Πολιτική δυσλεξία και ευρωπαϊκή πραγματικότητα
Αντώνης Τριφύλλης, Το Βήμα της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2015-08-09
‘’Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ” έκλεισαν από τον κόσμον έξω..’’
‘’ΤΑ ΤΕΙΧΗ’’ Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ
Η αριστερά στην Ελλάδα αποδεικνύεται έντονα δυσλεκτική. Η έλλειψη παραστάσεων εκτός των κομματικών τειχών διαμορφώνει λόγο και στρατηγικές που ανήκουν σε άλλες εποχές. Με αποτέλεσμα όλες οι δοξασίες και η τακτική της σχετικά με την κρίση της χώρας να έχουν καταρρεύσει. Και μαζί και η οικονομία και τα υποσυστήματά της.
Ας δούμε όμως κάποιες λανθασμένες σταθερές που κυριάρχησαν το εξάμηνο της κυβερνώσας αριστεράς.
‘’Εμείς θυσιαστήκαμε , αλλά η Ευρώπη αφυπνίζεται. Η λιτότητα τελειώνει, και η Γερμανία απομονώθηκε. Κερδίσαμε επιπλέον την υποστήριξη του ΔΝΤ για κούρεμα του χρέους.’’
Σε ότι αφορά το χρέος γνωρίζαμε, ότι η διαβεβαίωση για βιώσιμο χρέος ήταν η αναγκαία συνθήκη-ψεύδος, ώστε να συμμετάσχει το ΔΝΤ στα δυο προγράμματα διάσωσης. Και είχε σεμνά διατυπωθεί στο δεύτερο πρόγραμμα, ως βούληση επανεξέτασης της βιωσιμότητάς μετά την ολοκλήρωση του 2ου προγράμματος. Τώρα η ανάγκη για τρίτο πρόγραμμα καθιστά επείγουσα την αναδιάρθρωση , ώστε να μπορέσει να συμμετάσχει χωρίς προσχήματα το ΔΝΤ.
Η επιθυμία ολοκλήρωσης της Ένωσης από την άλλη μετά την χρηματοοικονομική κρίση του 2008 και τις κρίσεις χρέους στην περιφέρεια, προκύπτει ως αναγκαία προϋπόθεση για την σταθερότητα του ενιαίου νομίσματος. Και η απόφαση για ολοκλήρωση της ΟΝΕ προωθείται με ταχείς ρυθμούς και με απόλυτη σύμπνοια Γαλλίας -Γερμανίας. Οι διαφοροποιήσεις των δυο χωρών, εκ πρώτης όψεως ‘’διασπαστικές’’, είναι η διαφορετική όψη του ίδιου ‘’νομίσματος’’. Και το ‘’νόμισμα’’ είναι τα στρατηγικά συμφέροντα του κινητήρα της Ευρώπης.
Γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι, ότι χωρίς το αποθετικό νόμισμα και χωρίς την ολοκλήρωσή του σε είκοσι χρόνια οι χώρες τους από μόνες τους θα είναι δυνάμεις μεσαίου βεληνεκούς. Και αν..
Τη στιγμή αυτή υπάρχουν δυο οδικοί χάρτες. Ο πρώτος προσβλέπει στην δημιουργία ενός σκληρού πυρήνα του Ευρώ των ισχυρών και ενός πιο χαλαρού με τις πιο αδύναμες χώρες σε μια ΟΝΕ2. Ταυτόχρονα προκειμένου να κρατηθεί η Βρετανία ενιαία και εντός Ένωσης, προσανατολίζονται σε μια Ένωση πιο χαλαρή με μείωση των υπερεθνικών εξουσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η δεύτερη εκδοχή είναι η διατήρηση και η εμβάθυνση της σημερινής ΟΝΕ αλλά με δυνατότητα χρεοκοπίας μιας χώρας εντός Ευρώ στα πρότυπα των ΗΠΑ. Με άλλα λόγια, την περιφρούρηση της δημοσιονομική υγείας, θα την αναλάβουν οι αγορές. Μια χώρα που δεν εφαρμόζει πολιτικές εξυγίανσης και μεταρρυθμίσεων , θα βρίσκει δυσκολότερα χρήματα για να δανειστεί. Και το κέντρο θα παρεμβαίνει με δικό του προϋπολογισμό για ανθρωπιστική βοήθεια, διάσωση των τραπεζών και στήριξη των υποσυστημάτων κοινωνικής οικονομίας.
