Στις πρόσφατες εκλογές, η ΔΗΜΑΡ υπέστη μια βαριά εκλογική ήττα ∙ μια ήττα δυσανάλογη με το πολιτικό της ανάστημα και, πάντως, αναντίστοιχη με την προσφορά της στον τόπο. Είναι ώρα, λοιπόν, να συζητήσουμε για τα λάθη αλλά κυρίως να συζητήσουμε για την προοπτική αυτού του χώρου, έχοντας συνείδηση ότι από το ύφος και το ήθος αυτού του διαλόγου θα κριθεί και η πολιτική επανεκκίνηση της κοινής μας προσπάθειας. Ας εξηγηθούμε, επομένως, από την αρχή :

Η κεντροαριστερά έχει ταξινομηθεί ως ο χώρος ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ. Όμως με τον τρόπο αυτό αποκλείονται πολίτες που μπορούν να προσεγγιστούν σε βασικά ζητήματα όπως στο ρόλο των ρυθμιστικών αρχών στην εποπτεία των αγορών, στην απαίτηση για ένα σύγχρονο, μικρό, ευέλικτο και αποτελεσματικό κράτος ή στον απόλυτο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και την υπεράσπιση τους ανεξαρτήτως της προέλευσης των βιαστών τους. Δεν υπάρχουν θιασώτες αυτών των αρχιακών ζητημάτων και στη ΝΔ και στο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί αποκλείονται από το κεντροαριστερό φάσμα; Η κεντροαριστερά αντί να χρησιμοποιεί τις ιδέες της ως εμβολο διείσδυσης στους γειτνιάζοντες χώρους καταλήγει διεμβολούμενη από αυτούς.

Η ΔΗΜ.ΑΡ γνώρισε μεγάλη ήττα στις ευρωεκλογές. Όμως η πολιτική της επιρροή είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από το 1,2%. Μπορούμε να διαψεύσουμε την απόφανση ότι «η ΔΗΜΑΡ τελείωσε ».
Οι πολιτικοί μας αντίπαλοι ευελπιστούν πως ο πανικός είναι προ των πυλών. Πως θα στραγγαλίσει την καρδιά και θα παραλύσει το νου των μελών και στελεχών της ΔΗΜΑΡ. Μας προτρέπουν να αποδεχθούμε, εδώ και τώρα, όλα τα πολιτικά προσκλητήρια που λάβαμε και που είχαμε αρνηθεί το προηγούμενο διάστημα.
Στελέχη μας, παρελαύνουν από τηλεοπτικά πάνελ και ραδιόφωνα συνηγορώντας υπέρ της απαξίωσης της πολιτικής που ακολούθησε η ΔΗΜΑΡ απαντώντας σε «απαντημένες» ερωτήσεις δημοσιογράφων και βεβαίως αποσείοντας κάθε δικό τους μερίδιο ευθύνης στην ήττα.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η πολιτική συμμαχιών, τόσο από την μειοψηφία όσο και από την πλειοψηφία, ήταν προβληματικός. Σε ό,τι αφορά τη μειοψηφία, αυτή ουσιαστικά προσχώρησε στο δίλλημα μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Θεωρώντας την ενδεχόμενη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία καταστροφική στάθηκε περισσότερο πρόθυμη να προσχωρήσει στο «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μπλοκ» ακόμα και εάν αυτό σήμαινε να κάνουμε τα στραβά μάτια στο παρελθόν και το παρόν του ΠΑΣΟΚ, στα αποτελέσματα μιας φανερά αντικοινωνικής πολιτικής που αυξάνει τις ανισότητες και την ανεργία. Οι πολιτικές απόψεις είναι όλες θεμιτές, ωστόσο η διαρκής ανακίνηση του θέματος ακόμα και όταν αυτό είχε οριστικά κλείσει με απόφαση Συνεδρίου δημιούργησε μια εικόνα ότι οι μισοί σε αυτό το κόμμα θα ήθελαν να είναι κάπου αλλού.

Θεωρώ αναγκαίο, η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, όπως είχε ο Φ. Κουβέλης ένα μήνα πριν τις εκλογές υποσχεθεί, να αναλάβει πρωτοβουλίες –βεβαίως κάτω από διαφορετικούς όρους- για μια ευρύτερη συνάντηση του χώρου της κεντροαριστεράς χωρίς αποκλεισμούς και προαπαιτούμενα (εδώ πλέον περιλαμβάνεται και το ΠΟΤΑΜΙ μετά τη δήλωση ένταξης των ευρωβουλευτών του στους Σοσιαλιστές – Δημοκράτες). Με μια ξεκάθαρη στόχευση: Τη συγκρότηση ενός ισχυρού συμμαχικού σχήματος στη βάση μιας Προγραμματικής πλατφόρμας και μιας στρατηγικής επιδίωξης για μια κυβέρνηση προοδευτικής κατεύθυνσης μετά τις προσεχείς εκλογές. Το εκλογικό σώμα, απορρίπτοντας τις ακολουθούμενες πολιτικές υπέδειξε αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης.

Τελείωσαν οι ευρωεκλογές, άρχισαν οι πολιτικές ζυμώσεις και οι διεργασίες εν όψει εθνικών εκλογών. Ακόμα και ο επικείμενος κυβερνητικός ανασχηματισμός θα υπόκειται από πλευράς «πολιτικών διορθώσεων» και προσώπων, στο κριτήριο των εθνικών εκλογών.

