Γενικότερα, η οικονομική πολιτική Μητσοτάκη κινείται στον αντίποδα αυτής του Μπάιντεν, που οδηγεί ήδη ταχύτατα τις ΗΠΑ στην ανάκαμψη

Ελάχιστες μέρες αφότου κατηγόρησε ανενδοίαστα (στο Βήμα) τον Τσίπρα ότι "πολεμά την ίδια του την πατρίδα" -δίνοντας έτσι προσωπικά το έναυσμα για μια σειρά άρθρα και δηλώσεις που αντιμετωπίζουν συνολικά την Αριστερά υπό το πρίσμα του αλήστου μνήμης εμφυλιοπολεμικού διπόλου, "από εδώ οι εθνικόφρονες, από εκεί τα μιάσματα"-, ο Μητσοτάκης διαφήμισε την τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Μπάιντεν επιδιώκοντας να φορέσει για ακόμα μια φορά το προσωπείο του κεντρώου μεταρρυθμιστή πολιτικού.

«Είναι αισχρό να στοχοποιούν τους συγγενείς των θυμάτων που έκαναν μήνυση και ζητούν την αλήθεια και δικαιοσύνη»

«Ακόμη και εάν κάποιος κάνει μια μήνυση ζητώντας αποζημίωση για τον άνθρωπο που έχασε από τον κορωνοϊό και τις ζημιές που προκάλεσε η απώλειά του, είναι αναφαίρετο δικαίωμά του και είναι σωστό να το κάνει σε μια χώρα κράτους δικαίου. Οι συγγενείς των θυμάτων θέλουν μια ξεκάθαρη απόφαση από το δικαστήριο, γιατί πέθαναν οι άνθρωποί τους, θέλουν δικαιοσύνη.

Από το βίντεο και τις δηλώσεις που έκανε, δεν ήταν ξεκάθαρο τι δουλειά είχε ο κ. Θάνος Πλεύρης έξωθεν των δικαστηρίων της Ευελπίδων. Μιλούσε ως βουλευτής του ελληνικού λαού που πήγε να συμπαρασταθεί στον αστυνομικό, θύμα ενός άδικου ξυλοδαρμού, ή ως δικηγόρος από εκείνους που τρέφονται από τη δημοσιότητα; Στο Τwitter το ξεκαθάρισε: «Σήμερα κατέθεσε στην Ανακρίτρια ο Ειδικός Φρουρός που δέχθηκε δολοφονική επίθεση στη Ν. Σμύρνη. Είναι τιμή μου που τον εκπροσωπώ μαζί με τη συνάδελφο @EvitaVarela_. Στόχος να διαλευκανθεί πλήρως η υπόθεση και να τιμωρηθούν όλοι όσοι αποπειράθηκαν την ανθρωποκτονία» (23.3.2021).

Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δημιουργήθηκε το 2010 για να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Δυστυχώς, παρά τις ορισμένες φιλότιμες κατά καιρούς προσπάθειες, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί σε αυτό το καθήκον. Όχι ότι ήταν εύκολο, κάθε άλλο.

Η Μπουμπουλίνα και η Μαυρογένους δεν γίνονταν αποδεκτές στα κέντρα λήψης αποφάσεων ως γυναίκες, αλλά ως εκπρόσωποι της τάξης τους

Τι κι αν πολέμησαν, τι κι αν πρόσφεραν τις ζωές και τις προίκες τους στον αγώνα, τι κι αν αιχμαλωτίστηκαν και συχνά πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα και τα χαρέμια της εποχής; Παραμένουν βουβές και αθέατες στην κυρίαρχη ιστορική αφήγηση. Ηρωίδες ή θύματα; Οι γυναίκες στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 δεν αρκέστηκαν στη μοίρα τους και μπήκαν στον αγώνα με όποια όπλα διέθεταν και όποιο ρόλο τους επέτρεπε η κοινωνική θεώρηση της εποχής.

Οι Έλληνες και οι Τούρκοι είναι από τις κλασικές «αντίπαλες δυάδες», με πολύχρονη ιστορία αντιπαράθεσης και εχθρότητας, όπως οι περιπτώσεις Γάλλων - Γερμανών (1803-1945), Πολωνών - Ρώσων, Ισραηλινών - Αράβων, Ινδών - Πακιστανών ή Κινέζων - Ιαπώνων. Η ελληνοτουρκική αντιπαλότητα είναι από τις παλιότερες, ακόμη και αν η έναρξή της τοποθετηθεί το 1912 αντί του 1821. Μάλιστα οι δύο λαοί με διαφορά 100 χρόνων απέκτησαν την ελευθερία τους και κρατική υπόσταση ως έθνη - κράτη πολεμώντας τον Άλλο. Δεν είναι εύκολο να βρει κανείς άλλο τέτοιο ιστορικό παράδειγμα, η μόνη άλλη τέτοια περίπτωση ίσως είναι οι Ρώσοι και οι Πολωνοί.