...Αναμφισβήτητα, για τον ευρύτερο χώρο των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, κινήσεων και ομάδων, οι εβδομάδες που θα ακολουθήσουν θα είναι κρίσιμες και ο πολιτικός χρόνος θα είναι πυκνός. Απέναντι στην ευκαιριακή συμμαχία των «58+1», (Βενιζέλος) ωριμάζουν οι συνθήκες ώστε να προκύψει μια νέα πολιτική συγκρότηση του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Μόνο που η συγκρότηση αυτή δεν μπορεί να γίνει με τα παλαιά υλικά μιας ρετρό «κεντροαριστεράς» αλλά με μια νέα διαδικασία, στην οποία θα συναντηθούν όσοι και όσες ενδιαφέρονται για τη μετατόπιση του κέντρου βάρους του πολιτικού συστήματος σε μια πραγματικά δημοκρατική προοδευτική κατεύθυνση.

H χώρα δεν βρίσκεται σε συνθήκες Βαϊμάρης, αλλά ελληνικού 1920. Τώρα, όπως και τότε, οι πολίτες καλούνται να επιλέξουν λύσεις που ενώ ακούγονται καλά στα αφτιά, απειλούν και την τελευταία δυνατότητα της Ελλάδας να σταθεί στα πόδια της.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως με φίλους/ες αγαπητούς/ες, με κοινή ή παράλληλη διαδρομή χρόνων, την τελευταία περίοδο και πιο συγκεκριμένα μετά τον εξαναγκασμό της ΔΗΜΑΡ να εγκαταλείψει την τρικομματική κυβέρνηση τον περασμένο Ιούνιο, έχουμε μια διαφωνία ουσίας για την πορεία των πολιτικών εξελίξεων. Η επιλογή μας βεβαίως θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Υποθέτω ότι όλοι/ες συμφωνούμε ότι το αποτέλεσμα δεν θα αφορά μόνο τα ποσοστά της ΔΗΜΑΡ στις επόμενες ευρωεκλογές ή και τις επόμενες εκλογές. Το μείζον στοιχείο θα είναι το εάν και το πώς η ΔΗΜΑΡ θα μπορεί με τη συγκατάθεση των ελλήνων πολιτών να συμβάλλει σε θετική και προοδευτική πορεία του τόπου. Αυτό θα είναι και το στοίχημά μας.

...Ο καθένας ως άτομο μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και κρίνεται. Όμως, στο θέμα αυτό δεν μπορεί η όποια ηγετική ομάδα των 58 να νίπτει τα χείρας της. Αυτή πραγματοποιεί τις εκδηλώσεις, αυτή προκρίνει τους ομιλητές. Αν η επιδίωξη είναι η αποδόμηση της ΔΗΜΑΡ και η μείωση της δικής της εκλογικής δύναμης, σε όφελος της εκλογικής δύναμης του δικού τους ευρωψηφοδελτίου, να τα ξαναδούν λίγο τα ζητήματα αυτά οι όποιοι ηγετικοί παράγοντες των 58. Μήπως είναι εντελώς αθέμιτο τούτο, με ό,τι συνεπάγεται και για τις όποιες σχέσεις στο μέλλον.

Ας αρχίσουμε με ορισμένα ερωτήματα αντοχής και ανοχής.

- Ποιο κόμμα θα αποφάσιζε την πολιτική του σε συνέδριο, αλλά θα ανεχόταν την επομένη κάποια στελέχη του να την παραβιάζουν ευθέως, με τον απίστευτο ισχυρισμό «εμείς διατηρούμε τις απόψεις μας»;

« Οι επαγγελματίες της πολιτικής επικοινωνίας τείνουν να επιβάλλουν, με όλα τα διαθέσιμα και αποδεκτά μέσα την άποψή τους και να προβάλλουν ότι η θεώρηση του κοινωνικού κόσμου που πρεσβεύουν, εκπροσωπεί την πλειονότητα των πολιτών» έγραφε ο γάλλος κοινωνιολόγος P. Champagne, στο κλασσικό έργο του «Η κατασκευή της κοινής γνώμης». Σκέφθηκα αυτά τα λόγια με αφορμή την επικοινωνιακή διαχείριση που γίνεται το τελευταίο διάστημα σχετικά με το ζήτημα της ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς και των διαφόρων πρωτοβουλιών που εκδηλώνονται στο χώρο.

