Οι καθαρίστριες και ο κοινός νους

«Είναι οι καθαρίστριες, ηλίθιοι!» θα πρέπει κάποιος να βροντοφωνάξει στο Μαξίμου! Παραφράζοντας τη ρήση («It’s the economy, stupid») του συμβούλου του Μπιλ Κλίντον, Τζέιμς Κάρβιλ, ο οποίος κατάλαβε ότι το κλειδί για τη νίκη στις εκλογές του 1992 απέναντι στον Τζορτζ Μπους ήταν η ύφεση της αμερικανικής οικονομίας - συμπεραίνω ότι ο κοινός νους λείπει από τους κυβερνώντες.

Χρειαζόταν, δηλαδή, να γίνει πρωτοσέλιδο θέμα στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» η σύγκρουση της κυβέρνησης με τις καθαρίστριες για να αντιληφθούν ότι εδώ έχουμε έναν συμβολικό αγώνα αντίστασης στη λιτότητα και ότι αργά ή γρήγορα αυτή η αναμέτρηση του Γολιάθ με τον Δαβίδ θα εξελιχθεί σε επικοινωνιακό πατατράκ για τους κυβερνώντες;

Οι πενιχρά αμειβόμενες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών συμβολίζουν για τον κάθε Ελληνα τη μητέρα του ή την αδελφή του που δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα οικονομικά και παραμένει άνεργη - αν και είναι διατεθειμένη να σφουγγαρίσει σκάλες και πατώματα.

Και είναι ηλίου φαεινότερον: εάν μετά από τέσσερα χρόνια αιματηρών θυσιών το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να πληρώσει τους μισθούς των 500 ευρώ σε 397 καθαρίστριες, τότε είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι έρχονται καλύτερες μέρες και ότι η χώρα βγαίνει στην ανάπτυξη. Γι’ αυτό, εξάλλου, και οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις τις κινητοποιήσεις των καθαριστριών.

Ευτυχώς για την κυβέρνηση, ο νέος υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης είχε την ευαισθησία να καταλάβει αμέσως ότι η υπόθεση αυτή δεν λύνεται με τα ΜΑΤ και ζήτησε να κάνει διάλογο με τις διαμαρτυρόμενες.

Το ζήτημα είναι αν θα μπορέσει να δώσει λύση και στις άλλες πληγές του υπουργείου Οικονομικών που κρατούν καθηλωμένα τα φορολογικά έσοδα (γύρω στο 7% χαμηλότερα από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης), εξαγριώνουν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους που είναι πάντα τα κορόιδα και προσβάλλουν κάθε κοινό νου. Οπως:

-Την αδυναμία να συνδεθούν (στο πρότυπο της Πορτογαλίας) οι ταμειακές μηχανές όλης της χώρας με το υπουργείο Οικονομικών για να γίνεται αυτόματα με κάθε συναλλαγή η είσπραξη του ΦΠΑ.

- Την αδυναμία του υπουργείου να δώσει σοβαρά κίνητρα στον πολίτη για να ζητάει αποδείξεις από ελεύθερους επαγγελματίες: μειώνοντας τη φορολογία του αλλά και επιβραβεύοντάς τους μέσα από κληρώσεις (πάλι στο πρότυπο της Πορτογαλίας) με πλούσια δώρα - ταξίδια, αυτοκίνητα κ.λπ.

-Τη σκόπιμη(;) ανικανότητα του κράτους να ελέγξει το λαθρεμπόριο καυσίμων (μέσα από μετρητές εισροών-εκροών στα βενζινάδικα και GPS στα φορτηγά που διακινούν καύσιμα).

-Τη συνεχιζόμενη υπερφορολόγηση του πετρελαίου θέρμανσης (με πρόσχημα το λαθρεμπόριο) που μειώνει την κατανάλωση πετρελαίου (και μαζί τις φορολογικές εισπράξεις) και αναγκάζει τη μισή Ελλάδα να παγώνει από το κρύο τον χειμώνα.

Αλλά όπως έχει αποδειχθεί διαχρονικά, ο κοινός νους δεν είναι και τόσο κοινός...