Από τι κινδυνεύει η οικονομία; Οι δυσκολίες είναι πολλές. Το κόστος των μέτρων στήριξης που φέτος προϋπολογιζόταν σε 7,5 δισ. έχει ήδη ξεφύγει στα 13 δισ. (ίσως αποδειχθεί μεγαλύτερο από το κόστος που θα είχε το μοντέλο της Νέας Ζηλανδίας, το οποίο θα έσωζε ζωές…) και μεγαλώνει καθώς η στήριξη παρέχεται χωρίς αυστηρά κριτήρια σε ό,τι κινείται στην επικράτεια – και σε ζόμπι.

Η Σαντρά Λοζιέ είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Paris 1 Panthéon-Sorbonne. Η ακόλουθη συνέντευξή της δημοσιεύτηκε στο γαλλικό περιοδικό L’ Obs.

● Η μέριμνα (care) παραμένει μια έννοια σχεδόν άγνωστη στη Γαλλία. Θα μπορούσατε να μας θυμίσετε την προέλευσή της;

Η ηθική της μέριμνας ορίστηκε το 1982 από την Αμερικανίδα ψυχολόγο και φιλόσοφο Carol Gilligan, στο βιβλίο της In a Different Voice.

«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης άνοιξε τις καταπακτές της δεξιάς πολυκατοικίας και η λεγόμενη «Δεξιά των υπογείων» βγήκε στα ρετιρέ, διεκδικώντας να πάρει τη ρεβάνς, όχι μόνο από την Αριστερά αλλά και από όλους όσους θεωρεί υπεύθυνους για τον παραγκωνισμό της. Γι’ αυτό δεν υπάρχει χώρος για λογικές ίσων αποστάσεων»

Τι συμβαίνει και η κυβέρνηση Αναστασιάδη δεν μπορεί πια να τηρεί κανένα από τα συνήθη προσχήματα στο Κυπριακό των πιο φανερών οπαδών του στάτους κβο; Με όσα συμβαίνουν στη Μεγαλόνησο, δύο είναι οι εκδοχές: όντως είναι τόσο ισχυρή ή στην πραγματικότητα αντιδρά στα τυφλά, βλέποντας τη δημοφιλία της σε ελεύθερη πτώση. Η δεύτερη εκδοχή ενδεχομένως εξηγεί τη σκοπιμότητα της απόφασής της να στήσει το συρματόπλεγμα Αναστασιάδη στη γραμμή αντιπαράταξης στον Αστρομερίτη, που συναντά την αντίδραση της Ε.Ε. ως «βεβιασμένη και πολιτικώς ακατανόητη», σύμφωνα με κοινοτικές πηγές (11/3) στον «Πολίτη».

Μπορείς να πεις πολλά ψέματα μέσα σε λίγες αράδες; Μπορείς και παραμπορείς, αν έχεις χάσει τον έλεγχο και φοβάσαι για το πολιτικό μέλλον σου, αν δεν θέλεις να απαλλαγείς από τα στερεότυπα που διακινεί η παράταξή σου, αν υπηρετείς κακόφημες θεωρίες, αν δεν καταλαβαίνεις ότι αυτοί που βρίσκονται γύρω σου και σε κολακεύουν σκάβουν τον λάκκο σου και με την πρώτη στραβή θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια.

...Δυστυχώς, όλο το θέμα της Επανάστασης διεσύρθη με τις χρήσεις που έκανε η δικτατορία το 1971, στην επέτειο των 150 χρόνων. Καπηλεία και ανόητα καρναβάλια που οδήγησαν στην εγκατάλειψη του θέματος. Οι ιστορικοί στράφηκαν σε άλλες θεματολογίες. Τώρα είναι η στιγμή να τα ξαναδούμε όλα. Να ξαναδιαβάσουμε τις πηγές και τις ιστορικές συνθέσεις, για να πάμε παραπέρα. Το άλλο που είναι απολύτως απαραίτητο είναι να δούμε τα πράγματα συγκριτικά μέσα στην εποχή των επαναστάσεων.