Από την εποχή που ο ιδρυτής της χριστιανικής θρησκείας κήρυξε «απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ» κύλησε πολύ νερό στον μύλο της Ιστορίας. Και πολύ περισσότερο αίμα. Τα στελέχη των επίσημων χριστιανικών Εκκλησιών όχι μόνο παράκουσαν την εντολή του Ιησού, αλλά στην περίπτωση της Καθολικής Εκκλησίας γεφύρωσαν τη διαφορά

Οι τρέχουσες διαπραγματεύσεις με την τρόικα έχουν αντικείμενο τις μεταρρυθμίσεις (περιλαμβάνονται και όσες πληρώσαμε 900 χιλ. ευρώ για να μας τις «μάθει» ο ΟΟΣΑ - λες, δεν τις γνωρίζαμε!..), το δημοσιονομικό κενό (μέτρα για να καλυφθούν 1,2 δισ. ευρώ φέτος και 1- 3 δισ. ευρώ το 2015) και το χρηματοδοτικό κενό (περίπου 11 δισ. ευρώ). Οι συζητήσεις θα ολοκληρωθούν, έως τον Μάιο θα λάβουμε τα τελευταία 10,1 δισ. ευρώ από τα ταμεία της Ευρώπης (9,3 δισ. θα δαπανηθούν για εξυπηρέτηση του χρέους τον ίδιο μήνα) και ο συνολικός δανεισμός μας από αυτά θα φτάσει τα 198 δισ. ευρώ.

Εμείς επιδιώκουμε σε αυτή τη φάση να αποτραπεί η λήψη νέων μέτρων και να δημιουργηθεί μια πραγματική ελπίδα και προοπτική για ανάκαμψη μέσα από μια νέα συμφωνία με τους εταίρους. Βεβαίως δεν έχουμε αυταπάτες για τα περιθώρια της Νέας Δημοκρατία και του ΠΑΣΟΚ να προωθήσουν προοδευτικές πολιτικές για την αντιμετώπισης της κρίσης. Για αυτό είπαμε ότι αν προκύψει μια νέα συμφωνία με τους εταίρους που θα περιλαμβάνει νέα μέτρα, αυτό συνιστά λόγο για προσφυγή στις κάλπες. Από το περιεχόμενο επομένως της πολιτικής, αν θα αλλάξει η όχι, εξαρτάται και η αντοχή της κοινωνίας και ο χρόνος διεξαγωγής εκλογών

Είμαι βέβαιος για την ενότητα του κόμματος. Στο πρόσφατο συνέδριό μας αναπτύχθηκαν όλες οι απόψεις για την πορεία του κόμματος και συλλογικά πλέον έχουμε τις θέσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς. Η εξέλιξη της κίνησης των 58 σε σχηματισμό στην οποία αναφέρεστε και η κοινή της κάθοδος με το ΠΑΣΟΚ θα κριθεί από τους πολίτες στις ευρωεκλογές, όπως θα κριθεί και η πολιτική πρόταση της ΔΗΜΑΡ για μία προοδευτική μεταρρυθμιστική συμπαράταξη στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού που δεν θα συναινεί σήμερα σε συντηρητικές πολιτικές που καθορίζουν αρνητικά τους μελλοντικούς κοινωνικούς σχηματισμούς. Δική μου επιδίωξη είναι σε αυτήν την πορεία να δουλέψουμε συλλογικά στη ΔΗΜΑΡ και με ενότητα για το καλύτερο αποτέλεσμα.

Οι στόχοι για τη νέα χρονιά είναι συγκεκριμένοι. Η χώρα και η κοινωνία δεν αντέχει τη συνέχιση αυτών των πολιτικών. Η αποφυγή της χρεοκοπίας και η σταθεροποίηση που επιτεύχθηκε, με δυσανάλογα μεγάλο κοινωνικό κόστος, δεν οδηγεί σε ανασυγκρότηση και ανάκαμψη. Η επιδίωξη της κυβέρνησης να πείσει πως με την ίδια πολιτική μπορεί να υπηρετήσει διαφορετικούς και νέους στόχους προσκρούει στην κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα.

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έμεινε στην Ιστορία για τη φράση «παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα», αναφερόμενος στο σχέδιο Ανάν. Τηρουμένων των αναλογιών, ο Βαγγέλης Βενιζέλος ο οποίος παρέλαβε κόμμα τι θα παραδώσει; Το ερώτημα προκύπτει από τις διεργασίες στην Κίνηση των 58 - που γεννήθηκε μάλλον γερασμένη, με εξηντάρηδες πρώτο τραπέζι πίστα.