...Η Αριστερά του 21ού αιώνα για είναι κοινωνικά χρήσιμη και πολιτικά αποτελεσματική οφείλει να έχει σχέδιο πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών, σχέδιο πλειοψηφικό που να απαντά στις κοινωνικές ανάγκες που αναδιατάσσονται και κυρίως πρέπει να βρίσκει τη δύναμη και τη δημιουργικότητα να ενσωματώνει νέες ιδέες και προτάσεις στο σχέδιό της, όχι μόνο από όμορους πολιτικούς χώρους, αλλά από ολόκληρο το πολιτικό και κοινωνικό φάσμα. Κατά τη γνώμη μου έτσι θα μείνει αποτελεσματική, ζωντανή και χρήσιμη, έτσι θα γίνει ξανά πλειοψηφική»

Τελικά είχαν δίκιο οι αισιόδοξοι. Εκείνοι που υποστήριζαν δηλαδή ότι η πρόκληση του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου θα λειτουργούσε προωθητικά, και όχι ανασταλτικά, για την ευρωπαϊκή ενοποίηση, καθώς θα ανάγκαζε τη γερμανίδα καγκελάριο να συμφωνήσει επιτέλους με μια μορφή αμοιβαιοποίησης του χρέους ώστε να καταπολεμηθούν οι ανισότητες στους κόλπους της ευρωζώνης. Σε αντίθετη περίπτωση, και με την αγορά ομολόγων υπό αμφισβήτηση, θα παρακολουθούσαμε απλώς σήμερα την αρχή του τέλους του ευρώ.