Όχι στη διάσπαση και διάλυση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ

Εξαιρετικά αιχμηρός έναντι συντρόφων του στον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Δημήτρης Παπαδημούλης, βουλευτής Β΄ Αθήνας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Δριμεία κριτική ασκεί όμως και στο ΠΑΣΟΚ για την κυβερνητική πολιτική των τελευταίων δύο μηνών.

Οι περισσότερες δημόσιες εκδηλώσεις, τελευταία, φαίνεται πως πιστοποιούν, αν μπορώ να το πω σχηματικά, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τρία κόμματα (πλειοψηφία του Συνασπισμού, ανανεωτικοί του Συνασπισμού και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ) σε… ένα. Είναι αναστρέψιμη η πορεία προς τη διαφαινόμενη διάσπαση, κ. Παπαδημούλη;

Θεωρώ τον Συνασπισμό, το κόμμα μου, επιλογή μακράς πνοής και όχι προσωρινό σχήμα υπό διάλυση. Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος στη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σε ενιαίο κόμμα. Διότι αυτό όχι μόνο θα παραβίαζε το ιδρυτικό μας συμβόλαιο, αλλά θα οδηγούσε σε ένα στενότερο και μικρότερο σχήμα. Αυτό που χρειάζεται είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να εξελιχθεί σε μια πλατύτερη συμμαχία, ανοιχτή στον οικολογικό και σοσιαλιστικό χώρο. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να σταματήσουμε να κοιτάμε τον αφαλό μας. Ο Συνασπισμός, που είναι η ατμομηχανή του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν πρέπει να διασπαστεί, αλλά οφείλει να πρωταγωνιστήσει ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να ανοιχτεί στην κοινωνία και να απομακρυνθεί από τον αριστερισμό.

Όμως ο τέως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Περικλής Κοροβέσης σημείωνε σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φοβάται διάσπαση. Ο κίνδυνος της διάσπασης είναι από τον ΣΥΝ». Τι απαντάτε;

Όσοι ηγετικοί παράγοντες και τέως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούν αντι-ΣΥΝ σύνδρομα και επιδιώκουν τη διάλυση και τη διάσπαση του Συνασπισμού κάνουν σοβαρό λάθος. Θα διαψευστούν από τις ίδιες τις εξελίξεις.

Κάποιοι ίσως πουν, ωστόσο, ότι αδικαιολόγητα βιάζονται τώρα οι ανανεωτικοί, καθώς εκείνη η πτέρυγα που δείχνει να έχει αναπτύξει μεγαλύτερη δυναμική σύγκρουσης (ή και αποχώρησης) είναι οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλ. Αλαβάνο. Συμμερίζεστε την προσέγγιση αυτή;

Η θέση μου είναι απολύτως σαφής και κατηγορηματική. Διεκδικώ την ισχυροποίηση του Συνασπισμού και των ανανεωτικών του χαρακτηριστικών, τον απόλυτο σεβασμό στη δημοκρατία, τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας και της Αριστεράς. Είμαι απολύτως αντίθετος στη διάσπαση και στη διάλυση του Συνασπισμού μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Με έχει ξαφνιάσει δυσάρεστα η τελευταία εντυπωσιακή μεταστροφή του Αλέκου. Πολύ περισσότερο που ήρθε μετά από μια πολύμηνη σιωπή και την απουσία του από τη συλλογική μας εκλογική προσπάθεια. Δεν περισσεύει κανείς. Η αναζήτηση αριστερής καθαρότητας, μέσω διασπάσεων, είναι επιζήμια.

Τι θα συμβεί, πώς θα συμπεριφερθεί η ανανεωτική πτέρυγα στην περίπτωση που δεν πείσετε την πλειοψηφία του Συνασπισμού για την ανάγκη ανακαθορισμού της μορφής του ΣΥΡΙΖΑ;

Η υπεράσπιση της αυτονομίας και της ανανεωτικής ταυτότητας του Συνασπισμού και η οριοθέτησή του από τον αριστερισμό και τον αντιευρωπαϊσμό είναι ιδρυτική και καταστατική υποχρέωση ολόκληρης της ηγεσίας του κόμματος και όχι μόνον της ανανεωτικής πτέρυγας. Επιδιώκω και αισιοδοξώ ότι το επόμενο συνέδριο του ΣΥΝ θα επαναβεβαιώσει και θα ενισχύσει το διακριτό αριστερό στίγμα, την ανανεωτική ταυτότητα και το πρόγραμμα του ΣΥΝ.

