Σε άρθρο του ο κ. Βασίλης Νέδος, που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» της Κυριακής της 10ης Μαΐου 2020, με τίτλο «Στο ραντάρ της Αθήνας η στρατιωτικοποίηση της Αγκυρας», αναφέρεται στο βιβλίο «Η έννοια της ΑΟΖ υπό μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων» του Τούρκου υποναυάρχου Τσιχάτ Γιαϊτσί, και το οποίο εκδόθηκε από το τουρκικό ναυτικό. Στο έργο αυτό, σύμφωνα με τον συντάκτη του άρθρου, η τουρκική πλευρά φαίνεται να επανέρχεται στο παλαιό και ξεπερασμένο επιχείρημά της ότι η υφαλοκρηπίδα, και η ΑΟΖ, στηρίζονται σε γεωλογικά χαρακτηριστικά, προκειμένου να οριοθετηθούν. Με άλλα λόγια, οι δύο έννοιες έχουν γεωλογικό πρόσημο, και, συνεπώς, τα ακραία ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου επικάθονται στην υφαλοκρηπίδα και στην ΑΟΖ του ηπειρωτικού εδάφους της Μικράς Ασίας, του οποίου αποτελούν τη φυσική συνέχεια του εδάφους της ξηράς στον θαλάσσιο βυθό, κάτι που τα στερεί από την αυτόματη δυνατότητα να έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα, και ΑΟΖ.

Δεν είναι φυλακή η καραντίνα. Δεν είναι Σπιναλόγκα ή Μακρόνησος, ας μη χάνουμε την αίσθηση των μεγεθών. Παραμένει ωστόσο μια εντελώς αφύσικη κατάσταση, που μειώνει ποικιλότροπα τον άνθρωπο, τον στενεύει. Περιορισμένοι στον μικροχώρο μας, ζούμε τον χρόνο μας σαν βαλτωμένο από τη μονοτονία. Ακόμα και τώρα, με τη σχετική χαλάρωση των μέτρων, παραμένουμε διά νόμου αποκλεισμένοι από μείζονα συμβάντα που δίνουν νόημα –χαρμόσυνο ή πικρό, δεν έχει σημασία– στον προσωπικό, τον οικογενειακό και τον κοινωνικό μας βίο. Αποκλεισμένοι από μια γέννηση λ.χ., που δεν γίνεται να τη χαρείς από το σκάιπ όσο θα τη χαιρόσουν αν έτρωγες κι εσύ τα νύχια σου τις ώρες της αναμονής έξω από το μαιευτήριο. Ή, έτσι πάνε τ’ ανθρώπινα, από την κηδεία ενός αγαπημένου φίλου. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε όλον τον κόσμο έφυγαν σαν μιάσματα, ασυντρόφευτοι, θαρρείς και η ανθρωπότητα οπισθοδρόμησε στην περιδεή αρχαϊκότητά της.

...Η πανδημία και τα μέτρα περιορισμού βρήκαν τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στην πορεία προς ένα Συνέδριο που θα διεξαγόταν αυτές τις μέρες με στόχο το μετασχηματισμό σε ένα σύγχρονο και μαζικό κόμμα της αριστερής προοδευτικής παράταξης. Το γεγονός ότι οι κομματικές διαδικασίες καλούνται να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες δεν μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για να υποχωρήσουμε ούτε στο ελάχιστο από αυτό τον στόχο. Αντιθέτως, σε συνθήκες κρίσης και με σοβαρή την πιθανότητα πρόωρων εκλογών, η ανάγκη για έναν ποιοτικό μετασχηματισμό είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

...Θα έλεγα ότι σε μια στιγμή όπως η σημερινή, όταν προβλέπεται τόσο μεγάλη ύφεση και η κοινωνία είναι προβληματισμένη και ανήσυχη, εμείς, η Αριστερά και η προοδευτική παράταξη, οφείλουμε να οργανώσουμε μία νέα αισιοδοξία σε πολιτικό κίνημα. Να μην επιτρέψουμε να γονατίσει η κοινωνία κάτω από το βάρος της μοιρολατρίας που καλλιεργούν η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ. Να μην επιτρέψουμε να περάσει ο κ. Μητσοτάκης τις μνημονιακές επιλογές που ονειρεύεται από το παράθυρο της πανδημίας.

Ο αθέμιτος ανταγωνισμός των εταιρειών του Βορρά εις βάρος των εταιρειών του Νότου είναι απτός. Πώς; Πρώτον, ανεστάλησαν οι κανόνες που απαγόρευαν τις κρατικές ενισχύσεις, ώστε να επιτραπεί στα κράτη-μέλη να προστατεύσουν τις οικονομίες, επιχειρήσεις και μισθωτούς από την πρωτοφανή κρίση. Δεύτερον, η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Κομισιόν έχει προνοήσει να αποτρέπει τις εξαγορές ευρωπαϊκών επιχειρήσεων από τρίτες χώρες. Αυτές οι κατ’ αρχάς εύλογες ρυθμίσεις, ceteris paribus αποφέρουν απροσδόκητα αποτελέσματα, καθώς κουμπώνουν με την πραγματικότητα ότι οι βόρειες πλούσιες χώρες διαθέτουν άφθονα κεφάλαια και μπορούν προνομιακά να ενισχύουν τις εταιρείες τους, ενώ ο φτωχός ευρωπαϊκός Νότος δεν έχει. Οι «αθώοι» κανόνες καταλήγουν να υπηρετούν «ένοχα» συμφέροντα.

