Την περασμένη Τρίτη, το Κοινοβούλιο της Ισλανδίας αποφάσισε να παραπέμψει σε ειδικό δικαστήριο τον πρώην πρωθυπουργό της χώρας, ενεργοποιώντας, για πρώτη φορά, έναν νόμο περί ευθύνης υπουργών που θεσπίστηκε το 1905! Είχα την τύχη να παρακολουθήσω αυτήν την ιστορική, πιστεύω, ψηφοφορία.

Διαβάζουμε στον τύπο διάφορες διαρροές σχετικά με το νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έχουμε να κάνουμε μερικές σύντομες παρατηρήσεις και να διατυπώσουμε εύλογα ερωτήματα...

...Προφανώς θα επανέλθουμε όταν έχουμε βάσιμες και ακριβείς πληροφορίες για όλες τις αλλαγές, τόσο στο σύστημα εισαγωγής, όσο και στο λύκειο γενικότερα. Οι διαρροές, στις οποίες αρέσκονται οι υπεύθυνοι του Υπουργείου, δεν βοηθούν στο διάλογο. Πρέπει ν΄ αρχίσει μια πραγματική δημόσια διαβούλευση, με όλα τα χαρτιά ανοιχτά.

Η ελπίδα έγκειται στη διάθεση των πολιτών να υπερασπίσουν την πόλη. Ελπίδα είναι επίσης οι «μη αναμενόμενες» υποψηφιότητες που ξεφεύγουν από το καρμπόν του γνωστού πολιτικού παιχνιδιού και από μόνες τους δείχνουν τη διάθεση «τομών» σε σχέση με το παρελθόν. Η υποψηφιότητα του Γιώργου Καμίνη, κύριου αντιπάλου του απερχόμενου δημάρχου, αποτελεί μια τέτοια περίπτωση. Οχι ως αντιδεξιά υποψηφιότητα, γιατί το διακύβευμα υπερβαίνει τον διαχωρισμό δεξιά- αντιδεξιά, ούτε ως ρελάνς της «Κεντροαριστεράς». Ενδιαφέρει τα μέγιστα αν σηματοδοτήσει «μια κίνηση για την ανάκτηση του χαμένου χώρου της πόλης».

Στις 10 Δεκεμβρίου 1948, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ επικύρωσε την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η Διακήρυξη καθιερώνει την αρχή ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να αντιμετωπίζονται από το νόμο και τη δημόσια τάξη ως απλά εργαλεία ή αντικείμενα των ισχυρών, αλλά διαθέτουν μια εγγενή αξία, και πρέπει να μπορούν να ζήσουν τη ζωή τους όπως επιθυμούν οι ίδιοι, στο βαθμό που δεν καταπατούν τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων. Η επικύρωση της ΟΔΔΑ συμβόλιζε το θρίαμβο του ανθρωπισμού στον απόηχο του πιο ολέθριου και καταστροφικού πολέμου στα χρονικά της ιστορίας.