«Ανοίγει προοπτικές το Ευρωσύνταγμα»

Το PDS έχει ταχθεί κατά πλειοψηφία (2/3 προς 1/3) κατά του Ευρωσυντάγματος ήδη από το συνέδριο του Πότσνταμ τον Οκτώβριο του 2004. Είναι ορατό, ωστόσο, το ενδεχόμενο ν’ αντιμετωπίσει λίαν συντόμως πρόβλημα, καθώς η Συνθήκη πρέπει να επικυρωθεί και από την Ομοσπονδία. Δεδομένου ότι το PDS συμμετέχει σε δύο κρατιδιακές κυβερνήσεις με τους σοσιαλδημοκράτες (Βερολίνο και Μέκλενμπουρκ – Φόρπόμμερν) και στην Άνω Βουλή δικαίωμα ψήφου έχουν μόνο οι πρωθυπουργοί των κρατιδίων (SPD και στις δύο περιπτώσεις), η σύγκρουση είναι προγραμματισμένη: Ενώ το κόμμα τάσσεται κατά του Ευρωσυντάγματος οι υπουργοί του θα κληθούν να το υπερψηφίσουν. Αν το κόμμα, πάλι, επιμείνει στη «γραμμή», τότε οι κυβερνητικοί συνασπισμοί με το SPD θα βρεθούν στον αέρα.

Εκτενές απόσπασμα της συνέντευξης που παραχώρησε η αντιπρόεδρος της αριστερής ευρωομάδας GUE/NGL, Συλβί – Υβόν Κάουφμαν (PDS) , στη συντάκτρια της εφημερίδας Freitag, Κόνι Ούστριν.

Επιδοκιμάζοντας το Ευρωσύνταγμα εναντιωθήκατε στην απόφαση του κόμματός σας, σύμφωνα με την οποία το προσχέδιο απορρίπτεται. Γιατί;

Η απόφαση του PDS είναι στρατηγικά εσφαλμένη. Με το Ευρωσύνταγμα ανοίγεται ένα νέο κεφάλαιο στην πορεία εμβάθυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για πρώτη φορά έχουμε μια Ευρωπαϊκή Συνθήκη, η οποία κατακτήθηκε μέσα από μια δημοκρατική διαδικασία με τη συμμετοχή εκπροσώπων των πολιτών και με κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αυτή η συνθήκη είναι ένας αμοιβαίος πολιτικός συμβιβασμός μεταξύ 25 κρατών – ένας αμοιβαίος συμβιβασμός, κατά κύριο λόγο μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων που θέλουν περισσότερη Ευρώπη, περισσότερη ενοποίηση και εκείνων που επιδιώκουν πορεία εθνικής αναδίπλωσης και ισχυρά κράτη – έθνη. Συγκρινόμενη με την ισχύουσα νομοθεσία, τη Συνθήκη της Νίκαιας, η Συνταγματική Συνθήκη αποτελεί μεγάλη πρόοδο. Εκφράζει σε σχέση με την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση όλα όσα αυτή τη στιγμή μπορούν να επιτευχθούν.

Υποστηρίζετε ότι όποιος/α απορρίπτει την εν λόγω συνθήκη, αρνείται και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί αυτή η αιχμηρή διατύπωση;

Ασφαλώς υπάρχουν αριστερά κόμματα, που απορρίπτουν τόσο την Ε.Ε όσο και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση καθ’ αυτή. Το PDS δεν ανήκει σ΄αυτή την κατηγορία. Ωστόσο η ανησυχία μου είναι ότι μακροπρόθεσμα η απόρριψη του Συντάγματος μπορεί να οδηγήσει και το PDS σε ένα «όχι» στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν κατανοώ για ποιο λόγο τόσοι πολλοί αριστεροί εκφράζονται με δριμύτητα κατά της Συνταγματικής Συνθήκης και ουσιαστικά συνηγορούν υπέρ της διατήρησης της ισχύουσας και ουσιαστικά χειρότερης Συνθήκης της Νίκαιας, χωρίς παράλληλα να προσφέρουν εναλλακτική πρόταση. (…)

Διακρίνετε στο Ευρωσύνταγμα την ευκαιρία για μια κοινωνική και οικολογική οικονομία της αγοράς. Οι επικριτές επισημαίνουν ότι έτσι η Ευρωπαϊκή Ένωση προσδένεται στο άρμα ενός ακόμη πιο ασύδοτου ανταγωνισμού. Γιατί ερμηνεύεται τόσο διαφορετικά αυτό το νομοθέτημα;

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι με βάση την ισχύουσα νομοθεσία ανοίγονται μεγαλύτερες προοπτικές. Με τις νέες στοχοθετήσεις ο αγώνας για πλήρη απασχόληση και κοινωνική δρόμο διεξάγεται σε νέες βάσεις. Το Σύνταγμα υποχρεώνει τα κράτη – μέλη της Ε.Ε να υιοθετήσουν την κοινωνική οικονομία της αγοράς. Αυτό είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για να μπορούμε να παρασκευάσουμε στο μέλλον ευρωπαϊκούς νόμους για την προστασία των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας.

Ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων ενισχύεται σημαντικά και θα μπορούσα να πω κι άλλα παραδείγματα. Η Συνθήκη της Νίκαιας, την οποία δικαίως απέρριψε το PDS ήταν μπετοναρισμένος νεοφιλελευθερισμός. Με το Σύνταγμα σπάμε το μπετόν!

Τι συμβουλεύετε τους κομματικούς συντρόφους σας στο Βερολίνο και το Μέκλεμπουργκ - Φόρπόμμερν, οι οποίοι συμμετέχουν σε κυβερνήσεις συνασπισμού και πρέπει να ψηφίσουν για το Ευρωσύνταγμα στην Άνω Βουλή;

Δεν είναι δουλειά μου να τους δίνω συμβουλές. Υπάρχει όμως, καθόσον γνωρίζω, μια αμοιβαία συναίνεση στο PDS, να μην θέσουμε σε κίνδυνο τους συνασπισμούς εξαιτίας του Ευρωπαϊκού Συντάγματος.