Ανεξάρτητα από τον χρόνο των επόμενων εκλογών, η ουσία είναι ότι από το φθινόπωρο αλλάζει η πίστα του πολιτικού ανταγωνισμού.

Για το κυβερνών κόμμα η παρέλευση διετίας από τη νίκη των εκλογών του ʼ19 ανοίγει περίοδο ισχυρών ρευμάτων αμφισβήτησης της κυβερνητικής πολιτικής. Στην αύξηση της κοινωνικής δυσαρέσκειας συντελούν δύο εξελισσόμενες την ώρα αυτή διεργασίες.

Nα απευθυνθούμε στην τουρκοκυπριακή κοινότητα και να τους καλέσουμε να συνεχίσουμε τις διαπραγματεύσεις από εκεί που είχαν μείνει. Αφού συμφωνηθούν τα 6 σημεία του Πλαισίου Γκουτέρες, τότε να συζητήσουμε τη συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων για τη συνδιαχείριση του φυσικού αερίου.

Η πανδημία για άλλη μια φορά μάς «δείχνει τα δόντια της». Λόγω της ραγδαίας επικράτησης της μετάλλαξης «Δέλτα» βρισκόμαστε, πολύ νωρίτερα από τις αρχικές προβλέψεις, στην αρχή ενός 4ου επιδημικού κύματος με άγνωστη ένταση και διάρκεια. Το συμπέρασμα των επιστημόνων είναι ότι όσο διατηρείται η παγκόσμια ανισότητα στην πρόσβαση στα εμβόλια, όσο κυκλοφορεί ο ιός ανεξέλεγκτος σε «θύλακες» ανεμβολίαστων πληθυσμών, τόσο θα «επωάζονται» μεταδοτικότερες και πιθανόν ανθεκτικότερες μεταλλάξεις.

Μετά το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά ο κ. Αναστασιάδης για δύο και πλέον χρόνια ξέχασε τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία και φλέρταρε με τη λύση δύο κρατών

Οι ενέργειες στις οποίες προβαίνει η Τουρκία στην ΑΟΖ της Κύπρου και στην Αμμόχωστο είναι παράνομες, προκλητικές, απαράδεκτες και καταδικαστέες. Αν μάλιστα προχωρήσει με την υλοποίηση των απειλών της στην Αμμόχωστο, θα έχει ενταφιάσει, σε μεγάλο βαθμό, κάθε προοπτική επίλυσης του Κυπριακού.

Α. Οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής. Εχει λοιπόν ειδικό βάρος ο διάλογος που αναπτύσσεται σχετικά με τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας, άρα και το προγραμματικό πλαίσιο που θα υλοποιήσει η επόμενη διακυβέρνηση.

Η μετάβαση στην 4η βιομηχανική επανάσταση και οι τεχνολογικές αλλαγές που επιδρούν στις κοινωνίες και τις οικονομίες, ήδη διαμορφώνουν σε πολλές χώρες της Ευρώπης ένα νέο σκηνικό, που αφορά τις συμμαχίες και τους στόχους που θα κληθούν να υπηρετήσουν οι κυβερνήσεις.

Ένας παλαίμαχος Έλληνας διπλωμάτης, που διετέλεσε Μόνιμος Αντιπρόσωπος της χώρας μας στον ΟΗΕ, διηγείτο πριν χρόνια: «Ξέρετε πότε κερδίσαμε τα πιο σαφή ψηφίσματα και αποφάσεις στον ΟΗΕ; Στις πιο μαύρες ημέρες για την Κύπρο! Την πρώτη φορά, αμέσως μετά την τουρκική στρατιωτική επέμβαση το 1974. Και την δεύτερη, την επομένη της ανακήρυξης της αυτοαποκαλούμενης “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου’’ το 1981». Και συμπλήρωνε με νόημα : «Η Κύπρος μάτωνε κι εμείς …θριαμβεύαμε στα διπλωματικά πεδία !! ».

Ο πρόσφατος νόμος του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τη διαχείριση των απορριμμάτων που ψηφίστηκε μόνο από γαλάζιους βουλευτές, συμπυκνώνει όλα τα χαρακτηριστικά της νεοδεξιάς διακυβέρνησης. Την παραπλάνηση των πολιτών, προβάλλοντας έναν κίβδηλο ευρωπαϊκό χαρακτήρα μέσα από την ενσωμάτωση Ευρωπαϊκών Οδηγιών για τη διαχείριση των αποβλήτων (ίδια πατέντα και στον πρόσφατο αντεργατικό νόμο).

