Η μέρα δικαιωματικά ανήκει στους νεκρούς ∙ στο πένθος και στο θρήνο. Περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη μέρα του χρόνου, η Μεγάλη Παρασκευή φέρνει στο νου τα δεκάδες μοιρολόγια που γράφτηκαν και τραγουδήθηκαν για το θάνατο αγαπημένων προσώπων. Τι γίνεται όμως με εκείνους που χάθηκαν χωρίς να τους κλάψει κανείς ; Τι γίνεται με όσους φύγανε αμοιρολόητοι, χωρίς να αφήσουνε πίσω τους ούτε το ξόδι του επιτάφιου ; Τι γίνεται με όσους πεθαίνουν απότομα έχοντας ζήσει μια παράνομη ζωή ως «λαθρομετανάστες» ;

Στις μέρες μας όλοι οι άνθρωποι πλήττονται λιγότερο ή περισσότερο.Στις αναπτυσσόμενες χώρες λόγω της έλλειψης τροφής, νερού και χρημάτων, στα θεοκρατικά κράτη, λόγω της έλλειψης ελευθεριών και στα ανεπτυγμένα κράτη λόγω οικονομικής κρίσης. Υπάρχουν όμως και εκείνοι, οι οποίοι πλήττονται από τον πόλεμο και την τρομοκρατία. Οταν ο άνθρωπος υποστεί πίεση, που σχετίζεται άμεσα με την επιβίωση του, εκδηλώνονται φαινόμενα επαιτείας και παραβατικής συμπεριφοράς, πράγματα όχι αποδεκτά, αλλά κατανοητά από όλους.