν έναν συγκεκριμένο προϋπολογισμό καθώς και ένα Κοινοβούλιο για να διασφαλίσουμε τον δημοκρατικό έλεγχο». Ο δε μακράν καλύτερος πρώην πρόεδρος της Κομισιόν, ο Ζακ Ντελόρ, δήλωνε ότι «το σημερινό σύστημα που ακολουθείται στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την ευρωζώνη δεν είναι πλέον διαχειρίσιμο... Η Ευρώπη δεν είναι πλέον μια ηθική δύναμη. Θα πρέπει να αποκαταστήσουμε αυτήν την ηθική δύναμη που ήταν η ισχύς της Ευρώπης σε άλλες περιόδους όπως όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου». Ουάου, αυτή είναι η Ευρώπη κ. Βαρουφάκη, κ. Τσίπρα, κ. Σόιμπλε...