Σοφό τον χαρακτηρίζουμε τον λαό, λες κι εμείς δεν είμαστε τμήμα του αλλά επιστάτες του, δεν φαίνεται όμως να μαθητεύουμε στη σοφία του. «Μην τάξεις σ’ άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι», λέει η παροιμία. Κι έχει το δίκιο της. Το παιδί θα το πάρει το παράπονο και το βαρύ το κλάμα αν δεν του αγοράσεις το υπεσχημένο κουλούρι, ο δε άγιος θα πεισμώσει αν δεν λάβει ό,τι του έταξες για να σε συντρέξει στη δύσκολη στιγμή. Ας συμπληρωθεί, λοιπόν, η παροιμία: «Μην τάξεις σ’ άγιο κερί, σε παιδί κουλούρι και σε ημέτερο θεσούλα». Κατά προτίμηση με καλό μισθό, αφού καταντήσαμε να μετράμε την αξία και την αξιοπρέπειά μας με μοναδικό νόμισμα τις αποδοχές μας, το έχει μας γενικώς.

Θυμάστε τι έλεγε ο κ. Μητσοτάκης προεκλογικά για το πώς θα πορευτεί ως κυβερνήτης στο θέμα της στελέχωσης του κρατικού μηχανισμού; Ξεχνιούνται αυτά τα ωραία και εύηχα που είχαν δελεάσει κόσμο και κοσμάκη και κυρίως πολλούς κεντροαντιαριστερούς που ξιφουλκούσαν με μανία κατά των αριστεριστών του ΣΥΡΙΖΑ;