Σε ένα χρόνο ολοκληρώνεται το πρόγραμμα δανεισμού της χώρας από την τρόικα, το Μνημόνιο. Είναι πολλά τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κανείς για την εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, για τον τρόπο που αποφασίστηκε και σχεδιάστηκε.

Όλα τα συμπεράσματα καταλήγουν όμως στο ότι το Μάιο του 2010 η τότε κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου κακώς έβαλε την χώρα στο ΔΝΤ, δεν διαπραγματεύτηκε σοβαρά τους όρους του Μνημονίου και υιοθέτησε ένα πρόγραμμα ύφεσης και λιτότητας που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε σε αδιέξοδο και σε κοινωνική αποσύνθεση.

Πριν από δημοσιογράφος είμαι αναγνώστρια. Ενημερώνομαι σαν σπαστικό από το πρωί μέχρι το βράδυ. Από εφημερίδες, ραδιόφωνα, σάιτ, περιοδικά, μπλογκ, ακόμα και από το Facebook (να ΄ναι καλά οι ακόμα πιο σπασίκλες από μένα, που ποστάρουν τα καλύτερα και με βγάζουν από τον κόπο να τα ψάχνω).

Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης της αντιπροσωπείας της ΔΗΜΑΡ στις Βρυξέλλες, μιλώντας για την ανάγκη αλλαγής του εκλογικού νόμου, στo πλαίσιo της προσπάθειας μεταρρύθμισης του πολιτικού συστήματος, ο Φώτης Κουβέλης εξηγούσε σε κάποιον Ευρωπαίο επίτροπο ορισμένες πτυχές που έπρεπε να προσεχθούν, όπως, για παράδειγμα, οι αναγκαίες διασφαλίσεις για την αποφυγή της διπλοψηφίας.

Στην αρχή ήταν η εξέγερση στην πλατεία Ταξίμ που πυροδότησε μια γενικευμένη αποσταθεροποίηση στην Τουρκία που δεν ανέτρεψε τον Ερντογάν, αλλά επί του παρόντος φαίνεται να έχει βραχυκυκλώσει τα σχέδιά του για μετάβαση το 2014 σε μια ενισχυμένη γαλλικού τύπου Προεδρία.

Για τις έρευνές του γύρω από την απασχόληση και την αγορά εργασίας ο Χριστόφορος Πισσαρίδης τιμήθηκε το 2010 με το βραβείο Νομπέλ. Αλλά στη μαστιζόμενη από τρομακτική ανεργία - των νέων προ πάντων - χώρα μας, καμία αξιοποίηση των συμπερασμάτων από τις έρευνες αυτές δεν έχει επιχειρηθεί. Με ευκολία κατατάχθηκαν στη σχολή του «νεοφιλελευθερισμού», που θεωρείται υπαίτιος όλων των δεινών μας.

Ηταν από την πρώτη στιγμή φανερό ότι η απόφαση της κυβέρνησης να καταργήσει τη Δημοτική Αστυνομία ήταν βεβιασμένη και παντελώς ασχεδίαστη και για τον λόγο αυτό εκφράσαμε εξαρχής την αντίθεσή μας. Αντίθεση που δεν εδράζεται σε κάποια ιδιότυπη συντεχνιακή λογική, αναφορικά με το εύρος των εξουσιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά στη λογική των τυφλών καταργήσεων χωρίς αξιολόγηση, προκειμένου να καλυφθεί όπως όπως η πολύχρονη αδράνεια, κυρίως όμως λόγω της σκληρής πραγματικότητας, που ήδη κάνει εμφανή τα σημάδια της στο κέντρο της Αθήνας.