Ο Φώτης Κουβέλης επανεξελέγη πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ με ποσοστό 81,21%. Συγκεκριμένα επί συνόλω 1064 εγγεγραμμένων ψήφισαν 958. Ο Φ. Κουβέλης συγκέντρωσε 778 ψήφους, ενώ υπήρξαν 169 λευκά και 11 άκυρα ψηφοδέλτια.

Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, αμέσως μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών του 2ου συνεδρίου και την επανεκλογή του στην ηγεσία του κόμματος, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

....Πιστεύω ότι ως μία από τις παθογένειες του κοινοβουλευτικού μας συστήματος θα πρέπει να καταγραφεί και η πάγια απουσία αξιόπιστης και αξιόλογης αντιπολίτευσης της οποίας ο θεσμικός ρόλος στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα είναι εξαιρετικά σημαντικός.

Άλλωστε και ο τελευταίος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσώφ είχε θεωρήσει αναγκαία την ύπαρξη αντιπολίτευσης ως συστατικό στοιχείο οποιασδήποτε αποτελεσματικής διακυβέρνησης.

Ας αναλογισθούμε σύντροφοι πόσο διαφορετικές θα ήταν οι προοπτικές για την χώρα μας αν αντί του ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση ήταν η ΔΗΜ.ΑΡ.

Η παγκόσμια κρίση ήταν κύρια κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος ξεκίνησε το 2008 στις ΗΠΑ με την πτώχευση της τράπεζας Lehman brothers, όταν έσκασε η φούσκα των ακι-νήτων... Δηλαδή η αλόγιστη επεκτατική πολιτική των τραπεζών με την χορήγηση στεγαστικών δανείων και την διάθεση στις χρηματαγορές επισφαλών χρηματιστηριακών προϊόντων όπως π.χ τα «παράγωγα», τα hedge funds. Ασφαλώς η παγκοσμιοποίηση και η ανεξέλεγκτη διακίνηση κεφαλαίων που χάρις στην εξέλιξη της πληροφορικής πραγματοποιείται ταχύτατα αποτελούν παράγοντες κυριαρχίας των χρηματαγορών επί της πολιτικής.

Στους περισσότερους είναι γνωστός ο διάσημος ορισμός της οικονομικής επιστήμης που έδωσε ο Lionel Robbins (1898-1984 ) στο An Essay on the Nature and Significance of Economic Science σύμφωνα με τον οποίο τα οικονομικά είναι η επιστήμη που μελετά την ανθρώπινη συμπεριφορά ως μια σχέση κατανομής πόρων μεταξύ περιορισμένων πόρων και άπειρων αναγκών. Με άλλα λόγια, η οικονομική επιστήμη είναι μια επιστήμη επιλογών.
Αντίστοιχα, η οικονομική πολιτική είναι και αυτή μια πολιτική επιλογών.

...Η αποχώρηση από την κυβέρνηση, με αφορμή την υπόθεση της ΕΡΤ, ανέδειξε διαφορετικά χαρακτηριστικά. Πρώτα από όλα, για πρώτη φορά ένα κοινοβουλευτικό κόμμα εγκαταλείπει οικειοθελώς τη συμμετοχή στην εξουσία (και την όποια νομή σχετικών αξιωμάτων έχει αφήσει πίσω της η κρίση). Εχει συμβεί στο παρελθόν με πρόσωπα ή με ρεύματα σε κόμματα εξουσίας (για παράδειγμα στην ύστερη εποχή Ανδρέα Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ) αλλά ποτέ σε κόμμα.

Εδώ, στον «Κεραμεικό», πραγματοποιήσαμε το 1ο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Συγκροτήσαμε τη Δημοκρατική Αριστερά, πολίτες από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, της ανανεωτικής Αριστεράς, της οικολογίας και του σοσιαλιστικού χώρου. Πολίτες που θελήσαμε να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, να συγκροτήσουμε όχι ένα ακόμη κόμμα, αλλά ένα διαφορετικό κόμμα της Αριστεράς.

Όλοι όσοι συγκροτήσαμε τη Δημοκρατική Αριστερά εμπνεόμαστε από τις ιδέες της ισότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Λέγαμε, τότε, ότι ιδρύοντας το κόμμα μας απαντάμε στο διογκούμενο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και των κομματικών φορέων, αλλά και στην ανάγκη για τη διαμόρφωση μιας σύγχρονης εναλλακτικής πολιτικής πρότασης.

