Τον φετινό Ιανουάριο, ο Σοφιανός Χρυσοστομίδης συμπληρώνει 90 χρόνια ζωής. Τα 60 από αυτά τα έχει περάσει γράφοντας σε εφημερίδες της Αιγύπτου, της Κύπρου, της Ελλάδας. Ξεκινήσαμε την κουβέντα μας παρουσία του γιου του Ανταίου, αφού πρώτα παραγγείλαμε το κρασί. Ο Σοφιανός Χρυσοστομίδης έχει έναν δικό του τρόπο αφήγησης, πάντα χρησιμοποιώντας άψογα ελληνικά. Τα λόγια του ακούγονται σαν παραβολή, σαν παραμύθι.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’30 ο κόσμος χανόταν και η Ελλάδα πάλευε στα μανιασμένα κύματα της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Ομως, όπως γράφει ο Μαρκ Μαζάουερ, στο βιβλίο του «Η Ελλάδα του Χίτλερ», το πολιτικό σύστημα της χώρας για άλλα ανησυχούσε: «Στη Βουλή (σ.σ. μετά τη χρεοκοπία του 1932) το πολιτειακό ζήτημα παρέμεινε ο άξονας γύρω από τον οποίο στρέφονταν όλα τα υπόλοιπα.

Υπάρχει η κλειστοφοβική και η ανοιχτή. Η "κολλημένη" κι εκείνη που ψάχνεται. Η θλιβερή κι εκείνη που προσπαθεί να απαντά στις σύγχρονες ανάγκες. Υπάρχει η κομμουνιστογενής και η ευρωπαιστική. Η ολιστικής αντίληψης και η μεταρρυθμιστική. Υπάρχουν πολλές και όντως δεν αθροίζονται. (Αν και κατά την ταπεινή μου άποψη εκείνη του ΚΚΕ - φοβάμαι κι εκείνη κάποιων συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ- δεν μπορεί επαξίως τον όρο Αριστερά να φέρει. Απολύτως συντηρητικές απόψεις, συνειδητά ή ασυνείδητα, υπηρετούν). Για την Αριστερά, φυσικά, ο λόγος. Στις παραπάνω διαιρέσεις -και σε πάρα πολλές άλλες που θα μπορούσε να προσθέσει κανείς - πιστεύω ότι θα έπρεπε να προσθέσουμε και μία η οποία αφορά στο πως αντιλαμβάνεται κανείς την απάντηση των προβλημάτων.

«Δεν γουστάρω το σύστημά σας». Το τραγούδι της 28χρονης Δωροθέας Καρζάι εξελίσσεται στο σύμβολο της αντίστασης των Ούγγρων ενάντια στο νέο Σύνταγμα που επέβαλε με τη χορταστική πλειοψηφία της στη Βουλή της Βουδαπέστης η δεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν. Η Δωροθέα δεν έχει τη στόφα της ποπ σταρ, μοιάζει με κορίτσι της διπλανής πόρτας και το τραγούδι της -γκραν σουξέ στο Youtube- στα δικά μας αυτιά είναι μάλλον αδιάφορο. Για την ουγγρική νεολαία, όμως, μοιάζει με πολεμική κραυγή.

Ο πάτος για το ΠΑΣΟΚ δεν έχει φθάσει και πρέπει να περιμένουμε ακόμη πιο μεγάλη ένταση και προσωποποίηση της διαμάχης. Αν η σημερινή πρόταση εξ αριστερών είναι η έξοδος από το ευρώ ή η διαμόρφωση αδιεξόδου για την έξοδο από το ευρώ, δεν χρειάζεται η αριστερά. Υπάρχουν πολλοί στην Ευρώπη και αλλού για να τους αναθέσουμε το έργο.
Οι μηχανισμοί της ηγετικής κρίσης στο ΠΑΣΟΚ έχουν κινηθεί από τον Νοέμβριο.

Οι δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά δεν αθροίζονται. Δεν είμαστε "άλλο ένα κόμμα της Αριστεράς". Στον πυρήνα της πολιτικής μας βρίσκεται ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, ο αριστερός ευρωπαϊσμός, η μεταρρυθμιστική στρατηγική και η οικολογική εγρήγορση. Στο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και διατύπωση μιας ολοκληρωμένης πολιτικής πρότασης, η Δημοκρατική Αριστερά είναι παρούσα με τις θέσεις της και αμφισβητεί το παραδοσιακό κομματικό σύστημα και το γνωστό στερεότυπο άσκησης και διαχείρισης της πολιτικής. Καταγράφουμε την παρουσία μας από θέση ευθύνης για την κοινωνία και τη χώρα.

