Η χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όπου, κατ’ ουσίαν, καλείται να αποφασίσει πώς θα πορευτεί από εδώ και πέρα. Τι θα γράφουν οι ράγες πάνω στις οποίες θα βαδίσει.

Ουσιαστικά αναζητείται το «νέο εθνικό πρόταγμα» και ταυτόχρονα οι δυνάμεις εκείνες που θα μπορούν να το υλοποιήσουν. Τα πράγματα είναι πλέον δεδομένα: από τη μία έχεις μια παλαιοκομματική ΝΔ, η οποία ακολουθεί πλήρως την πολιτική που κατήγγελλε, ακυρώνοντας τα αλήστου μνήμης Ζάππεια (1, 2, 3 κ.ο.κ.). Μια ΝΔ που τοποθετεί σε κρίσιμα πόστα παιδιά του κομματικού σωλήνα προκειμένου να τηρηθούν οι εσωκομματικές ισορροπίες. Πλην λίγων εξαιρέσεων, επιλέγει υπουργούς επιρρεπείς στο ρουσφέτι και στις συντεχνίες και πρόσωπα από τον πάγκο της Πολιτικής Ανοιξης ή του ερεβώδους Δικτύου 21. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η απίστευτη επιλογή για το Ελληνικό Ιδρυμα Πολιτισμού.

Η ΔΗΜΑΡ πλέον βαδίζει έχοντας στο εσωτερικό της δυο ομάδες με αντίθετους πολιτικούς προσανατολισμούς. Μπορεί να προχωρήσει διχασμένη προς τις εκλογές;

Σπύρος Λυκούδης: H Δημοκρατική Αριστερά δεν έχει στο εσωτερικό της δύο ομάδες. Έχει τρείς. Από τη διαδικασία του Συνεδρίου προέκυψε μια πλαστή, ψευδής κατάσταση η οποία αποτυπώθηκε σε μια επίσης ψευδή εικόνα στη φάση της εκλογής της νέας Κεντρικής Επιτροπής. Εμφανίστηκε ότι δήθεν υπάρχει μια συγκεκριμένη πλειοψηφία και μια συγκεκριμένη μειοψηφία πάνω στις θέσεις του Συνεδρίου.

Αυτό συνέβη γιατί μια διαμορφωμένη από καιρό ομάδα στελεχών, το «Αριστερό Δίκτυο», ενσωματώθηκε στη «λίστα» της Κεντρικής Επιτροπής που υποστήριξε η περί τον Πρόεδρο πλειοψηφία, παρά τη σαφή αντίθεσή τους στις βασικές κατευθύνσεις που περιλάμβαναν οι θέσεις του Συνεδρίου.