Edito 540
Φώτης Γεωργελές, Athens Voice, Δημοσιευμένο: 2015-09-29
Παρακολουθώντας τις τηλεοπτικές εκπομπές, έχω βάσιμες υποψίες ότι και αυτοί οι δοσίλογοι που μας κυβερνούν, ετοιμάζονται να κόψουν τις συντάξεις. Από την άλλη, είδα την κυρία Θεανώ Φωτίου να επιτίθεται σε υψηλούς τόνους στον Παπαδάκη ρωτώντας «ξέρετε εσείς κανέναν άλλο τρόπο;» και μου φάνηκε πειστική. Τα ίδια ακριβώς, άλλωστε, έλεγαν και όλοι οι υπουργοί των προηγούμενων κυβερνήσεων γερμανοτσολιάδων.
Φυσικά, υπάρχει άλλος τρόπος, τώρα μπορούμε να τους απαντήσουμε. Αλλά μόνο από δω και πέρα μπορεί να ακουστεί. Όσο διαρκούσε η μεγαλύτερη απάτη της μεταπολίτευσης, η αντιμνημονιακή, κανείς δεν ήθελε να ακούσει. Υπήρχαν οι καλοί άνθρωποι, οι «φίλοι του λαού» που έλεγαν τα «μεγάλα Όχι», αυτοί που «αντιστέκονταν», και υπήρχαν και οι κακοί που «ήθελαν λιτότητα». Τώρα που όλοι βάζουν φόρους και κόβουν συντάξεις, ίσως αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει.
Δεν απαντάω συνήθως σε άλλα Μέσα Ενημέρωσης, πιστεύω ότι αυτοί οι μικροί «media wars» είναι μίζεροι και αυτοαναφορικοί. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του, λέει αυτά που νομίζει και οι αναγνώστες ξέρουν να κρίνουν και καταλαβαίνουν. Κι αυτό τώρα θα το πω απλώς ως παράδειγμα, γιατί είναι χαρακτηριστικό για το πώς χτίστηκε η παραπλάνηση 5 χρόνια τώρα. Την ημέρα που η κυβέρνηση υπέγραφε το μνημόνιο, μια φιλική της εφημερίδα, η «Εφημερίδα των Συντακτών», δεν είχε κανένα τίτλο «Προδοσία» με μεγάλα γράμματα όπως θα περίμενε κανείς επηρεασμένος από τη μέχρι τότε αρθρογραφία της. Παραδόξως, είχε ένα άρθρο εναντίον της Athens Voice που την κατηγορούσε γιατί στο δημοψήφισμα υποστήριξε το Ναι, αναφέροντας μάλιστα ότι κυκλοφόρησε ένα «ειδικό τεύχος» πράγμα το οποίο δεν συνέβη ποτέ. Δεν είναι περίεργο, έτσι λειτουργούν συνήθως οι κομματικές προπαγάνδες, την ώρα που κάνουν την πολιτική στροφή οξύνουν τη ρητορεία εναντίον των «άλλων» ώστε να μην μπορεί να αντιληφθεί ο αναγνώστης το παράλογο του «Όχι που στην πραγματικότητα σημαίνει Ναι».
Η A.V. στο άρθρο, λοιπόν, εκτός από «νεοφιλελεύθερη» και «life style» τα οποία δεν σχολιάζω, γιατί μαντεύω ότι ο συντάκτης δεν ξέρει τι σημαίνουν, για τους περισσότερους ανθρώπους στη χώρα μας αυτές οι λέξεις είναι κάτι σαν βρισιές, είναι όμως και «φιλομνημονιακή». Μα η κυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο, η Athens Voice είναι η μνημονιακή; Πριν απ’ αυτούς, ο «αντιμνημονιακός» Α. Σαμαράς των Ζαππείων υπέγραφε τα μνημόνια και ακόμα πριν από αυτόν το Πασόκ υπέγραφε το πρώτο μνημόνιο. 7 κόμματα, και 4-5 κυβερνήσεις, 5 χρόνια υπογράφουν συνεχώς καινούργια μνημόνια γιατί δεν μπορούν να τελειώσουν ένα, και υπάρχει άνθρωπος που διανοείται να πει μια εφημερίδα «φιλομνημονιακή»;