Η δυνατότητα μετακίνησης είναι προϋπόθεση συμμετοχής στη κοινωνική ζωή, την εργασία, την εκπαίδευση και το πολιτισμό. Για τη Δημοκρατική Αριστερά, η δυνατότητα μετακίνησης είναι κοινωνικό δικαίωμα που δεν πρέπει να εξαρτάται από την οικονομική κατάσταση ή τον τόπο κατοικίας. Γενικότερα η μεταφορά προσώπων και αγαθών είναι μια σημαντική δραστηριότητα που επηρεάζει το περιβάλλον, την οικονομία, το τουρισμό και την απασχόληση. Οι μεταφορές αντιστοιχούν στο 8,5% των δαπανών ενός ελληνικού νοικοκυριού καθώς και στο 7,4% του ΑΕΠ. Η απασχόληση σ’ αυτές αντιστοιχεί στο 4,5% περίπου των απασχολούμενων της χώρας.

Τι ακριβώς είναι τελικά οι 58; Μια κοινωνική συναναστροφή που υποδύεται την πολιτική κίνηση; Πολιορκητικός κριός για τη διάλυση της ΔΗΜΑΡ; Ανάχωμα στον ΣΥΡΙΖΑ; Προπέτασμα καπνού για το ΠαΣοΚ του Βενιζέλου στις ευρωεκλογές; Ή καταλύτης για τη δημιουργία νέου κεντροαριστερού κόμματος;

Από το 1968 με τη δημιουργία του ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ και μέχρι σήμερα με την ΔΗΜΑΡ, δηλαδή για 45 χρόνια, επιβιώνει το ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα της Ανανεωτικής Αριστεράς. Μικρό αριθμητικά, με μεγάλες θυσίες στους αγώνες και κυρίως με μεγάλη επίδραση στο χώρο των ιδεών και της πολιτικής. Βασικές έννοιες της φυσιογνωμίας μας η Δημοκρατία και η Ευρώπη.

Το συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι μια μοναδική ευκαιρία να διερευνήσουμε τι είναι σήμερα προοδευτικό και αριστερό και, κυρίως, να αναζητήσουμε νέους τρόπους εκφώνησης και υλοποίησης των ιδεών μας. Σήμερα η χώρα χρειάζεται βαθιές, ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις με δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και αξιοκρατία. Χρειάζεται ένα συνεργατικό πολιτικό όχημα που θα αγωνιστεί και εν τέλει θα εφαρμόσει ένα προοδευτικό, μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα για την ανόρθωση της Ελλάδας. Χρειάζεται μια μεγάλη δημοκρατική συμμαχία της Κεντροαριστεράς που θα ενώσει τον χώρο και θα δώσει στους πολίτες διέξοδο από τις συμπληγάδες του «fake» δικομματισμού Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ.

Ο τραγικός θάνατος της μικρής Σάρας στη Θεσσαλονίκη συγκλόνισε το πανελλήνιο και παράλληλα έδωσε αφορμή για μια νέα έκρηξη της λαϊκιστικής ρητορικής. Οι τηλεοράσεις γέμισαν με ανέργους, συνταξιούχους, άπορους και οικονομικά εξαθλιωμένους συμπολίτες μας που αδυνατούν να πληρώσουν το ρεύμα της ΔΕΗ, ενώ το θέμα έδωσε αφορμή για μια νέα θλιβερή κόντρα ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ.

Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει, οι αξίες δοκιμάζονται κι ιδέες επαναπροσδιορίζονται.

Η παγκοσμιοποιημένη οικονομία, ως σύγχρονη μορφή μετα- καπιταλισμού, συνθλίβει κοινωνικές ομάδες και κρατικές οντότητες, επιτείνει τις κοινωνικές ανισότητες που διατήρησε ο καπιταλισμός του 20ου αιώνα και συντηρεί την ανθρωπιστική κρίση, στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Ενός πλανήτη, οι πόροι του οποίου έχουν απομυζηθεί και κατασπαταληθεί αλόγιστα κι ανορθολογικά, ιδίως σε βάρος των φτωχότερων περιοχών του.