Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Αστακός είναι μια συμπαθητική κωμόπολης, της Αιτωλ/νίας, στις ακτές του Ιονίου πελάγους. Ήταν μέχρι την δεκαετία του 1950 το λιμάνι επικοινωνίας της επαρχίας Ξηρομέρου, με την υπόλοιπη Ελλάδα, και εξαγωγής των προϊόντων της, από δω προκύπτει και το ότι τα καρπούζια που παράγονται στις εκβολές του Αχελώου λέγονται και «Αστακού».

Παρά το ότι οι πυρκαγιές των δασών συνεχίζονται, ή ίσως και για αυτόν τον λόγο, το αρχικό «σοκ και δέος» που είχε επικρατήσει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα μετά το ολοκαύτωμα της Πάρνηθας, φαίνεται να απορροφάται μετά από τη χορήγηση του ισχυρότατου αντιδότου της δοκιμασμένης και ανθεκτικής ρουτίνας των συνήθων πολιτικών αντιδράσεων και αντεγκλήσεων για θέματα αναπόφευκτα μεν αλλά που τοποθετούνται στο οικείο γήπεδο της καθημερινής διαχείρισης, των επιμέρους παρεμβάσεων και «λύσεων» και της τακτικής αμφισβήτησης τους.