Στην προκειμένη περίπτωση, είναι και ολοφάνερη η προπαγάνδα που παραποιεί την πραγματικότητα. Γιατί εδώ σ’ αυτή την εφημερίδα, όχι τώρα με τον Σύριζα, αλλά από το 2010, από το πρώτο μνημόνιο, όλοι σχεδόν οι αρθρογράφοι, αλλά εγώ τουλάχιστον σίγουρα και μονότονα, δεν έπαυα να γράφω κάθε βδομάδα ότι τα μνημόνια μεταφέρουν με τη φορολογία το βάρος στον ιδιωτικό τομέα αντί για τη μείωση των δαπανών, με αποτέλεσμα την εξόντωση της οικονομίας και την ανεργία. Ότι δεν προχωράνε στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται με αποτέλεσμα την επιβάρυνση των ασθενέστερων και την προστασία των ισχυρότερων. Πώς γράφει λοιπόν το άρθρο ότι η A.V. «κάνει διαρκή προπαγάνδα για τη διαιώνιση της υπάρχουσας αθλιότητας στην οικονομική ζωή του τόπου», αφού λέμε ακριβώς το αντίθετο, ότι το πολιτικό προσωπικό 5 χρόνια τώρα αρνείται να αλλάξει και προστατεύει το υπάρχον σύστημα εξουσίας μέχρι τελικής πτώσης;
Το γράφει γιατί σ’ αυτό ακριβώς συνίστατο η πολιτική απάτη της αντιμνημονιακής πολιτικής. Να «αρνείται» το πρόβλημα, λες και θα εξαφανιστεί από μόνο του, να κατηγορεί τους «ξένους», να «αντιστέκεται». Μέχρι να φθαρεί ο προηγούμενος και να ανέβει ο επόμενος στην εξουσία για να διορίσει κι αυτός το σόι του πρόεδρο στις ΔΕΚΟ και τους συνδικαλιστές του με 7,5 χιλιάδες μισθό στις τράπεζες. Και μετά, για να διατηρήσει το σύστημα αυτό των προνομίων, των πελατειακών σχέσεων, του κρατισμού και του συντεχνιασμού, να κόβει τις συντάξεις και να βάζει φόρους. Για να έρχεται μετά η κυρία Θεανώ, να πέφτει από τα σύννεφα και να εξανίσταται: Μα ξέρετε εσείς κανέναν άλλο τρόπο;
Βεβαίως, ξέρουμε. Ακριβώς να «μη διαιωνίσουμε την υπάρχουσα αθλιότητα» μειώνοντας μισθούς και συντάξεις, αλλά να την αλλάξουμε. Να αλλάξουμε δηλαδή, ας πούμε, το χειρότερο ασφαλιστικό σύστημα της Ευρώπης που αυξάνει αντί να μειώνει τις ανισότητες. Με τις πρόωρες συντάξεις στα 50 και τα 55 στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, με τα «ευγενή ταμεία», με τις τεράστιες ανισότητες άλλοι να βγαίνουν στη σύνταξη με 25 κι άλλοι με 37 χρόνια, με τους «φόρους υπέρ τρίτων» που χρηματοδοτούν τις συντάξεις των προνομιούχων, με την επιλεκτική τριπλάσια χρηματοδότηση κάποιων από το κράτος εις βάρος κάποιων άλλων. Αυτά είναι όσα προσπάθησε να κρύψει η «συντηρητική ριζοσπαστικότητα» των προνομιούχων. Αυτές είναι οι αλλαγές που προσπάθησε να καθυστερήσει. Αυτά τα προνόμια που προσπάθησε να καμουφλάρει με τις ηρωικές κορόνες για «κοινωνική γενοκτονία» και «τιμωρητική λιτότητα».
Κι αυτά προσπαθεί ακόμα να προασπίσει η οπισθοφυλακή του συστήματος που ετοιμάζεται να επιβάλει άλλο ένα μνημόνιο γεμάτο φόρους. Πρώτη φορά αριστερό αυτή τη φορά, εξίσου αδιέξοδο.
Τώρα που κανείς απατεώνας δεν θα μπορεί να κρυφτεί πίσω από κραυγές και κατάρες για τα «μνημόνια και τους νεοφιλελεύθερους», υπάρχει μια ελπίδα να ακουστούν οι προοδευτικές φωνές που θα απαντήσουν στο «δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός των μνημονίων» που λένε τώρα όλοι μαζί, παλιοί και νέοι μνημονιακοί. Τα μνημόνια, οι συμφωνίες χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση δηλαδή, ήταν σωτήρια. Το τι πολιτική εφαρμόζεται όμως για να επιτευχθούν οι στόχοι, δηλαδή η βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς δανεικά, ήταν πάντα δική μας δουλειά. Κι αυτό το έκρυβαν όλοι γιατί μόνο φόρους ήξεραν να βάζουν και μειώσεις συντάξεων για να χρηματοδοτήσουν το κομματικό τους κράτος, ο καθένας το δικό του. Κατηγορώντας συγχρόνως ως «φιλομνημονιακούς» όσους έλεγαν ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί πια να συντηρήσει κανένα κομματικό κράτος.