Όσο διαρκεί ζύμωση μεταξύ των ισχυρών, πιθανόν να υπάρξουν και άλλες ιδέες. Που θα ενσωματώνονται και θα τροποποιούν τις προτάσεις των ΄΄πέντε’’ που θα υποβάλλονται, αρχής γενομένης από τη σύνοδο κορυφής της 22/6, σε κάθε σύνοδο από τώρα και στο εξής. Και θα προωθούνται για υλοποίηση άμεσα.
Και στις δυο περιπτώσεις η αρχιτεκτονική προβλέπει θεσμικές μεταβολές, όπως την δημιουργία υπουργού οικονομικών της Ευρωζώνης, σώμα ευρωβουλευτών για την νομιμοποίηση των αποφάσεων του Γιούρογκρουπ, κοινοτικό προϋπολογισμό για την ΟΝΕ και φορολογική εναρμόνιση.
Παράλληλα και με την μέθοδο της μεταβλητής γεωμετρίας, προωθούνται οι ενιαίες αγορές ενέργειας, ψηφιακής τεχνολογίας, τραπεζικής ένωσης και ενιαίας αγοράς κεφαλαίων. Καθώς και η συμφωνία διατλαντικής εμπορικής ζώνης.
Τα επόμενα χρόνια, και με σαφή επιθυμία για θωράκιση του ΕΥΡΩ, η συνοχή της Ευρώπης θα ενισχύεται. Αντίθετα με τις προβλέψεις της Ελληνικής κυβέρνησης. Αντίθετα με τις επιθυμίες των ευρωσκεπτικιστών της Αγγλίας ή των ακροδεξιών.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση αποδείχτηκε αδιάβαστη . Και αναρωτιέται κανείς αν μπορεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις με την ιδεοληπτική προσέγγιση της πραγματικότητας που την διακρίνει. Ακόμη και για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που της επιβάλλονται, δεν είναι σε θέση να αποκτήσει την ιδιοκτησία τους. Όλες της οι πολιτικές στους τομείς της Παιδείας, τις ανταγωνιστικότητας, των ιδιωτικοποιήσεων και πάνω από όλα του κράτους σηματοδοτούν κουρασμένα μυαλά με ορίζοντα το παρελθόν.
Με μαθηματική ακρίβεια αν δεν υπάρξει μια επανάσταση μέσα στην κυβέρνηση, τα κόμματα που την στηρίζουν, ακόμα και σε κόμματα της αντιπολίτευσης, η παρούσα και η μέλλουσα Βουλή θα ταφεί στα ερείπια της αποτυχίας. Καθώς και το τρίτο και τελευταίο πρόγραμμα διάσωσης.
Το θέμα είναι να μην ταφεί αδιάβαστη και η χώρα, καθώς όλα επιταχύνονται μέσα στο σκηνικό που διαμορφώνει η κρίση της παγκοσμιοποίησης .
Το σοκ που προκάλεσε στον Πρωθυπουργό και σε μέρος του κόμματος του η αντιμετώπιση της πραγματικότητας μετά το ατυχές δημοψήφισμα, μάλλον δεν είναι αρκετό για να κινητοποιήσει το σύνολο των κοινωνικών και πολιτικών δημοκρατικών δυνάμεων για να μπει η χώρα στις ράγες της πραγματικής επανάστασης που απαιτούν οι καιροί. Και έτσι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα βαδίσουν την δύσκολη αλλά απαραίτητη ανηφόρα του μετασχηματισμού. Όλοι πλην Λακεδαιμονίων.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ” έκλεισαν από τον κόσμον έξω..’’
