Στις εκλογές του 2019 η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη τα πήρε όλα. Τράβηξε στην κάλπη της σημαντικό τμήμα «κεντρώων» ψηφοφόρων (πιο ακριβής χαρακτηρισμός είναι «δεξιούληδες του ΠΑΣΟΚ»). Και, ταυτόχρονα, περιόρισε πολύ τις απώλειές της προς τα δεξιά άκρα της: η Χρυσή Αυγή έμεινε εκτός Βουλής και η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου έμεινε κάτω από το 4%.

Τις συζητήσεις περί τη Δημόσια Διοίκηση συχνά μονοπωλούν τεχνικότητες. Απαιτείται, ωστόσο, κατά περιόδους, οι εμπειρογνώμονες να παίρνουν κάποιες αποστάσεις από τις λεπτομέρειες και να εστιάζονται στη μεγάλη εικόνα. Αν οι τεχνικές διευθετήσεις και μέθοδοι των διοικητικών μοντέλων αποσκοπούν στο βέλτιστο αποτέλεσμα δημόσιας πολιτικής, το κρίσιμο ερώτημα είναι το πώς ορίζονται οι πολιτικές στοχεύσεις, το πώς καθορίζονται οι συλλογικές επιδιώξεις έναντι των οποίων θα κριθεί το όποιο αποτέλεσμα. Απέναντι σε ποια «πραγματικότητα» και με ποια κριτήρια θα σταθμιστούν η αποτελεσματικότητα, η αποδοτικότητα και η οικονομικότητα των τεχνικών λύσεων.

Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση ώστε να χάσει τη στήριξη της κοινωνίας; Σύντομα: κατασπαταλά τον δημόσιο και κοινωνικό πλούτο κατά το δοκούν υπέρ των λίγων και πολιτικών φίλων της, αγνοώντας δεοντολογία, νόμους και κανονισμούς (βλ. και Ελληνικό). Αθωώνει το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο εις βάρος της πολιτικής ηθικής και των δημόσιων οικονομικών. Βιάζει και περιθωριοποιεί ανενδοίαστα τους δημοκρατικούς θεσμούς (βλ. ΕΥΠ) αλλά και τους κανόνες που η ίδια θέτει (βλ. Μητσοτάκη στην Ικαρία και την Πάρνηθα).

Χειμωνιάζει, και οι πάσης φύσεως «Μακεδονομάχοι» θυμήθηκαν ότι ήρθε η ώρα να αποκαλύψουν πάλι τα «Μυστικά του Βάλτου». Με αφορμή την πρόσφατη απόφαση του Ειρηνοδικείου Φλώρινας (27/28.7.2022), η οποία αναγνώρισε το Σωματείο «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα», ανακάλυψαν πάλι τον εσωτερικό εχθρό στο πρόσωπο των Ελλήνων πολιτών που έμαθαν από τους γονείς και τους παππούδες τους αυτό το «τρισκατάρατο ιδίωμα» και διεκδικούν το αυτονόητο: να το μιλούν και να το διδάσκονται.