Η Ευρώπη έχει ήδη καταφέρει ένα θαύμα: μετέτρεψε εχθρούς σε γείτονες. Μπροστά στην κρίση του ευρώ το θεμελιώδες ερώτημα τίθεται σήμερα διαφορετικά: Πώς μπορεί η Ευρώπη, μέσα στη χιονοστιβάδα των κινδύνων ενός παγκοσμιοποιημένου κόσμου, να εγγυηθεί στους πολίτες της την ειρήνη, την ελευθερία και την ασφάλεια;

Μικρή, χριστουγεννιάτικη δημοσιογραφική ιστορία: έπειτα από μήνες έρευνας κι έναν σκληρό δικαστικό αγώνα, ένας δημοσιογραφικός οργανισμός υποχρέωσε την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, την πανίσχυρη FED, να ανοίξει τα αρχεία της και να δώσει στο φως τα πιο πολύτιμα μυστικά της.

Το θέμα του πετρελαϊκού εμπάργκο της ΕΕ στο Ιράν και τις επιπτώσεις για την Ελλάδα, μιας και η χώρα μας καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών της από το Ιράν, θέτουν ο πρόεδρος και οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς με σχετική ερώτηση που κατέθεσαν προς τους υπουργούς Εξωτερικών και ΠΕΚΑ. Στο κείμενο της ερώτησης που υπογράφουν ο Φ. Κουβέλης, ο Γρηγόρης Ψαριανός, ο Νίκος Τσούκαλης και ο Θανάσης Λεβέντης, αναφέρουν τα εξής:

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης

Συχνά η κριτική προσέγγιση της εκπαίδευσης επικεντρώνεται στη σχέση της ευματάβλητης – σχεδόν φασματικής - μη σταθερής κοινωνικο-οικονομικής πραγματικότητας με το σχολικό πρόγραμμα σπουδών, το περιεχόμενο των μαθημάτων και την τυπολογία/μεθοδολογία της αξιολόγησης.
Οι θετικές και αρνητικές (αντι)δράσεις στις σύγχρονες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις φαίνεται να συγκλίνουν στο εξής: οι εμπλεκόμενοι (είτε συγκρουσιακά είτε συναινετικά) προκρίνουν ένα σχολείο που παραμένει ο αναγκαίος και ικανός θεσμός κοινωνικοποίησης. Οι διαφωνίες αφορούν το σκοπό του σχολείου.

Το πιο πολύτιμο δώρο εν μέσω αυτής της τεράστιας κοινωνικο-οικονομικής κρίσης που βιώνουμε και της δραματικής μείωσης του βιοτικού μας επιπέδου, ειναι κάποιες σταγόνες αισιοδοξίας! Και αυτή η αισιοδοξία φαίνεται οτι καλλιεργείται μόνο μέσα απο συμμετοχικές διαδικασίες που οι προοδευτικοί άνθρωποι είναι σε θέση να οργανώνουν αποτελεσματικά. Όταν, μάλιστα, πρόκειται για άτομα που υπηρετούν τον λεγόμενο χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών, τότε η προσφορά τους έχει πολλαπλασιαστικό χαρακτήρα αφού η δράση τους απευθύνεται στο ευρύ κοινό.

Έφυγε (1/1) πλήρης ημερών ο πρώτος Πρόεδρος της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (FYROM) Κίρο Γκλιγκόρωφ. Στις αρχές της δεκαετίας του 90 ως υπεύθυνος Εξωτερικής και Ευρωπαϊκής πολιτικής του ΣΥΝ συνάντησα στο πλαίσιο των καθηκόντων μου πολλούς ξένους πολιτικούς ηγέτες. Δυο συναντήσεις χαράχτηκαν στην μνήμη μου ανεξίτηλα. Η μία ήταν με τον Γκλιγκόρωφ και η άλλη με τον Γλαύκο Κληρίδη.