Αφήνοντας προσωρινά κατά μέρος τη βυθισμένη στην ύφεση και υπερχρεωμένη ελληνική οικονομία, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εξέδωσε αυτήν την εβδομάδα τις εκθέσεις του για τις δύο μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης: για τη Γαλλία τη Δευτέρα, την Τρίτη για τη Γερμανία. Το ενδιαφέρον - και για εμάς, καθώς έμμεσα θα μας ωφελούσε - είναι ότι και στις δύο συνιστά να χαλαρώσουν τις πολιτικές δημοσιονομικής σταθεροποίησης που ακολουθούν.

Ισως το βασικότερο πρόβλημα της πρώτης κυβέρνησης Σαμαρά, με την τρικομματική υποστήριξη, ήταν η εξωθεσμική λειτουργία της. Το Υπουργικό Συμβούλιο, ως ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων και χάραξης πολιτικής, υποκαταστάθηκε από τις συναντήσεις των τριών πολιτικών αρχηγών. Ωσπου προέκυψε ότι εκτός από τους τρεις τα έλεγαν και ανά δύο - πίσω από την πλάτη του τρίτου.

Διαβάζω και ακούω τον τελευταίο καιρό την έντονη κριτική που ασκείται στη ΔΗΜΑΡ και στον Φώτη Κουβέλη για το πώς ακριβώς «έκοψε τις γέφυρες της κεντροαριστεράς» ∙ αρχικά με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από τη συγκυβέρνηση και κατόπιν με τις δηλώσεις του για τις πρόσφατες επιλογές της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ αλλά και την αντίθεσή του στη μόνιμη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα μέρος του Τύπου συμβάλλει μάλιστα με ιδιαίτερη έμφαση στην ανάδειξη αυτού του «προβλήματος», τονίζοντας διαρκώς τα πρόσκαιρα δημοσκοπικά ευρήματα που καταγράφουν υποχώρηση των ποσοστών της ΔΗΜΑΡ

Ρίγησεν δε το πανελλήνιον επειδή ένα ξενυχτάδικο, είδος κυνοτροφείου, δεν έκοβε αποδείξεις. Ρίγησεν δε έτι περαιτέρω όταν πληροφορήθηκε ότι, παρά την απαγόρευση λειτουργίας που επεβλήθη από τις φορολογικές αρχές, το εν λόγω κατάστημα λειτούργησε κανονικότατα.

Πριν από 103 χρόνια ο μεγάλος ισπανός φιλόσοφος Μιγκέλ ντε Ουναμούνο δημοσίευε στο αργεντίνικο περιοδικό «La Nacion» ένα σύντομο άρθρο με τίτλο «Οι απολίτικοι» (1910). Εκεί υπέβαλε σε κριτική την αντίληψη η οποία θέλει η πολιτική να είναι μια αξιοπεριφρόνητη ασχολία και τους ανθρώπους που ασχολούνται με την πολιτική άξιους καταφρόνησης.

Ας αρχίσουμε από τα πρόσφατα λάθη ως προς την επιλογή να γίνουν ή να μη γίνουν πρόωρες εκλογές. Ήταν λάθος του Γιώργου Παπανδρέου να μη κάνει πρόωρες εκλογές τον Οκτώβριο 2010, ταυτόχρονα με τις δημοτικές -περιφερειακές. Είχε την προφανή δημοκρατική νομιμοποίηση να κάνει εκλογές διότι με άλλη πολιτική εξελέγη πρωθυπουργός κι άλλη αναγκάστηκε να εφαρμόσει. Οι Περιφερειακές εκλογές απέδειξαν ότι θα τις κέρδιζε και το πολιτικό τοπίο θα είχε αλλάξει ριζικά. Κυριολεκτικά στο παρά πέντε ο ΓΑΠ απέρριψε τη σχετική εισήγηση.