Οι Ελληνες φορολογούμενοι υποχρεώθηκαν να δώσουν στις τράπεζες 60 δισ. ευρώ για να τις κρατήσουν όρθιες. Τα 44 δισ. τα δανειστήκαμε από τους ξένους δανειστές και τα 16 δισ. μπήκαν με τον λεγόμενο αναβαλλόμενο φόρο. Ποιο είναι το αποτέλεσμα;
Το σηματοδοτούν δύο βεβαιότητες και μία αβεβαιότητα: Πρώτη βεβαιότητα, οι φορολογούμενοι δεν θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους ποτέ. Δεύτερη, δεν υπάρχει πιστωτική επέκταση, στα αμέσως επόμενα χρόνια τα δάνεια θα περιορίζονται γιατί οι τράπεζες παραμένουν ζόμπι. Περίπου το 60% των κεφαλαίων τους (σε μία, σχεδόν το 90%...) είναι εικονικά – λογιστική προεξόφληση του αναβαλλόμενου φόρου.

Κάθε φορά που γίνονται εκλογές, λίγες ώρες αφού κλείσουν οι κάλπες και φανεί καθαρά ποιος κέρδισε, οι ηττημένοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν όσο πιο ευνοϊκά μπορούν το δυσάρεστο αποτέλεσμα προβάλλοντας επιχειρήματα τραβηγμένα απ’ τα μαλλιά ή διογκώνοντας τα «θετικά» για το κόμμα τους.

Ολοι όμως αρχίζουν με την εξής δήλωση, σχεδόν επί λέξει: «Φυσικά σεβόμαστε την ετυμηγορία του ελληνικού λαού...». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αλλάζουν την πολιτική τους και προσχωρούν στο κόμμα των νικητών. Απλώς ελπίζουν ότι στις επόμενες εκλογές ο κυρίαρχος λαός θα τους προτιμήσει.

Πολλοί παρατηρητές θεωρούν πως η πολιτική των κρατών μελών της ΕΕ έχει επιφέρει βαθύ ρήγμα ανάμεσα στην «παλιά Ευρώπη» και τις λεγόμενες χώρες της ομάδας Βίζεγκραντ (Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβενία).

Κατά τη γνώμη τους, η ξενοφοβική καμπάνια του Βίκτορ Ορμπάν εναντίον της «εξαναγκαστικής μετεγκατάστασης μη-Ούγγρων πολιτών στην Ουγγαρία» την οποία υποστηρίζει το 98% των ψηφοφόρων, είναι ενδεικτική του ρήγματος, παρά την χαμηλή συμμετοχή (40% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων) στο δημοψήφισμα του Οκτωβρίου.

1. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη ζήτησε από την πρώτη στιγμή την κατάργηση των αντισυνταγματικών διατάξεων του νόμου Παππά και την πλήρη απόδοση στο Ε.Σ.Ρ. των αρμοδιοτήτων του.

2. Η πίεση και η επιμονή μας έφεραν αποτελέσματα. Το μαύρο δεν πέρασε. Οι ρυθμίσεις που απαιτήσαμε και η Κυβέρνηση αναγκάστηκε να φέρει, επαναφέρουν στο ΕΣΡ τον αποφασιστικό του ρόλο και καταργούν στην πράξη τις αντισυνταγματικές διατάξεις.

Ακόμη και σήμερα αναγκάστηκαν να δεχτούν την πρότασή μας, ώστε η «σύμφωνη γνώμη» του Ε.Σ.Ρ. να επεκταθεί σε όλα τα θέματα της αδειοδότησης.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τον θρόνο είχε δώσει την εικόνα ενός ήπιου ποιμενάρχη, με λόγο συναινετικό και λόγο αγάπης, μακριά από τις ακραίες φωνές που ακούγονται στον χώρο της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Μάλιστα πολλοί πολίτες διαπιστώσαμε με ανακούφιση, πως ο διάδοχος του Χριστόδουλου ήταν σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, ένας άνθρωπος της συναίνεσης και ανεκτικός στην διαφορετικότητα.

Ανάμεσα σ’ έναν Ευρωπαίο επίτροπο, τον Γερμανό Γκίντερ Έτινγκερ, ο οποίος διατυπώνει ρατσιστικά σχόλια, φλερτάρει με την ομοφοβία και περιφρονεί τη δημοκρατία, και μια «επιτροπή ηθικής» που κρίνει ότι ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο δεν παραβίασε τους «κανόνες ακεραιότητας και εχεμύθειας» με την πρόσληψή του από την αμερικανική τράπεζα Goldman Sachs, η εικόνα της εκτελεστικής επιτροπής της Ευρώπης βγαίνει για άλλη μια φορά τραυματισμένη.