Η Γένοβα και το Κοινωνικό Φόρουμ άφησαν πολύτιμα πολιτικά ήθη και πρακτικές στην ενότητα της Αριστεράς στα χρόνια που ακολούθησαν

«Η εμπλοκή μας στο κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης μάς έμαθε να μη φοβόμαστε το χτίσιμο της ενότητας μέσα από τη διαφορετικότητα, μας έμαθε ότι άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές αναλύσεις, αλλά με κοινούς στόχους, μπορούν να συμμετέχουν, όχι μόνο στους κοινωνικούς αγώνες, αλλά και στα ίδια πολιτικά σχέδια.

Ο αποκλεισμός του 1/3 των παιδιών από το Πανεπιστήμιο είναι στίγμα για την κυβέρνηση και θα πρέπει να μείνει ως τέτοιο για το κόμμα της ΝΔ. Τέτοιες μέρες που γιορτάζουμε την Μεταπολίτευση αξίζει να θυμηθούμε ότι στη ραχοκοκαλιά της κουλτούρας της υπήρξαν οι πολιτικές της συμπερίληψης – πολιτικές που σταθερά πολεμούσε η δεξιά, τόσο τις προηγούμενες δεκαετίες αλλά από όσο φαίνεται ακόμη και σήμερα. Είναι πολιτικές που πηγάζουν από την αλλεργία της για τα λαϊκά στρώματα αλλά και από την καταστατική της ιδεολογία σχετικά με τα κοινωνικά στεγανά, τον περιορισμό της κοινωνικής κινητικότητα και την εξυπηρέτηση ενός στενού πυρήνα ημετέρων – στην προκειμένη περίπτωση των σχολαρχών.

Κατ’ αρχάς οφείλω να διευκρινίσω για να προλάβω ενδεχόμενες παρεξηγήσεις ότι οι κινήσεις του Ερντογάν δείχνουν ξεκάθαρα την πρόθεσή του να αναβαθμίσει επιθετικά τoν γεωστρατηγικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή σε βάρος των γειτόνων της και παράλληλα να εδραιώσει τη δική του μεγαλομανή απολυταρχία στο εσωτερικό της χώρας, όπου έρχονται εκλογές ενώ η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Μέσα από αυτό το πρίσμα πρέπει να δούμε τη φιέστα για την εισβολή του ’74 και την ανακοίνωση για το έστω μερικό προσώρας άνοιγμα της Αμμοχώστου. Αλλά το θέμα δεν τελειώνει εδώ, όπως πιστεύουν και διαλαλούν στην Ελλάδα πολλοί - και κυρίως τα ΜΜΕ που δίνουν τον τόνο στα λεγόμενα «εθνικά θέματα».

Με την αιφνιδιαστική θεσμοθέτηση του υποχρεωτικού, αλλά στοχευμένου εμβολιασμού, η κυβέρνηση δεν άσκησε «παιδαγωγική πολιτική» και δεν διευκόλυνε τους πολίτες να κατανοήσουν τον εμβολιασμό ως στοιχείο ανάπτυξης της αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών και της προστασίας του κοινού συμφέροντος, αλλά επέλεξε την προβολή ακόμη μιας εξουσιαστικής επιλογής, που εντάσσεται στον ιδεολογικό πυρήνα της.

Στις κοινωνικές επιστήμες, σε ό,τι αφορά τη γνώση, δεν υπάρχει καμία καθολικότητα. Καμία θεωρία που αγνοεί το κοινωνικό πλαίσιο δεν είναι πειστική. Κάθε γενίκευση που αγνοεί την πλαισιοποίηση, είτε είναι λανθασμένη είτε είναι κοινότοπη.

1 Θα προσπαθήσω να καταστήσω την παραπάνω θέση πιο σαφή παίρνοντας ως παράδειγμα τον εμβολιασμό. Παντού οι σκεπτόμενοι πολίτες θεωρούν την πανδημία έναν «αόρατο εχθρό» που βάζει σε κίνδυνο την υγεία όλων. Συχνά ο ιός οδηγεί ακόμα και στον θάνατο.