Με αφορμή τις επισκέψεις του κ. Μητσοτάκη στη Σαγκάη και του προέδρου Σι στην Αθήνα, στο μυαλό μας έντονα χαράχτηκαν οι εικόνες από την επίσκεψη της κινεζικής αντιπροσωπείας στο λιμάνι του Πειραιά και από την τόσο ευγενική υποδοχή του Ελληνα πρωθυπουργού, λίγες ημέρες νωρίτερα, στα γραφεία της Cosco στη Σαγκάη.

Η δρομολογημένη πλέον ολοκλήρωση της διαδικασίας συνταγματικής αναθεώρησης θέτει και πάλι επί τάπητος το ζήτημα της αξιοπιστίας της συνταγματικής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης. Στο παρόν άρθρο θα αποτιμηθεί αυτή η πολιτική με κριτήριο τον σεβασμό του Συντάγματος στις έως τώρα θεσμικές παρεμβάσεις της, ενώ σε επόμενο θα αξιολογηθούν τα αποτελέσματα του εν εξελίξει αναθεωρητικού διαβήματος.

Επί μήνες συζητούσαν για τον σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης στην Ισπανία ο σοσιαλιστής Σάντσεθ και ο αριστερός ριζοσπάστης Ιγκλέσιας. Τη μία μέρα συμφωνούσαν, την επόμενη διαφωνούσαν. Το κουβεντολόι κράτησε καιρό. Οι ψηφοφόροι των δύο κομμάτων διαμαρτύρονταν, η Δεξιά έπαιρνε χρόνο για να ανασυνταχθεί μετά την εκλογική πανωλεθρία που είχε υποστεί, η άκρα Δεξιά καιροφυλακτούσε για να αρπάξει την ευκαιρία και να βγει από το σκοτάδι, τον φυσικό της χώρο.

Κάποια πράγματα, εκτός από καλά ή κακά, είναι αναμενόμενα. Και ως τέτοια τα αποδεχόμαστε, όπως τη ζέστη το καλοκαίρι και το κρύο τον χειμώνα. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν οι δηλώσεις πολιτικών με αφορμή εθνικές επετείους. Κοινότοπες και επιγραμματικές, απαγγέλλονται μπροστά στις κάμερες της τηλεόρασης για να παίξουν στα δελτία. Είναι επίσης κατά κανόνα βαρύγδουπες «ανοησίες» (προφανής η αυτολογοκρισία).

Τιμούμε στις 17 Νοέμβρη την εξέγερση των φοιτητών και του ελληνικού λαού απέναντι στη χούντα των συνταγματαρχών, όπως και τον αγώνα και τη θυσία κάθε δημοκράτη πολίτη καθ’ όλη τη σκοτεινή περίοδο της δικτατορίας.

Οι μνήμες και τα μηνύματα που εξέπεμψε η εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα στις μέρες μας, όπου δημοκρατικά κεκτημένα της μεταπολιτευτικής περιόδου αμφισβητούνται, το δόγμα «νόμος και τάξη» έρχεται να επιβληθεί με αστυνομοκρατία και καταστολή, ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης απαξιώνεται και ρατσιστικές και ξενοφοβικές θέσεις βρίσκονται ξανά στο προσκήνιο καθιστώντας αναγκαίο τον αγώνα για δημοκρατία, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τι γλύκα έχει το αυτονόητο; Ο Μάκης Βορίδης ξέρει. Είπε το αυτονόητο σοροπιαστά. Είπε ότι η επιβολή του νόμου δεν γίνεται με προσφορά τριαντάφυλλων· ότι εμπεριέχει στοιχεία αναγκαστικότητας. Είπε ότι το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας και ότι η κυβέρνηση «θα συνεχίσει να κάνει αυτό».