Η χθεσινή(01/11/2016) συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου αναδεικνύει για άλλη μία φορά σημαντικά θέματα για τις σχέσεις εκκλησίας και κράτους.

Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος αφελληνισμού, δεν είναι δυνατόν να ακούγονται τέτοιες κουβέντες και ένας διχαστικός λόγος από τον επίσημο θεσμικό εκπρόσωπο της Εκκλησίας.

Η ανέγερση τζαμιού, δεν είναι δυνατόν να αναβληθεί. Το κράτος έχει την υποχρέωση να διευκολύνει την δυνατότητα άσκησης των θρησκευτικών ελευθεριών.

Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι απαιτείται εδώ και τώρα χωρισμός των σχέσεων εκκλησίας – κράτους. Είναι μια προοδευτική μεταρρύθμιση με ορίζοντα τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Ο Θ. Μαργαρίτης μέλος της ΕΕ της ΔΗΜΑΡ και του ΚΣ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ σε συνέντευξη του στο Πρώτο Πρόγραμμα (στη δημοσιογράφο Μ. Γεωργίου) αναφερόμενος στις εξελίξεις για τις τηλεοπτικές άδειες μεταξύ άλλων τόνισε:

«Με αφορμή το ΕΣΡ οφείλουμε να συνεννοηθούμε και στον ευρύτερο χώρο της αντιπολίτευσης. Η αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι σκληρή γιατί αυτή η κυβέρνηση έχει αποτύχει σε όλα τα σοβαρά θέματα. Δεν μπορεί όμως να είναι μια αντιπολίτευση ψυχωτική, με όρους κομματικού μίσους και χωρίς συναίσθηση ευθύνης για τη χώρα. Αν κάποιοι νομίζουν ότι «η αντιπολίτευση της ΝΔ –που σε λίγο αρχίζει να μοιάζει με τον προεκλογικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ –ωφελεί τη χώρα κάνουν λάθος. Θα είναι οι αυριανοί «κοψοχέρηδες» σαν μερικούς που πρόσφατα «δοκίμασαν» ΣΥΡΙΖΑ και τώρα κλαίνε…
Μεταρρυθμιστικός λόγος άλλωστε χωρίς συναινετικές πράξεις είναι σαν αυγολέμονο χωρίς αυγό. Για να το διατυπώσω πιο πολιτικά. Δεν θα γυρίσουμε σε μια αντιπολίτευση που θυμίζει φοιτητικό αριστερισμό. Από αυτή την άποψη είναι απολύτως ορθοί όλοι οι σχετικοί χειρισμοί της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.»

...Δεν χρειάζεται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ζητάει να «τελειώνει» η παραμονή του Πρωθυπουργού στην εξουσία. Τελειώνει μόνος του. Ο αργός- πολιτικός-θάνατος του Αλέξης Τσίπρα είναι ολοφάνερος –και προβάλλεται καθημερινή σε ζωντανή μετάδοση.

Η πρόσφατη γνωμοδότηση του ΣΤΕ για τον περίφημο «νόμο Παππά» σχετικά με τη ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού πεδίου αποτελεί αναμφισβήτητα ένα σημείο τομής στη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Όχι μόνο για αυτά που προηγήθηκαν της απόφασης αλλά κυρίως για αυτά που ακολούθησαν. Τα πρώτα άλλωστε είναι γνωστά: επιχειρώντας όχι τη ρύθμιση αλλά τον έλεγχο των καναλιών, η κυβέρνηση επινόησε έναν εξαμβλωματικό νόμο, σύμφωνα με τον οποίο ο αρμόδιος υπουργός υφάρπαζε τις αρμοδιότητες του ΕΣΡ για να κάνει το δικό του επικοινωνιακό show, βάζοντας μερικούς επιχειρηματίες να κοιμούνται σε άβολα ράντζα. Η καραμπόλα ήταν άμεση: τα βοσκοτόπια ενός υπερθεματιστή οδήγησαν στο μαύρο ταμείο μιας τράπεζας και σε de facto αμφισβήτηση της διαδικασίας