Φυσικά, υπάρχει άλλος τρόπος, τώρα μπορούμε να τους απαντήσουμε. Αλλά μόνο από δω και πέρα μπορεί να ακουστεί. Όσο διαρκούσε η μεγαλύτερη απάτη της μεταπολίτευσης, η αντιμνημονιακή, κανείς δεν ήθελε να ακούσει. Υπήρχαν οι καλοί άνθρωποι, οι «φίλοι του λαού» που έλεγαν τα «μεγάλα Όχι», αυτοί που «αντιστέκονταν», και υπήρχαν και οι κακοί που «ήθελαν λιτότητα». Τώρα που όλοι βάζουν φόρους και κόβουν συντάξεις, ίσως αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει.
Δεν απαντάω συνήθως σε άλλα Μέσα Ενημέρωσης, πιστεύω ότι αυτοί οι μικροί «media wars» είναι μίζεροι και αυτοαναφορικοί. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του, λέει αυτά που νομίζει και οι αναγνώστες ξέρουν να κρίνουν και καταλαβαίνουν. Κι αυτό τώρα θα το πω απλώς ως παράδειγμα, γιατί είναι χαρακτηριστικό για το πώς χτίστηκε η παραπλάνηση 5 χρόνια τώρα. Την ημέρα που η κυβέρνηση υπέγραφε το μνημόνιο, μια φιλική της εφημερίδα, η «Εφημερίδα των Συντακτών», δεν είχε κανένα τίτλο «Προδοσία» με μεγάλα γράμματα όπως θα περίμενε κανείς επηρεασμένος από τη μέχρι τότε αρθρογραφία της. Παραδόξως, είχε ένα άρθρο εναντίον της Athens Voice που την κατηγορούσε γιατί στο δημοψήφισμα υποστήριξε το Ναι, αναφέροντας μάλιστα ότι κυκλοφόρησε ένα «ειδικό τεύχος» πράγμα το οποίο δεν συνέβη ποτέ. Δεν είναι περίεργο, έτσι λειτουργούν συνήθως οι κομματικές προπαγάνδες, την ώρα που κάνουν την πολιτική στροφή οξύνουν τη ρητορεία εναντίον των «άλλων» ώστε να μην μπορεί να αντιληφθεί ο αναγνώστης το παράλογο του «Όχι που στην πραγματικότητα σημαίνει Ναι».
Η A.V. στο άρθρο, λοιπόν, εκτός από «νεοφιλελεύθερη» και «life style» τα οποία δεν σχολιάζω, γιατί μαντεύω ότι ο συντάκτης δεν ξέρει τι σημαίνουν, για τους περισσότερους ανθρώπους στη χώρα μας αυτές οι λέξεις είναι κάτι σαν βρισιές, είναι όμως και «φιλομνημονιακή». Μα η κυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο, η Athens Voice είναι η μνημονιακή; Πριν απ’ αυτούς, ο «αντιμνημονιακός» Α. Σαμαράς των Ζαππείων υπέγραφε τα μνημόνια και ακόμα πριν από αυτόν το Πασόκ υπέγραφε το πρώτο μνημόνιο. 7 κόμματα, και 4-5 κυβερνήσεις, 5 χρόνια υπογράφουν συνεχώς καινούργια μνημόνια γιατί δεν μπορούν να τελειώσουν ένα, και υπάρχει άνθρωπος που διανοείται να πει μια εφημερίδα «φιλομνημονιακή»;
Στην προκειμένη περίπτωση, είναι και ολοφάνερη η προπαγάνδα που παραποιεί την πραγματικότητα. Γιατί εδώ σ’ αυτή την εφημερίδα, όχι τώρα με τον Σύριζα, αλλά από το 2010, από το πρώτο μνημόνιο, όλοι σχεδόν οι αρθρογράφοι, αλλά εγώ τουλάχιστον σίγουρα και μονότονα, δεν έπαυα να γράφω κάθε βδομάδα ότι τα μνημόνια μεταφέρουν με τη φορολογία το βάρος στον ιδιωτικό τομέα αντί για τη μείωση των δαπανών, με αποτέλεσμα την εξόντωση της οικονομίας και την ανεργία. Ότι δεν προχωράνε στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται με αποτέλεσμα την επιβάρυνση των ασθενέστερων και την προστασία των ισχυρότερων. Πώς γράφει λοιπόν το άρθρο ότι η A.V. «κάνει διαρκή προπαγάνδα για τη διαιώνιση της υπάρχουσας αθλιότητας στην οικονομική ζωή του τόπου», αφού λέμε ακριβώς το αντίθετο, ότι το πολιτικό προσωπικό 5 χρόνια τώρα αρνείται να αλλάξει και προστατεύει το υπάρχον σύστημα εξουσίας μέχρι τελικής πτώσης;