«Η τιμή της μνήμης πολιτών που έπεσαν θύματα μίσους και ιδεολογικής βίας δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και διχασμού … ελπίζω και εύχομαι να μην ξαναζήσουμε ποτέ στη χώρα μας εκδηλώσεις ακραίας πόλωσης και τυφλής βίας».

Μπορεί ένας εισαγγελέας να παρασύρεται από τον συναισθηματισμό του και να εκφωνεί έναν φορτισμένο λόγο όταν προτείνει την ενοχή ή την αθώωση ενός κατηγορουμένου; Ή πρέπει, ως εκ της θέσεώς του, να μεταχειρίζεται πάντα τα πρόσωπα που συμμετέχουν στη δίκη κατά τρόπο αμερόληπτο, ευπρεπή, απαθή και ψύχραιμο, όπως ορίζει το άρθρο 332 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας;

Δεν είναι επίσης μακριά το 2008 και η κρίση που προκάλεσε στην ευρωζώνη η εισαγόμενη από τις ΗΠΑ κρίση με αφορμή το ντόμινο προβλημάτων στην αγορά λόγω στεγαστικών δανείων χαμηλής εξασφάλισης και τις γνωστές τραγικές συνέπειες στην ελληνική οικονομία, όταν μαζί με την παγκόσμια κρίση ξέσπασαν σε εθνικό επίπεδο η κρίση της αντιμετώπισης του ελλείμματος, μαζί με το τεράστιο χρέος και το τεράστιο παθητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Η πρόσφατη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας για το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας - ΕΚΤ του 2015 (PSPP) έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων νομικού και πολιτικού περιεχομένου. Η απόφαση αυτή ανοίγει τον δρόμο ή μάλλον την όρεξη για νέες προσφυγές και για το νέο πρόγραμμα της ΕΚΤ (PEPP). Οπως ανοίγει την όρεξη και Πολωνίας και Ουγγαρίας να εκμεταλλευθούν τη κατάσταση. Από μια πολιτική άποψη, η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου μπορεί αναλυτικά να διακριθεί σε δύο σκέλη: (α) σʼ αυτό που αναφέρεται και αμφισβητεί νομιμότητα Απόφασης του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ECJ) και (β) στο σκέλος που αμφισβητείται η νομιμότητα των πράξεων της ΕΚΤ. Το δεύτερο ακολουθεί το πρώτο.

Σχετικά με την ένταση των συνεπειών του κορωνοϊού στη Λομβαρδία πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι είναι, πέρα από τα άλλα, και συνέπεια της προϋπάρχουσας οικολογικής κρίσης, συνέπεια της έντασης της οικολογικής αντίθεσης σ’ αυτήν την περιφέρεια της Ιταλίας.

Ενδεικτικά παρατίθενται και τα παρακάτω στοιχεία. Η Λομβαρδία έχει έκταση 23.400 τ.χιλ. (μεγαλύτερη κατά 1.961 τ.χιλ., δηλαδή 9,15%, από τη γεωγραφική Πελοπόννησο, που έχει πληθυσμό 1.086.935) και πληθυσμό 10,4 εκατ. και 382,3 δισ. ΑΕΠ, δηλαδή το διπλό σε σχέση με την Ελλάδα. Το κλίμα της Λομβαρδίας είναι ομοιογενές: πρόκειται για τις κλιματολογικές συνθήκες που πάνε αγκαλιά με τις οικολογικές συνθήκες τής λεγόμενης Κοιλάδας του Πάδου. Είναι λάθος να διαχωρίζονται ασθένειες του ανθρώπου από το φυσικοκοινωνικό περιβάλλον του.

Στη νεωτερικότητα, ελάχιστες είναι οι δικαστικές αποφάσεις που άλλαξαν τον ρουν της Ιστορίας. Γνωστότερη από αυτές, η πολυσχολιασμένη Dred Scott κατά Sanford του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ουάσιγκτον, η οποία, το 1857, κρίνοντας ότι η αμερικανική ιθαγένεια δεν μπορεί να δοθεί στους μαύρους, ακόμη και όταν αυτοί απελευθερώνονται από τα δεσμά της δουλείας, ήταν η αφορμή για τον εμφύλιο πόλεμο Βορείων και Νοτίων, που ξέσπασε λίγα χρόνια αργότερα.

Θα αποβεί τελικά η πανδημία του κορονοϊού ένα συμβάν-ορόσημο της ανθρώπινης ιστορίας; Ενας επιταχυντής της κίνησης της «προόδου», μετασχηματιστής των κοινωνικών και διανθρώπινων σχέσεων, υβριδοποιώντας κοινωνικές λειτουργίες; Θα οξύνει την κριτική ματιά μας, θα βαθύνει το αίσθημα αλληλεγγύης, θα επιτείνει την ατομοκεντρική οριοθέτηση του ανθρώπινου βίου;