Αισθάνεστε πλησιέστερα σε έναν πολίτη της «αριστερής πτέρυγας» του ΠΑΣΟΚ ή σε έναν πολίτη συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ κομμουνιστικής προέλευσης και αναφοράς;

Οραματίζομαι και διεκδικώ την οικοδόμηση, με ραχοκοκαλιά τον Συνασπισμό, μιας ευρείας παράταξης της Αριστεράς, από τα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας και τους οικολόγους έως τις μικρές κινήσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Η δεξιόστροφη κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ επιβάλλει να ανοιχτούμε άμεσα, πολιτικά και προγραμματικά, στον ευρύτερο οικολογικό και σοσιαλιστικό χώρο.

Να φύγουμε όμως από τα εσωκομματικά και να σας ρωτήσω πώς είδατε τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού για την οικονομία...

Όπως όλες οι εξαγγελίες, θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Τα μέτρα π.χ. για τον περιορισμό των γραφειοκρατικών δαπανών ή οι εξαγγελίες για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς μακάρι να υλοποιηθούν. Εμείς θα πιέσουμε γι’ αυτό. Αν αυτά αποδώσουν, τότε θα τη γλιτώσουν φτηνότερα αυτοί που συνήθως «πληρώνουν το μάρμαρο», οι κοινωνικά ασθενέστεροι και οι συνεπείς φορολογούμενοι. Υπάρχουν όμως και ορισμένα σημαντικά κενά: Πώς θα βγει η οικονομία από την ύφεση και θα περάσει στην ανάπτυξη; Τι θα γίνει με τη στήριξη των ανέργων; Τι θα γίνει με τις ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης; Η Ελλάδα δίνει τέσσερις φορές λιγότερα από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης για τη στήριξη των ανέργων και τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης. Προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ είχε ανακοινώσει αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό. Σήμερα λέει αυξήσεις 1,5% και πάγωμα από 2.000 ευρώ και πάνω. Αλλά ο πληθωρισμός τρέχει ήδη με 2%, παρ’ ότι η οικονομία είναι σε ύφεση. Άρα και η κυβερνητική εισοδηματική πολιτική είναι κάτω από τον πληθωρισμό, χωρίς κανείς να λογαριάζει τη διάβρωση του εισοδήματος των μισθωτών που προκύπτει από τη μη αναπροσαρμογή των φορολογικών κλιμακίων.

Τον πρώτο προϋπολογισμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ πώς τον αξιολογείτε;

Το σχέδιο του προϋπολογισμού ακολουθεί την πεπατημένη των συντηρητικών επιλογών και στην ουσία και στη μέθοδο κατάρτισης και ψήφισής του. Την πληρώνουν κυρίως οι ασθενέστεροι και οι έντιμοι φορολογούμενοι. Η Κομισιόν ζητά να μειωθούν τα ελλείμματα και το χρέος. Το πού θα βρει τα έσοδα η ελληνική κυβέρνηση –αν θα τα πάρει από τους πλούσιους ή από τους φτωχούς, από τη φοροκλοπή, τη φοροδιαφυγή και τις σκανδαλώδεις φοροαπαλλαγές ή από τα μόνιμα υποζύγια του προϋπολογισμού– είναι θέμα δικό της. Το ποιες δαπάνες θα κόψει –τις πελατειακές και τις εξοπλιστικές δαπάνες ή τις δαπάνες για το κοινωνικό κράτος– είναι επίσης δική της επιλογή.

Προτείνατε επίσης την ενίσχυση του εσωτερικού δανεισμού μέσω της έκδοσης λαϊκών ομολόγων. Μπορείτε να μας εξηγήσετε την πρότασή σας αυτή;

Αντί οι τράπεζες να δανείζονται με 1% και να δανείζουν το ελληνικό Δημόσιο με 5% και αντί οι Έλληνες καταθέτες να παίρνουν από προθεσμιακές καταθέσεις επιτόκια της τάξης του 1,5%, προτείνω να προσφύγει το ίδιο το ελληνικό Δημόσιο στους Έλληνες καταθέτες. Να προσφέρει καταθέσεις για έντοκα γραμμάτια του ελληνικού Δημοσίου με επιτόκια υψηλότερα από αυτά που δίνουν οι τράπεζες για προθεσμιακές καταθέσεις και χαμηλότερα από αυτά με τα οποία δανείζουν το ελληνικό Δημόσιο οι τράπεζες και οι διεθνείς αγορές. Έτσι, και το κράτος θα πληρώνει λιγότερα για την αποπληρωμή του χρέους του και οι καταθέτες θα εισπράττουν περισσότερα για τις αποταμιεύσεις τους. Η πρόταση αυτή κερδίζει ραγδαία έδαφος στην κοινωνία και σε άλλες πολιτικές δυνάμεις. Γιατί την αρνείται η κυβέρνηση.