Η αντιπαράθεση Γαλλίας–Γερμανίας, που κορυφώθηκε πριν από μερικές εβδομάδες με το βέτο Μακρόν στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας με την Ε.Ε., επεκτείνεται σε νέα μέτωπα. Σχεδόν αμέσως με τη διαπίστωση Μακρόν στον Economist ότι το ΝΑΤΟ είναι εγκεφαλικά νεκρό, ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Μάας με άρθρο του στο Spiegel τόνισε ότι θα ήταν λάθος να υπονομεύσουμε το ΝΑΤΟ, χωρίς τις ΗΠΑ ούτε η Γερμανία ούτε η Ευρώπη μπορούν να προστατεύσουν τον εαυτό τους, πρόσθεσε. Είναι φανερό ότι το Βερολίνο νιώθει να απειλείται λιγότερο από την παράκαμψη της Ατλαντικής Συμμαχίας από τον Τραμπ και περισσότερο από μια ευρωπαϊκή αμυντική δομή στην οποία θα κυριαρχεί η Γαλλία.

Στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, οι πολίτες έδωσαν ένα πολιτικό τέλος στη θλιβερή κοινοβουλευτική παρουσία της Χρυσής Αυγής. Το νέο-ναζιστικό μόρφωμα είχε ήδη αρχίσει να διαλύεται μέσα από αποχωρήσεις μελών, εκβιασμούς, αλληλοκατηγορίες και «καρφώματα». Είναι σαφές πως η δίκη της Χρυσής Αυγής ήταν καταλυτική όχι μόνο για τη δημόσια εικόνα του κόμματος αλλά και για την ανάδειξη της εσωτερικής λειτουργίας της οργάνωσης.

Για το Προσφυγικό υπάρχουν λύσεις και «λύσεις». Λύσεις που δίνουν προοπτική και «λύσεις» που δημιουργούν χάος, λιγότερες ελπίδες και κλείνουν τους ορίζοντες.

Συμφωνούμε όλοι ότι οι διαδικασίες ασύλου είναι χρονοβόρες και συχνά ατελέσφορες. Ο τελευταίος νόμος θεωρεί ότι τις βελτιώνει. Oμως, αν δούμε τα συστατικά του με ψυχραιμία θα πρέπει να αναμετρηθούμε με τρεις ισχυρισμούς – τρεις μύθους.

Το πανεπιστημιακό άσυλο προσδιορίζει ένα χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών και πρέπει να προστατεύεται και να αξιοποιείται από την πανεπιστημιακή κοινότητα για την ευρεία ανταλλαγή απόψεων και την καλλιέργεια νέων ιδεών με βασικό σκοπό το όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Το προσφυγικό ζήτημα ήρθε για να μείνει. Το κατάλαβε η ηγεσία της ΝΔ, τώρα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν τα στελέχη της και η βάση της, μέρος της οποίας αντιδρά χέρι χέρι με τους Χρυσαυγίτες σε οποιαδήποτε προσπάθεια διευθέτησης.

Διευθέτησης και όχι λύσης του προβλήματος. Γιατί λύση απλούστατα δεν υπάρχει. Γιατί ακόμα και αν βυθίσουμε τις βάρκες των καταραμένων, ακόμα και αν πάρουμε τις καραμπίνες όπως μας προέτρεψαν σε τηλεοπτικό τους διάγγελμα οι γενναίοι Έλληνες της Σκύδρας , ακόμα και αν τους σφάξουμε όπως είπαν τα ανθρωποειδή της Νάουσας και πάλι τα προσφυγικά κύματα δεν θα ανακοπούν.

-Το προσφυγικό είναι σοβαρό θέμα παγκοσμίως. Και είναι η μεγάλη πρόκληση του μέλλοντος. Δεν αφορά φυσικά μόνο την Ελλάδα. Η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά μόνον κίνηση κεφαλαίων, αγαθών και ιδεών, αλλά αφορά και κίνηση ανθρώπων. Συνολικά, η ανθρώπινη Ιστορία είναι η Ιστορία της μετακίνησης ανθρώπων και πληθυσμών. Είναι απόλυτο ψεύδος ότι μπορούν να στεγανοποιηθούν εντελώς τα σύνορα. Η μετανάστευση είναι σαν το νερό. Θα βρει κάπου μια σχισμή, μια ρωγμή και θα περάσει. Το αίτημα για άσυλο δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερο. Ταυτοχρόνως σήμερα μειώνεται ο αριθμός των χωρών που είναι διατεθειμένες να δεχθούν όσους εγκαταλείπουν την χώρα τους λόγω ανάγκης.