Θα περίμενε κανείς από έναν καθηγητή πανεπιστημίου (τον Αγγ. Συρίγο), που εξ ορισμού είναι ερευνητής, όταν μιλά να βασίζεται σε δεδομένα και επιχειρήματα και να έχει συνεκτικό λόγο – αν θέλει να σεβαστεί την ιδιότητά του. Οταν μιλά δε στη Βουλή για ιστορικά γεγονότα, θα πρέπει να έχει διαβάσει έστω κάποια από τα σοβαρά κείμενα που έχουν γραφεί γι’ αυτά.

«Εξοχική κατοικία στο νησί…, επιφάνεια ακινήτου 105 τ.μ., επιφάνεια οικοπέδου 4.584 τ.μ., τιμή 750.000 ευρώ, αντικειμενική αξία 73.731 ευρώ». Τυχαία επιλογή, από τις εκατοντάδες αγγελίες πώλησης ακινήτων που στέλνουν μεγάλα κτηματομεσιτικά γραφεία, αναζητώντας ενδιαφερόμενους αγοραστές. Προσέξατε την ενημέρωση για τον φόρο που θα πληρώσει ο ενδιαφερόμενος ή, ακριβέστερα, για τον φόρο που –με τις ευλογίες του υπουργείου Οικονομικών– θα αποφύγει να πληρώσει; Η εμπορική αξία του ακινήτου είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από την αντικειμενική αξία που ορίζουν οι πίνακες της εφορίας.

Η εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα μας, το «φουσκωμένο» 6ο κύμα, ο... αδιάγνωστος αριθμός κρουσμάτων και η αυξανόμενη πίεση στα νοσοκομεία –εικόνες από το πρόσφατο παρελθόν που επιστρέφουν στο «ανέμελο» παρόν– μας ξαναφέρνουν στην πόρτα του καταξιωμένου επιστήμονα. Οχι μόνο δεν «τελειώσαμε με την πανδημία», αλλά δυσκολευόμαστε και να τη «διαβάσουμε» πλέον, χάρη στους γρίφους του ΕΟΔΥ.

Για όλα αυτά μιλάμε με τον ομότιμο καθηγητή Δημόσιας Υγείας, μέλος Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Covid-19, μέλος Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, Τάκη Παναγιωτόπουλο.

Στο μέσο του Ιουλίου η Κύπρος βρίσκεται ξανά ανάμεσα στις δύο επετείους του ’74 που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη νεότερη ιστορία της: 15 Ιουλίου – πραξικόπημα και 20 Ιουλίου – εισβολή τουρκικών στρατευμάτων, κατάληψη του 37% του νησιού. Η τουρκική κατοχή και η διαίρεση παραμένουν η βαριά κληρονομιά του ’60 που, μισό αιώνα μετά, μεταφέρεται στους ώμους των νεότερων γενεών Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Ποια ιεράρχηση έχει το Κυπριακό και η επίλυσή του στο μυαλό των ανθρώπων ενόψει των προεδρικών εκλογών τον Φεβρουάριο;

Η ελληνική κοινωνία εδώ και πολλούς μήνες βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή μείωση του εισοδήματός της από το τρομακτικό κύμα ακρίβειας. Για χιλιάδες νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις ο μήνας δεν βγαίνει. Το χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αντί να στηρίζει την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία σε αυτή την πολύ αντίξοη συνθήκη, το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να στηρίζει τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών και να κάνει “δουλειές” για φίλους και κολλητούς. Και αυτό δεν αφορά μόνο τα καρτέλ της ενέργειας και των καυσίμων, αλλά αφορά όλα τα πεδία της ασκούμενης πολιτικής.

