Μέσα σε µία εβδοµάδα οι αµφιβολίες τελείωσαν, πέταξαν και οι τελευταίες ελπίδες: το ελληνικό κράτος δεν θα µπορέσει να βρει τους πόρους για να ανταποκριθεί σε άµεσες υποχρεώσεις πληρωµών χωρίς τη βοήθεια από την ευρωζώνη και το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο. Με την επίσηµη υποβολή του αιτήµατος για την ενεργοποίηση του µηχανισµού, τον οποίο συνοµολόγησαν οι υπουργοί Οικονοµικών της ευρωζώνης στις 11 Απριλίου, φτάνουµε πραγµατικά σε σηµείο καµπής.

Άλλη μία επέτειος από την 21η Απριλίου έρχεται και παρέρχεται, 43η αυτή τη φορά. Θα ήταν ευχής έργο αν μία από αυτές τις επετείους δεν είχε αναλωθεί μόνο σε γενικόλογες καταγγελίες και προσπάθειες σύνδεσης του 1967 με τρέχοντα πολιτικά γεγονότα, κι είχε επικεντρωθεί στο να καταλάβουμε τι έγινε εκείνη την ημέρα και στα επτά χρόνια που ακολούθησαν.

Σύμφωνα με την παραδοσιακή αφήγηση, τη χούντα την έφεραν οι Αμερικάνοι, πατώντας σε μηχανισμούς του στρατού που είχαν στενή σχέση με τη δεξιά και το Παλάτι. Η χούντα τα έκανε θάλασσα, και έπεσε τελικά επειδή τα μπουρδούκλωσε με τον χειρότερο τρόπο και στην Κύπρο, αφήνοντας στη θέση της τον Καραμανλή, που ήρθε να μας σώσει και μας έβαλε και στην Ευρώπη.