Αν η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο, θα τη φάει ο Μινώταυρος, θα εκφυλιστεί σε γραφειοκρατικό όργανο μακριά απ’ τις ανάγκες της κοινωνίας και των καιρών.
Αφορμή για την ρήση η πρώτη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Κρήτης εντός του 2012, 24 του Γενάρη. Διπλά υποβαθμισμένη, πολλοί οι απόντες, λόγω της κηδείας του Γιάννη Κεφαλογιάννη, αλλά και λόγω της ημερήσιας διάταξης (ΗΔ) που ήταν πλήρης προγραμματικών συμβάσεων κάθε είδους. Παρόλα αυτά η συζήτηση για το νόημα των προγραμματικών συμβάσεων καθώς και η συζήτηση για το προταχθέν ψήφισμα στήριξης στους απειλούμενους με ανεργία εργαζόμενους της εταιρείας σουπερμάρκετ ΑΡΙΑΔΝΗ είχε ενδιαφέρον.

Εκθέσεις ιδεών. Η υπουργός Παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου πιέζει –με την απειλή διακοπής της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων– να ολοκληρωθεί η διαδικασία εκλογής νέων διοικήσεων για τα Συμβούλια των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Για τον χρόνο ωστόσο διεξαγωγής των κοινοβουλευτικών εκλογών, η υπουργός δεν φαίνεται να βιάζεται καθόλου. Σύμφωνα με δηλώσεις της, σε πρόσφατη εκδήλωση της πρωτοβουλίας «Για την Ελλάδα, τώρα», οι εκλογές «σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα θα είναι μια πρόσκαιρη νίκη του λαϊκισμού, των αντιμεταρρυθμιστικών δυνάμεων, οι οποίες συσπειρώνονται».[

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, είναι επίκαιρο το αίτημα η αυτοδιοίκηση να ασχοληθεί με ένταση με τα ειδικά κοινωνικά προβλήματα σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. Είναι αναγκαίο να προσανατολιστεί η αυτοδιοίκηση στην ενίσχυση πολιτικών κοινωνικής αλληλεγγύης και δικτύωσης, ανάπτυξης νέων μορφών οικονομικής δραστηριότητας μέσω της κοινωνικής οικονομίας. Σε αυτούς του δύσκολους καιρούς ας αναπτύξουμε πολιτικές για να παραμείνει η κοινωνία όρθια, για να δημιουργήσουμε ισοδύναμα μείωσης των βαρών στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Ας αγκαλιάσουμε και ας συντονίσουμε εθελοντικές πρωτοβουλίες και ας ενισχύσουμε δράσεις δημιουργίας νέων δομών κοινωνικής επικοινωνίας, ασφάλειας και συνοχής.

Αναγνωρίζεται τώρα ευθέως και από τους εταίρους μας. Πληθώρα δημοσιευμάτων στο ξένο Τύπο έχει αναδείξει τελευταία τις ιδιαίτερα δραματικές διαστάσεις που έχει προσλάβει το φαινόμενο της κοινωνικής αποσύνθεσης - εξαθλίωσης - περιθωριοποίησης - ανέχειας στην Ελλάδα.

∆ευτέρα απόγευµα, σουρουπώνει στην Ακαδηµίας, ακούω φασαρία. Μέσα στο σκοτάδι τα ΜΑΤ τρέχουν στο παρκάκι ανάµεσα στα δέντρα, γυαλιά σπάζουν, µια φωνή «φασίστες, κάτω τα χέρια από το άσυλο». Λίγος κόσµος κυκλοφορεί στο πεζοδρόµιο, προσπερνά αδιάφορος τα σκυλιά που κοιµούνται χωρίς να σηκώνουν καν το κεφάλι.

Δημοσκόπηση-φωτιά που πραγματοποίησε η ALCO για χάρη του STAR έρχεται να ταράξει για τα καλά τα νερά του πολιτικού συστήματος. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση στην πρόθεση ψήφου η Νέα Δημοκρατία έρχεται πρώτη με 21,7 % , ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ με 11,1% , η Δημοκρατική Αριστερά με 8% , το ΚΚΕ με 7,7%, το ΣΥΡΙΖΑ με 6,1% και το ΛΑΟΣ με 5%.Με βάση την δημοσκόπηση παρατηρείται μια τεράστια πτώση του δικομματισμού αλλά και ολόκληρου του πολιτικού συστήματος, ενώ για το ΠΑΣΟΚ είναι διπλή η πίκρα, αφού το πολύ χαμηλό ποσοστό του σπάει κάθε ρεκόρ ιστορικά.