‘’ΤΑ ΤΕΙΧΗ’’ Κ.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ
Η αριστερά στην Ελλάδα αποδεικνύεται έντονα δυσλεκτική. Η έλλειψη παραστάσεων εκτός των κομματικών τειχών διαμορφώνει λόγο και στρατηγικές που ανήκουν σε άλλες εποχές. Με αποτέλεσμα όλες οι δοξασίες και η τακτική της σχετικά με την κρίση της χώρας να έχουν καταρρεύσει. Και μαζί και η οικονομία και τα υποσυστήματά της.
Ας δούμε όμως κάποιες λανθασμένες σταθερές που κυριάρχησαν το εξάμηνο της κυβερνώσας αριστεράς.
‘’Εμείς θυσιαστήκαμε , αλλά η Ευρώπη αφυπνίζεται. Η λιτότητα τελειώνει, και η Γερμανία απομονώθηκε. Κερδίσαμε επιπλέον την υποστήριξη του ΔΝΤ για κούρεμα του χρέους.’’
Σε ότι αφορά το χρέος γνωρίζαμε, ότι η διαβεβαίωση για βιώσιμο χρέος ήταν η αναγκαία συνθήκη-ψεύδος, ώστε να συμμετάσχει το ΔΝΤ στα δυο προγράμματα διάσωσης. Και είχε σεμνά διατυπωθεί στο δεύτερο πρόγραμμα, ως βούληση επανεξέτασης της βιωσιμότητάς μετά την ολοκλήρωση του 2ου προγράμματος. Τώρα η ανάγκη για τρίτο πρόγραμμα καθιστά επείγουσα την αναδιάρθρωση , ώστε να μπορέσει να συμμετάσχει χωρίς προσχήματα το ΔΝΤ.
Η επιθυμία ολοκλήρωσης της Ένωσης από την άλλη μετά την χρηματοοικονομική κρίση του 2008 και τις κρίσεις χρέους στην περιφέρεια, προκύπτει ως αναγκαία προϋπόθεση για την σταθερότητα του ενιαίου νομίσματος. Και η απόφαση για ολοκλήρωση της ΟΝΕ προωθείται με ταχείς ρυθμούς και με απόλυτη σύμπνοια Γαλλίας -Γερμανίας. Οι διαφοροποιήσεις των δυο χωρών, εκ πρώτης όψεως ‘’διασπαστικές’’, είναι η διαφορετική όψη του ίδιου ‘’νομίσματος’’. Και το ‘’νόμισμα’’ είναι τα στρατηγικά συμφέροντα του κινητήρα της Ευρώπης.
Γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι, ότι χωρίς το αποθετικό νόμισμα και χωρίς την ολοκλήρωσή του σε είκοσι χρόνια οι χώρες τους από μόνες τους θα είναι δυνάμεις μεσαίου βεληνεκούς. Και αν..
Τη στιγμή αυτή υπάρχουν δυο οδικοί χάρτες. Ο πρώτος προσβλέπει στην δημιουργία ενός σκληρού πυρήνα του Ευρώ των ισχυρών και ενός πιο χαλαρού με τις πιο αδύναμες χώρες σε μια ΟΝΕ2. Ταυτόχρονα προκειμένου να κρατηθεί η Βρετανία ενιαία και εντός Ένωσης, προσανατολίζονται σε μια Ένωση πιο χαλαρή με μείωση των υπερεθνικών εξουσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η δεύτερη εκδοχή είναι η διατήρηση και η εμβάθυνση της σημερινής ΟΝΕ αλλά με δυνατότητα χρεοκοπίας μιας χώρας εντός Ευρώ στα πρότυπα των ΗΠΑ. Με άλλα λόγια, την περιφρούρηση της δημοσιονομική υγείας, θα την αναλάβουν οι αγορές. Μια χώρα που δεν εφαρμόζει πολιτικές εξυγίανσης και μεταρρυθμίσεων , θα βρίσκει δυσκολότερα χρήματα για να δανειστεί. Και το κέντρο θα παρεμβαίνει με δικό του προϋπολογισμό για ανθρωπιστική βοήθεια, διάσωση των τραπεζών και στήριξη των υποσυστημάτων κοινωνικής οικονομίας.