Το γράφει γιατί σ’ αυτό ακριβώς συνίστατο η πολιτική απάτη της αντιμνημονιακής πολιτικής. Να «αρνείται» το πρόβλημα, λες και θα εξαφανιστεί από μόνο του, να κατηγορεί τους «ξένους», να «αντιστέκεται». Μέχρι να φθαρεί ο προηγούμενος και να ανέβει ο επόμενος στην εξουσία για να διορίσει κι αυτός το σόι του πρόεδρο στις ΔΕΚΟ και τους συνδικαλιστές του με 7,5 χιλιάδες μισθό στις τράπεζες. Και μετά, για να διατηρήσει το σύστημα αυτό των προνομίων, των πελατειακών σχέσεων, του κρατισμού και του συντεχνιασμού, να κόβει τις συντάξεις και να βάζει φόρους. Για να έρχεται μετά η κυρία Θεανώ, να πέφτει από τα σύννεφα και να εξανίσταται: Μα ξέρετε εσείς κανέναν άλλο τρόπο;
Βεβαίως, ξέρουμε. Ακριβώς να «μη διαιωνίσουμε την υπάρχουσα αθλιότητα» μειώνοντας μισθούς και συντάξεις, αλλά να την αλλάξουμε. Να αλλάξουμε δηλαδή, ας πούμε, το χειρότερο ασφαλιστικό σύστημα της Ευρώπης που αυξάνει αντί να μειώνει τις ανισότητες. Με τις πρόωρες συντάξεις στα 50 και τα 55 στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, με τα «ευγενή ταμεία», με τις τεράστιες ανισότητες άλλοι να βγαίνουν στη σύνταξη με 25 κι άλλοι με 37 χρόνια, με τους «φόρους υπέρ τρίτων» που χρηματοδοτούν τις συντάξεις των προνομιούχων, με την επιλεκτική τριπλάσια χρηματοδότηση κάποιων από το κράτος εις βάρος κάποιων άλλων. Αυτά είναι όσα προσπάθησε να κρύψει η «συντηρητική ριζοσπαστικότητα» των προνομιούχων. Αυτές είναι οι αλλαγές που προσπάθησε να καθυστερήσει. Αυτά τα προνόμια που προσπάθησε να καμουφλάρει με τις ηρωικές κορόνες για «κοινωνική γενοκτονία» και «τιμωρητική λιτότητα».
Κι αυτά προσπαθεί ακόμα να προασπίσει η οπισθοφυλακή του συστήματος που ετοιμάζεται να επιβάλει άλλο ένα μνημόνιο γεμάτο φόρους. Πρώτη φορά αριστερό αυτή τη φορά, εξίσου αδιέξοδο.
Τώρα που κανείς απατεώνας δεν θα μπορεί να κρυφτεί πίσω από κραυγές και κατάρες για τα «μνημόνια και τους νεοφιλελεύθερους», υπάρχει μια ελπίδα να ακουστούν οι προοδευτικές φωνές που θα απαντήσουν στο «δεν υπάρχει άλλος τρόπος εκτός των μνημονίων» που λένε τώρα όλοι μαζί, παλιοί και νέοι μνημονιακοί. Τα μνημόνια, οι συμφωνίες χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση δηλαδή, ήταν σωτήρια. Το τι πολιτική εφαρμόζεται όμως για να επιτευχθούν οι στόχοι, δηλαδή η βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς δανεικά, ήταν πάντα δική μας δουλειά. Κι αυτό το έκρυβαν όλοι γιατί μόνο φόρους ήξεραν να βάζουν και μειώσεις συντάξεων για να χρηματοδοτήσουν το κομματικό τους κράτος, ο καθένας το δικό του. Κατηγορώντας συγχρόνως ως «φιλομνημονιακούς» όσους έλεγαν ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί πια να συντηρήσει κανένα κομματικό κράτος.
