O Aλμπερτο Γκαρλίνι, με το μυθιστόρημά του «La Legge dell’odio («O νόμος του μίσους»), το οποίο μόλις κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις «Πόλις», εξερεύνησε, μέσα από μυθοπλασία αλλά και αναφορές στην ιστορική πραγματικότητα τη νεοφασιστική, τρομοκρατική βία στην Ιταλία. Πρωταγωνιστής του βιβλίου, ένας νέος ο οποίος έχει ως μόνο σημείο αναφοράς την εξουδετέρωση του εχθρού μέσω της βίας.

Μια χώρα που μετέχει στο ΝΑΤΟ και στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, στην Ευρωζώνη, με σταθερό γεωπολιτικό προσανατολισμό, που εδώ και μισό αιώνα έχει αφήσει πίσω της τους μεγάλους διχασμούς και τις αυταρχικές εκτροπές, που είναι απαλλαγμένη από την τρομοκρατία και το βαρύ έγκλημα που ταλανίζουν άλλες ανεπτυγμένες χώρες, μια τέτοια χώρα είναι πολιτικά ασφαλής; Οχι απαραίτητα –λένε– αν διατρέχει κίνδυνο ακυβερνησίας. Οπου ως ακυβερνησία ορίζεται η απουσία μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Σε συνολική καταστροφή φαίνεται να οδηγεί το υπουργείο Υγείας, το ήδη ταλαιπωρημένο από τις ελλείψεις προσωπικού Εθνικό Συστήμα Υγείας (ΕΣΥ).

Στην πρωτοβάθμια υγεία, η καθολική λειτουργία του θεσμού του προσωπικού γιατρού, έχει παραμείνει για μήνες στα χαρτιά. Μάλιστα, για να ξεκινήσει το σύστημα την πλήρη λειτουργία του, ο υπουργός Υγείας Θανάσης Πλεύρης προσπαθεί σε αυτή τη φάση να βρει κίνητρα για τους γιατρούς και απειλεί με ποινές τους πολίτες που δεν εγγράφονται.

Στις εκλογές του 2019 η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη τα πήρε όλα. Τράβηξε στην κάλπη της σημαντικό τμήμα «κεντρώων» ψηφοφόρων (πιο ακριβής χαρακτηρισμός είναι «δεξιούληδες του ΠΑΣΟΚ»). Και, ταυτόχρονα, περιόρισε πολύ τις απώλειές της προς τα δεξιά άκρα της: η Χρυσή Αυγή έμεινε εκτός Βουλής και η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου έμεινε κάτω από το 4%.

Τις συζητήσεις περί τη Δημόσια Διοίκηση συχνά μονοπωλούν τεχνικότητες. Απαιτείται, ωστόσο, κατά περιόδους, οι εμπειρογνώμονες να παίρνουν κάποιες αποστάσεις από τις λεπτομέρειες και να εστιάζονται στη μεγάλη εικόνα. Αν οι τεχνικές διευθετήσεις και μέθοδοι των διοικητικών μοντέλων αποσκοπούν στο βέλτιστο αποτέλεσμα δημόσιας πολιτικής, το κρίσιμο ερώτημα είναι το πώς ορίζονται οι πολιτικές στοχεύσεις, το πώς καθορίζονται οι συλλογικές επιδιώξεις έναντι των οποίων θα κριθεί το όποιο αποτέλεσμα. Απέναντι σε ποια «πραγματικότητα» και με ποια κριτήρια θα σταθμιστούν η αποτελεσματικότητα, η αποδοτικότητα και η οικονομικότητα των τεχνικών λύσεων.

Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση ώστε να χάσει τη στήριξη της κοινωνίας; Σύντομα: κατασπαταλά τον δημόσιο και κοινωνικό πλούτο κατά το δοκούν υπέρ των λίγων και πολιτικών φίλων της, αγνοώντας δεοντολογία, νόμους και κανονισμούς (βλ. και Ελληνικό). Αθωώνει το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο εις βάρος της πολιτικής ηθικής και των δημόσιων οικονομικών. Βιάζει και περιθωριοποιεί ανενδοίαστα τους δημοκρατικούς θεσμούς (βλ. ΕΥΠ) αλλά και τους κανόνες που η ίδια θέτει (βλ. Μητσοτάκη στην Ικαρία και την Πάρνηθα).

Χειμωνιάζει, και οι πάσης φύσεως «Μακεδονομάχοι» θυμήθηκαν ότι ήρθε η ώρα να αποκαλύψουν πάλι τα «Μυστικά του Βάλτου». Με αφορμή την πρόσφατη απόφαση του Ειρηνοδικείου Φλώρινας (27/28.7.2022), η οποία αναγνώρισε το Σωματείο «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα», ανακάλυψαν πάλι τον εσωτερικό εχθρό στο πρόσωπο των Ελλήνων πολιτών που έμαθαν από τους γονείς και τους παππούδες τους αυτό το «τρισκατάρατο ιδίωμα» και διεκδικούν το αυτονόητο: να το μιλούν και να το διδάσκονται.

Οι Γιώργος Χονδρός, πρόεδρος της ΚΟΙΝΣΕΠ «SoliExpo» και ο Βασίλης Μπουρνάς, πρόεδρος της ΚΟΙΝΣΕΠ «Μεσσήνης Γαία», συνδημιουργοί ενός επιτυχημένου δικτύου προώθησης των προϊόντων Ελλήνων μικροπαραγωγών και συνεταιρισμών αγροτών στην ευρωπαϊκή αγορά με βάση τις αρχές του δίκαιου εμπορίου, εξηγούν στο ΕΝΑ πώς και γιατί επέλεξαν να δραστηριοποιηθούν στο χώρο της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας.

Βλέπω κι εγώ, μαζί με το εμβρόντητο πανελλήνιο, τις ειδήσεις για την υπόθεση της «Κιβωτού του Κόσμου» και νοιώθω οργή και θλίψη. Οργή για τους επιτήδειους που φέρονται να κερδοσκόπησαν εις βάρος δυστυχισμένων παιδιών και θλίψη για ένα κράτος - Επιμηθέα.

Η επανάληψη τέτοιων καταστροφών, σε βάθος χρόνου, και ανάλογων αντιδράσεων από την πλευρά της Πολιτείας, με οδηγεί στη σκέψη ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι είναι εκείνο που εμποδίζει τις δημόσιες αρχές από το να προλαμβάνουν μια καταστροφή, ένα κακό.

Σε λίγες μέρες κατατίθεται στη Βουλή το νομοσχέδιο για την λειτουργία και βελτίωση( ; ) του Εθνικού Συστήματος Υγείας.Το νομοσχέδιο συνάντησε την αντίθεση και αντίδραση όλων των γιατρών και από τον ιδιωτικό και από τον δημόσιο τoμέα υγείας.Το νομοσχέδιο αυτό εισάγει τον θεσμό της ιδιωτικής εργασίας στο δημόσιο ,αλλά εκ παραλλήλου και τον θεσμό του δημοσίου στου ιδιώτες!Δηλαδή οι εργαζόμενοι γιατροί των νοσοκομείων θα μπορούν να διατηρούν ιδιωτικά ιατρεία και οι ιδιώτες ιατροί να εργάζονται στα νοσοκομεία!!