Καλώς ή κακώς, το νέο πολιτικό στοιχείο που επανακαθορίζει επιλογές, τακτικές και στρατηγικές, σε όλο πολιτικό φάσμα είναι η σαφής εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, με τα όριά της, όπως καταγράφηκε στις ευρωεκλογές.

Με βάση αυτό το δεδομένο, αρχίζουν να διαμορφώνονται δύο πολιτικές τάσεις. Η μία θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με τις θέσεις του μια δύναμη «περιπέτειας» για τη χώρα και έχει απόλυτη και κάθετη αντίθεση μαζί του.

...Αν η Ελλάδα πλήρωσε με διπλό και τρίδιπλο οικονομικό κόστος και κοινωνική οδύνη τη χρεοκοπία της, αν σ’ εμάς το Μνημόνιο, η τρόικα και η δημοσιονομική προσαρμογή ήταν πολύ πιο μακρόσυρτα και επώδυνα απ’ ό,τι στις άλλες ομοιοπαθείς χώρες, είναι και (ή κυρίως) επειδή στην Ελλάδα όλα αυτά εξελίχθηκαν σ’ ένα πολιτικό περιβάλλον απολύτως συγκρουσιακό.

Την παραμονή των εκλογών, κουβεντιάζαμε με την κόρη μου για τις εκλογές της επομένης. Μου εξομολογήθηκε λοιπόν το πρόβλημά της: Ότι θέλει να «σταυρώσει» οπωσδήποτε τρεις υποψηφίους, αλλά αυτό είναι αντικειμενικά αδύνατο, διότι ο ένας είναι υποψήφιος της ΔΗΜΑΡ, ο άλλος της Ελιάς και ο τρίτος του Ποταμιού.

Είναι προφανές ότι το 1,2% θέτει υπαρξιακά το ερώτημα, αν 46 χρόνια μετά το 1968, η Ανανεωτική Αριστερά συνεχίζει να υπάρχει. Η Ανανεωτική Αριστερά, με μεγάλη επιμονή στο χρόνο αποτέλεσε ένα ιδεολογικο-πολιτικό ρεύμα, μικρό, αλλά με συνέχεια και σαφήνεια, γύρω από τις έννοιες Αριστερά, Δημοκρατία, Ευρώπη.

Αριστερά, θεωρώντας ότι η αντίθεση ανάμεσα σε Δεξιά και Αριστερά συνεχίζει να εκφράζει διαφορές σε αξίες και πολιτικές.

Δημοκρατία, θεωρώντας ότι οι έννοιες του σοσιαλισμού και της δημοκρατίας ταυτίζονται, σε αντίθεση με τις απόψεις της παραδοσιακής Αριστεράς.

Η μεγάλη υποχώρηση της ΔΗΜΑΡ στις ευρωεκλογές αποτέλεσε ένα οδυνηρό σοκ όχι μόνο για τα μέλη της αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία, και το πιστεύω αυτό βαθειά. Γι αυτό και η πολιτική ηγεσία όφειλε από την πρώτη μέρα να δώσει τις εκτιμήσεις της για το εκλογικό μήνυμα των πολιτών, όπως και το στίγμα της πολιτικής για την επόμενη μέρα!

Τελικά η χθεσινή ανακοίνωση του Φώτη Κουβέλη ότι θα υποβάλει την παραίτησή του στην Κεντρική Επιτροπή θέλω να πιστεύω ότι θα ανοίξει ένα ουσιαστικό και σε βάθος διάλογο για το πως θα συνεχίζει την πορεία της η ΔΗΜΑΡ στην πολιτική σκηνή

Κατέβαλα κάθε προσπάθεια, σε κάθε περίσταση, να προβάλω και να υπερασπισθώ τις δημοκρατικές αξίες που συγκροτούν την παράταξη μας και εκφράζουν τις συλλογικές αποφάσεις της ΔΗΜ.ΑΡ.

Πιστεύουμε, όλοι, σε μια Αριστερά στην υπηρεσία της κοινωνικής αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας και της αδιαπραγμάτευτης πολιτικής και κομματικής εντιμότητας.

Τα αποτελέσματα των εκλογών για την Ευρωβουλή με οδηγούν, ως έχω χρέος , να υποβάλω στην Κεντρική Επιτροπή και στο Συνέδριο του κόμματος την παραίτηση μου, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες καταστατικές μας διαδικασίες.

Αυτά τα όργανα θα πάρουν τις αναγκαίες αποφάσεις.

Δεν νομίζω πως ο δημοψηφισματικός χαρακτήρας των ευρωεκλογών, όπως τον επεδίωκε ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρασε στο εκλογικό σώμα!
Οι πολίτες πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στα παραπλανητικά διλήμματα, που διχοτομούν την πολιτική ζωή και παραμορφώνoυν τις πραγματικές αντιθέσεις. Να αποκρούσουν το δίλημμα «αστάθεια ή σταθερότητα», που αποσιωπά το γεγονός ότι καμία σταθερότητα δεν είναι νοητή με πολιτικές που αποσταθεροποιούν την κοινωνία. Το δικό μας μήνυμα είναι «δώστε μας δύναμη – για να δώσουμε λύσεις». Όσο πιο ισχυρή είναι η εντολή στο ψηφοδέλτιό μας, τόσο θα υπάρχουν δυνατότητες για να μετατοπισθεί ο άξονας των εξελίξεων σε προοδευτική κατεύθυνση