Ο καγκελάριος της Αυστρίας το είπε καλύτερα απ’ όλους. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση και δεν τιθασευτεί ο πληθωρισμός -εξομολογήθηκε σε στελέχη του κόμματός του- υπάρχουν μόνον δύο επιλογές: Αλκοόλ ή ψυχοφάρμακα. Ο ήλιος του καλοκαιριού θα έπρεπε να ελαφραίνει κάπως την ατμόσφαιρα. Αλλά στον κόσμο της ευρωπαϊκής πολιτικής επικρατεί βαρυχειμωνιά. Ο Ντράγκι κινδυνεύει να παρασυρθεί σε μια δίνη πέντε αστέρων, ο Μακρόν βρέθηκε να παλεύει μ ένα εχθρικό κοινοβούλιο, ο ανοικονόμητος Μπόρις έπεσε με πάταγο και, γενικά, σε καμμιά ευρωπαϊκή πρωτεύουσα το πολιτικό καλοκαίρι δεν κυλά ήσυχα

Ως συντονισμένη και καθοδηγούμενη, αλλά και… με εκδοχές «τζαζ» αξιολογεί ο Νίκος Παρασκευόπουλος, πρώην υπουργός και ομότιμος καθηγητής Νομικής του ΑΠΘ, τη χθεσινή επικοινωνιακή επίθεση για νιοστή φορά στον νόμο που φέρει το όνομά του και ο οποίος εσχάτως συνδέθηκε στα μάτια του τηλεοπτικού κοινού και με την αποφυλάκιση του Δημήτρη Λιγνάδη.

Χθες, με γραπτή δήλωσή του ο κ. Παρασκευόπουλος στιγμάτισε όσα ειπώθηκαν «από το κρατικό κανάλι και με πρόθυμη αναπαραγωγή από τον κ. Πορτοσάλτε» περί ευθύνης του δικού του νόμου ο οποίος, όπως διευκρίνιζε, «είναι τελείως, μα τελείως άσχετος αφού η απελευθέρωση Λιγνάδη στηρίζεται όχι σε… αποσυμφορήσεις, αλλά στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, όπως ίσχυε και από παλιά».

Θεωρητικά οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες είναι σύμμαχοι της εργατικής τάξης. Ομως πολύ συχνά αποδεικνύονται οι χειρότεροι εκμεταλλευτές της, πρωταθλητές στην παραβατικότητα της εργατικής νομοθεσίας. Προτάσσοντας ως δικαιολογία ότι για τα απλήρωτα ημερομίσθια, την ανασφάλιστη εργασία ή την άρνηση πληρωμής της υπερωρίας οδηγούνται από το ίδιο το σύστημα, το οποίο τους εξαναγκάζει να μεταφέρουν στους εργαζόμενους την πίεση που υφίστανται από τους μεγάλους παίκτες της αγοράς, γίνονται οι χειρότεροι εκμεταλλευτές της.

Την εβδομάδα που μας πέρασε ήρθαν άλλα δύο χτυπήματα σε βάρος της αξιοπρέπειας των εργαζομένων. Το πρώτο έχει τα χαρακτηριστικά απάτης, αυτό που συνηθίζει ο κ. Χατζηδάκης, και αφορά την περιβόητη πια ψηφιακή κάρτα εργασίας. Ολη η φιλοσοφία της κάρτας είναι η μοναδικότητά της και το απόρρητο των κωδικών της, ώστε με ασφάλεια ο εργαζόμενος να προστατεύεται από την κάθε λογής εργοδοτική αυθαιρεσία. Ετσι διαφημίστηκε, έτσι νομοθετήθηκε.

Στην οδό αυτή σε κάθε βήμα, δεξιά ή αριστερά, ακούγονται λόγια και εμφανίζονται εικόνες που παραπλανούν τους περαστικούς..

*Ακούγονται να διαμαρτύρονται κάποιοι μεγάλοι δημοσιογράφοι του δικαστικού ρεπορτάζ: Παραπληροφόρηση, θεωρούν, προεχόμενη από ανώτατες δικαστικές πηγές και ίσως με πολιτικά κίνητρα, τους παρέσυρε να γράψουν ότι παραπέμπονται να δικαστούν για εγκλήματα που συνέθεσαν τη “σκευωρία Νovartis” η Εισαγγελέας κ. Τουλουπάκη και ο πρώην Υπουργός κ. Παπαγγελόπουλος. Ενώ σαφώς από το Βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου του Ειδικού κατά το Σύνταγμα Δικαστηρίου προκύπτει το αντίθετο, ότι σκευωρία Novartis δεν υπάρχει.