Όσο διαρκεί ζύμωση μεταξύ των ισχυρών, πιθανόν να υπάρξουν και άλλες ιδέες. Που θα ενσωματώνονται και θα τροποποιούν τις προτάσεις των ΄΄πέντε’’ που θα υποβάλλονται, αρχής γενομένης από τη σύνοδο κορυφής της 22/6, σε κάθε σύνοδο από τώρα και στο εξής. Και θα προωθούνται για υλοποίηση άμεσα.
Και στις δυο περιπτώσεις η αρχιτεκτονική προβλέπει θεσμικές μεταβολές, όπως την δημιουργία υπουργού οικονομικών της Ευρωζώνης, σώμα ευρωβουλευτών για την νομιμοποίηση των αποφάσεων του Γιούρογκρουπ, κοινοτικό προϋπολογισμό για την ΟΝΕ και φορολογική εναρμόνιση.
Παράλληλα και με την μέθοδο της μεταβλητής γεωμετρίας, προωθούνται οι ενιαίες αγορές ενέργειας, ψηφιακής τεχνολογίας, τραπεζικής ένωσης και ενιαίας αγοράς κεφαλαίων. Καθώς και η συμφωνία διατλαντικής εμπορικής ζώνης.
Τα επόμενα χρόνια, και με σαφή επιθυμία για θωράκιση του ΕΥΡΩ, η συνοχή της Ευρώπης θα ενισχύεται. Αντίθετα με τις προβλέψεις της Ελληνικής κυβέρνησης. Αντίθετα με τις επιθυμίες των ευρωσκεπτικιστών της Αγγλίας ή των ακροδεξιών.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση αποδείχτηκε αδιάβαστη . Και αναρωτιέται κανείς αν μπορεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις με την ιδεοληπτική προσέγγιση της πραγματικότητας που την διακρίνει. Ακόμη και για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που της επιβάλλονται, δεν είναι σε θέση να αποκτήσει την ιδιοκτησία τους. Όλες της οι πολιτικές στους τομείς της Παιδείας, τις ανταγωνιστικότητας, των ιδιωτικοποιήσεων και πάνω από όλα του κράτους σηματοδοτούν κουρασμένα μυαλά με ορίζοντα το παρελθόν.
Με μαθηματική ακρίβεια αν δεν υπάρξει μια επανάσταση μέσα στην κυβέρνηση, τα κόμματα που την στηρίζουν, ακόμα και σε κόμματα της αντιπολίτευσης, η παρούσα και η μέλλουσα Βουλή θα ταφεί στα ερείπια της αποτυχίας. Καθώς και το τρίτο και τελευταίο πρόγραμμα διάσωσης.
Το θέμα είναι να μην ταφεί αδιάβαστη και η χώρα, καθώς όλα επιταχύνονται μέσα στο σκηνικό που διαμορφώνει η κρίση της παγκοσμιοποίησης .
Το σοκ που προκάλεσε στον Πρωθυπουργό και σε μέρος του κόμματος του η αντιμετώπιση της πραγματικότητας μετά το ατυχές δημοψήφισμα, μάλλον δεν είναι αρκετό για να κινητοποιήσει το σύνολο των κοινωνικών και πολιτικών δημοκρατικών δυνάμεων για να μπει η χώρα στις ράγες της πραγματικής επανάστασης που απαιτούν οι καιροί. Και έτσι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα βαδίσουν την δύσκολη αλλά απαραίτητη ανηφόρα του μετασχηματισμού. Όλοι πλην Λακεδαιμονίων.