Σύμφωνα με τη Δημοσκόπηση ο Φώτης Κουβέλης έχει κερδίσει την θετική γνώμη των ερωτηθέντων αφού συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό(37% θετική γνώμη), ενώ ακολουθεί ο Αντ. Σαμαράς(24%).

Ας επιτραπεί μία εκ προοιμίου δήλωση του γράφοντος. Έως ότου η χώρα απελευθερωθεί από τους καταναγκασμούς και τους εξευτελισμούς, (πολιτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς), που μας επεβλήθησαν από ξένους παράγοντες και εσωτερικούς ανεπαρκείς ηγετίσκους, επιβάλλεται η γραφή να είναι πειστική μεν, ψυχρή όμως, Όχι. Να διατυπωθεί η συναισθηματική ιστορία της αριστεράς των τελευταίων χρόνων. Το απαιτούν οι σημερινές συνθήκες, ιδίως της αριστεράς εκείνης, η αρχική προέλευση της οποίας υπήρξε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο του Μαρξ (1848).

Η έκρηξη του αριθμού των αστέγων στα αστικά κέντρα έχει προ πολλού ξεπεράσει ακόμα και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις. Μεγάλος το εύρος, πλούσια η σύνθεση του «νεοάστεγου» πληθυσμού που ξεβράζεται στα πεζοδρόμια της πόλης και προστίθεται στους μακροχρόνια αστέγους.

Για πρώτη φορά από την ίδρυσή της, η αποτυχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποτελεί μια πραγματική πιθανότητα. Εδώ και μήνες, η Ευρωπαϊκή Ενωση παραπαίει από τη μια κρίσιμη σύνοδο κορυφής στην άλλη, τη στιγμή που η οικονομική κρίση έχει αυξήσει τη φτώχεια και ιδίως την ανεργία μεταξύ των νέων ανθρώπων, η οποία έχει πλέον αγγίξει καταστροφικά επίπεδα.

Ξεκινώ από την… ιερή αγανάκτηση που ξεσηκώθηκε μετά τη δήλωση του Χρυσοχοΐδη ότι δεν έχει διαβάσει το Μνημόνιο. Πού είναι η έκπληξη, παιδιά; Την αλήθεια, είπε. Εμένα με ενοχλεί περισσότερο το γεγονός ότι το λέει, για να εντυπωσιάσει, τώρα που έχει αρχίσει η κούρσα διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και πολύ περισσότερο στις αρχές της δεκαετίας του 2000 όποιος μιλούσε κατά της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα μας θεωρείτο μίζερος, οπισθοδρομικός και στη χειρότερη περίπτωση εθνοπροδότης. Σε πολιτικό επίπεδο την υπόθεση της αντίθεσης στους Αγώνες σήκωσε με πειστικά επιχειρήματα, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά, ο αείμνηστος Μιχάλης Παπαγιαννάκης. Μολονότι κανείς δεν μπορούσε να του χρεώσει αριστερισμό ή ό,τι άλλο έχει μπροστά το συνθετικό «αντί», δέχτηκε τότε σφοδρή κριτική από σχεδόν το σύνολο των πολιτικών κομμάτων και των ΜΜΕ.

Η οικονομία σήμερα αναζητά νόημα βίου, χρειαζόμαστε επειγόντως να δημιουργήσουμε μια «οικονομία έρωτος». Αν κοιτάξουμε για παράδειγμα τον προϋπολογισμό του 2012 θα μείνουμε άναυδοι γιατί είναι ένας προϋπολογισμός εμμηνόπαυσης. Όχι μόνο αποφεύγει τον ερωτικό διάλογο για να δημιουργηθούν παιδιά έρωτος αλλά προσπαθεί με κάθε τρόπο να δημιουργήσει ευνούχους πολίτες. Προϋπολογίζει την καταστροφή και την παρουσιάζει σαν ελπίδα, ως σωτήρια κατασκευή ενός σπιτιού που φιλοξενεί στα ντουβάρια του πίνακες με αιμοδιψείς βρικόλακες.