Σας καλωσορίζω όλες και όλους απόψε σε μια συνάντηση που φιλοδοξεί να είναι κάτι παραπάνω από μια προσυνεδριακή κομματική συγκέντρωση.

Με πολλούς από εσάς έχουμε άλλωστε συναντηθεί ήδη από την ιδρυτική μας διακήρυξη, όταν το βάρος των υπογραφών σας και κυρίως η θετική σας ανταπόκριση για το κοινό μας εγχείρημα, μας ενθάρρυνε για να χαράξουμε το δρόμο της αυτόνομης πολιτικής μας πορείας. Με άλλους, βρεθήκαμε στην πορεία : στο στοίχημα της αλλαγής σελίδας στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην υποστήριξη του δημόσιου πανεπιστημίου, στις εκδηλώσεις μας γύρω από τον πολιτισμό και την καλλιτεχνική δημιουργία.

Σε λίγες μέρες το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ) πραγματοποιεί το συνέδριό του και όλοι (είτε πρόκειται για τα μέλη του κόμματος είτε έχουμε να κάνουμε με τους ψηφοφόρους ή ακόμη και τους πολίτες εν γένει στην ελληνική κοινοβουλευτική δημοκρατία) περιμένουμε τα συμπεράσματα των διαβουλεύσεων, του διαλόγου και των συζητήσεων και, εννοείται, αναμένουμε τις πολιτικές αποφάσεις.

Η υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας είναι εμφανής. Δεν χρειαζόταν να μας το πει η έκθεση του ΟΟΣΑ. Παρ’ όλα αυτά η επισήμανση ότι οι σχολικές επιδόσεις των μαθητών μας βρίσκονται στην προτελευταία θέση στην Ευρωζώνη και στην 42η σε σύνολο 65 χωρών είναι «καμπανάκι» δυνατό...

Η Ευρώπη αλλάζει, όχι όμως και οι πολιτικές της. Αυτή η παρατήρηση δεν αφορά την οικονομική κρίση. Αφορά μια πολιτική, που όπως και η οικονομική, φαίνεται να είναι σε κατάσταση «αυτόματου πιλότου».

Αυτόν τον Δεκέμβριο θα λάβει χώρα, για πρώτη φορά μετά το 2008, μια Σύνοδος Κορυφής αφιερωμένη στην άμυνα και την ασφάλεια.