Όπως στην Ελλάδα μιλούσαμε για τα γαλάζια, τα πράσινα και τα κόκκινα καφενεία -κάποιους από μας τους έλεγαν και ροζ κομμουνιστές- έτσι και στη Γερμανία η πολιτική περιγράφεται με χρώματα. Το μαύρο είναι το χρώμα της Χριστιανοδημοκρατίας (CDU), το κόκκινο της Σοσιαλδημοκρατίας (SPD), το κίτρινο των Φιλελευθέρων (FDP), το πράσινο των Πράσινων.Τώρα που στη γερμανική Βουλή υπάρχει και Αριστερά το κόκκινο μοιράζεται- για λόγους ευκολίας, ας πούμε ότι το χρώμα της είναι το βαθυκόκκινο.

Στις 24 Φεβρουαρίου ολοκληρώθηκε η διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου της Kυπριακής Δημοκρατίας, από την οποία νικητής αναδείχθηκε ο Δ. Xριστόφιας, γενικός γραμματέας του AKEΛ. H Aριστερά λοιπόν, για πρώτη φορά στην Kύπρο, διεκδίκησε μόνη της την εξουσία και νίκησε.

Η στατιστική υπηρεσία περιχαρής ανακοινώνει συνεχή μείωση της ανεργίας τόσο στο σύνολο της χώρας όσο και ανά περιφέρεια. Έτσι χαίρονται ο υπουργός επί των οικονομικών αλλά και η κυβέρνηση συνολικά. Αλλά δυστυχώς η πραγματική ζωή άλλα λέει. Και αυτά που λέει είναι δραματικά τόσο για τη Ροδόπη όσο και για την Ξάνθη. Μείωση θέσεων εργασίας, απολύσεις, επενδυτική άπνοια και στο βάθος τα συνεταιριστικά της Ξάνθης.

Η έρευνα δεν είναι αυτοσκοπός ... είναι επένδυση"! Κάπως έτσι συμπυκνώθηκε (από τα πλέον αρμόδια χείλη κι από το βήμα της Βουλής) ο πυρήνας της σκέψης και της πολιτικής που "επενδύθηκε" στο νέο νόμο για την έρευνα. Απίστευτο, αλλά μέσα σε λίγες φράσεις διαγράφεται η ιστορία της επιστήμης και της τεχνολογίας, αμφισβητείται το θεμέλιο του εκπαιδευτικού και ερευνητικού συστήματος. Από εδώ και πέρα το όλο σύστημα αναζήτησης της γνώσης δικαιούται να υπάρχει αν και μόνο αν αποδίδει ως επένδυση και εξυπηρετεί βραχυπρόθεσμα συμφέροντα.

Πάνω από τα 100 δολάρια το βαρέλι διαμορφώνονταν την περασμένη εβδομάδα οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου, ενώ, παράλληλα, σε νέα χαμηλά έπεφτε η ισοτιμία του δολαρίου ξεπερνώντας τα 1,52 ευρώ. Οι δύο εξελίξεις, που κατά πρώτο λόγο αντανακλούν την επιδείνωση των προοπτικών της αμερικανικής οικονομίας, εντείνουν την αβεβαιότητα για τις επιπτώσεις και στην ευρωπαϊκή οικονομία, η οποία, για την ώρα πάντως, εξακολουθεί να εμφανίζεται ανθεκτική. Στην Ελλάδα προκαλούν μεγάλη ανησυχία, για τον πληθωρισμό ιδίως, υπονομεύουν όμως και τη μεγέθυνση.

Ταυτόχρονα με τις προσπάθειες που κάνουν οι Εθνικές Οργανώσεις για αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων, η Συνομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, καλεί όλους τους ευρωπαίους εργαζόμενους, να συμμετάσχουν σε πανευρωπαϊκή καμπάνια με τίτλο:

«ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ».

Η ΓΣΕΕ συμμετέχει σ’ αυτή την καμπάνια, όπως και στην ευρωδιαδήλωση και συνδυάζει αυτή την προσπάθεια, με την μάχη για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση και τις κλαδικές συμβάσεις.

Ποτέ δεν θα μάθουμε με ακρίβεια ποιος υπέγραφε ως Cato, Publius, Caesar, Brutus κ.ά. την περίοδο 1787 - 1788, αλλά ολόκληρη η συζήτηση για το σύνταγμα των υπό σύσταση Ηνωμένων Πολιτειών, σε εφημερίδες κυρίως της Νέας Υόρκης, έγινε με ψευδώνυμα άρθρα.

Σε δηλώσεις του για το ζήτημα του Κοσόβου ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, κ. Καρατζαφέρης, τάχθηκε κατά της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας του καταγγέλλοντάς την ως σχέδιο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέλουν να δημιουργήσουν ένα ακόμα προτεκτοράτο στην περιοχή των Βαλκανίων.

Ζούμε την καλύτερη περίοδο του ΣΥΝ. Οι κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις, η διακριτή και ενεργή παρουσία μας στους κοινωνικούς αγώνες ,η εκλογή του νέου προέδρου έχουν απογειώσει την δημοσκοπική ψήφο και έχουν προκαλέσει κύματα εκνευρισμού σε εκλογικά τουλάχιστον, «όμορες» πολιτικές δυνάμεις.

Αγαπητέ Αλέξη Τσίπρα,

Μαζί με τα συγχαρητήριά μου για την εκλογή σου, θέλω να επιστήσω την προσοχή σου σ’ ένα θέμα που μοιάζει παρωχημένο, αλλά είναι θέμα αυτοσεβασμού του κόμματος.

«Μια βδομάδα στην πολιτική είναι πολύς χρόνος», είχε πει κάποτε ο πολύπειρος και παμπόνηρος Χάρολντ Γουίλσον. Εννοούσε ότι, ακόμα και μέσα σε ένα τόσο σύντομο διάστημα, μπορεί να συμβεί κάτι που θα μονοπωλήσει την προσοχή μας και θα μας κάνει να ξεχάσουμε ό,τι μας συγκλονίζει σήμερα.

Είναι περίεργο, αλλά οι πιο ακραίοι εθνικιστές είναι συνήθως τα θύματα του εθνικισμού των άλλων. Οπως είναι π.χ. οι Κοσοβάροι Αλβανοί. Κατά τον ίδιο τρόπο οι πιο σφοδροί πολέμιοι της ελευθερίας του λόγου, είναι πολλές φορές εκείνοι που υφίστανται πρώτοι τον περιορισμό της: οι δημοσιογράφοι.