O εκάστοτε πρωθυπουργός της Βρετανίας είναι θεσμικά ο πιο παντοδύναμος ηγέτης στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία δυτικού τύπου: Ασκεί τη διαχείριση της εξουσίας ανεμπόδιστος από εσωτερικές τριβές και αμφισβητήσεις.
Γιατί έχασε, λοιπόν, τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ; Το ερώτημα παραμένει, επισήμως, αναπάντητο. Και, για τους αμέσως ενδιαφερομένους, τουλάχιστον, τους ίδιους τους ηττηθέντες, ίσως παραμείνει σκοτεινό και ανεξιχνίαστο, σαν εκείνα τα θρυλικά ερωτήματα- «ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;»- που περνούν από στόμα σε στόμα.
Στη χώρα που δίδαξε τον διάλογο ως μέθοδο αναζήτησης της αλήθειας, η έννοια του διαλόγου έχει υποστεί αλλεπάλληλα πλήγματα, και ουσιαστικά έχει πλέον εγκαταλειφθεί. Αυτή τη θλιβερή σκέψη έκανα ακούγοντας, αφ ενός μεν την πρόσκληση σε διάλογο για το "ασφαλιστικό" από την κυβέρνηση, αφ ετέρου δε την αντίδραση της αντιπολίτευσης και των συνδικάτων.
Η συζήτηση στο Εθνικό Συμβούλιο είναι μια ευκαιρία για να ανοίξουν τα χαρτιά τους επί της ουσίας οι διεκδικητές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Γιατί μέχρι τώρα παρακολουθήσαμε συγκρούσεις και διαξιφισμούς που είχαν να κάνουν περισσότερο με τα ηγετικά χαρακτηριστικά των υποψηφίων, παρά με την ουσία της κρίσης που αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ.
Στους διαχειριστές της εξουσίας αρέσουν τα ανέκδοτα. Η «νέα διακυβέρνηση» ήταν, λέει, πολύ ευαίσθητη στον τομέα της κοινωνικής συνοχής. Η νέα-«νέα διακυβέρνηση» ορκίζεται ότι θα κάνει ακόμα περισσότερα, στο πλαίσιο ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης. Επεα πτερόεντα!