Η επιδημία της νόσου COVID κατά γενική ομολογία αποτελεί μια από τις σημαντικότερες κρίσεις Δημόσιας Υγείας των τελευταίων 100 ετών, που μάλιστα οφείλεται σε λοιμώδες νόσημα, μια κατηγορία νοημάτων που για τον δυτικό τουλάχιστον κόσμο εθεωρείτο ήσσονος σημασίας, νικημένη από τη βελτίωση στην υγιεινή, τα εμβόλια και τα αντιβιοτικά.

Βρισκόμαστε και πάλι μπροστά στην προοπτική των επαναληπτικών «διερευνητικών επαφών». Η Τουρκία άφησε τα προσχήματα και αποφάσισε να συζητήσει, ενώ η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα προσπαθούσε να δείξει καλή διάθεση και επιζητούσε τη διεξαγωγή τους. Και ήταν περίεργη αυτή η εμμονή, δεδομένης και της πάγιας στάσης της Τουρκίας, αλλά και κυρίως διότι ούτε εμείς έχουμε την παραμικρή πρόθεση συμβιβασμού. Εξάλλου γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όλες οι μέχρι σήμερα ελληνοτουρκικές επαφές ποτέ δεν υπήρξαν τίποτε περισσότερο από μια διελκυστίνδα αδιαλλαξίας και μια υποκριτική επίδειξη, προς τη διεθνή κοινότητα, μιας δήθεν καλοπροαίρετης διάθεσης για διάλογο.

Ελπίζω ότι υπό το πρίσμα των τελευταίων γεγονότων στη Νέα Σμύρνη κατανόησαν διάφοροι παλαιοί και όψιμοι θιασώτες του δόγματος «νόμος και τάξη και το κράτος ποτέ δεν υποχωρεί» πόσο δίκιο είχαμε όσοι ζητούσαμε έγκαιρα πολιτική λύση στο ζήτημα Κουφοντίνα.

Στην Ευρώπη, η πανδημία αποκάλυψε τo πόσο εύθραυστα είχαν γίνει τα συστήματα δημόσιας υγείας, σε σημείο που να αδυνατούν να ανταποκριθούν σε ένα τέτοιο σοκ. Η τραγωδία είναι ότι αυτό δεν αποτελεί καν έκπληξη. Τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα διαμαρτύρονταν για τις ελλείψεις προσωπικού, την υποχρηματοδότηση και την έλλειψη πόρων πολύ πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας. Οταν χτύπησε το πρώτο κύμα, ήταν επόμενο τα συστήματα υγείας και τα γηροκομεία να υπερφορτωθούν.

Είναι βέβαιο ότι τα πρόσφατα βήματα γίνονται με στόχο τη βελτίωση των σχέσεων της Τουρκίας με την Ε.Ε.

Τις τελευταίες ημέρες, ο Πρόεδρος της Τουρκίας ανακοινώνει ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων με κατεύθυνση τον εκδημοκρατισμό. Το πακέτο αυτό είχε εξαγγελθεί από τις αρχές του χρόνου και κινείται παράλληλα με την αναθεώρηση του συντάγματος της χώρας. Τίθεται από πολλούς το ερώτημα: είναι δυνατόν ο Ερντογάν να προχωρήσει σε τέτοιες αλλαγές; Υπό προϋποθέσεις, ναι, είναι.

Ενδείξεις υπήρχαν, τελευταία, ότι η Τουρκία, εκτιμώντας και τα νέα δεδομένα – όχι ευχάριστα – με την εκλογή Μπάϊντεν, θα τροποποιούσε την τακτική της στην Ανατολική Μεσόγειο. Γίνονταν αναγνωριστικές κινήσεις για εξομάλυνση των σχέσεών της τόσο με την Αίγυπτο όσο και με το Ισραήλ. Τις τελευταίες μέρες αυτό, ιδίως με την Αίγυπτο, επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά από τον ίδιο τον κ. Τσαβούσογλου.