Σε ένα σκηνικό στο οποίο διαγράφονται σαφέστερα παρά ποτέ οι εκ διαμέτρου διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς τον ρόλο του ΣΥΝ και τον χαρακτήρα του συμμαχικού εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Φ. Κουβέλης δηλώνει κατηγορηματικώς ότι δεν πρόκειται να πάρει την κάρτα μέλους του ΣΥΡΙΖΑ: «Κάρτα μέλους του ΣΥΝ έχω και δεν την εκχωρώ» λέει σχετικώς, ενώ αναφορικά με τους «συμμάχους» σημειώνει ότι «σε θέματα στα οποία υπάρχουν διαφορετικές απόψεις η συμφωνία δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός».

Η κατακερματισμένη συνεδριακή πλειοψηφία του ΣΥΝ στέκει αμήχανη μπροστά στα αποτελέσματα των πολιτικών επιλογών της. Το μοναδικό κομμάτι της που δικαιούται να είναι ,μερικώς, ευχαριστημένο από τα αποτελέσματα είναι το κόκκινο(κοκκινο)-πράσινο δίκτυο. Ο οραματισμός του για την κατοχύρωση θέσης στην γεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ, ως κοινού τόπου και προγραμματικής συνείδησης του χώρου σε μεγάλο βαθμό επιτυγχάνεται. Σύμμαχος, περιστασιακός πάντα, στους τακτικούς σχεδιασμούς του ο οβιδιακά μεταμορφούμενος Αλέκος Αλαβάνος, γιατί στους στρατηγικούς στόχους, τους χωρίζει «εθνική» και «αντι-ΚΚΕ» άβυσσος.

Η κάρτα μέλους έχει αποκτήσει έντονη συμβολική σημασία, και τυχόν αποδοχή της θα σημάνει στα μάτια πολλών την ντε φάκτο διαμόρφωση ενιαίου πολιτικού σχηματισμού. Γι αυτό και η κάθετη άρνηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας: “ως μέλη του ΣΥΝ έχουμε την κάρτα μέλους του κόμματός μας και δεν είμαστε, ούτε προτιθέμεθα να γίνουμε, μέλη άλλου κόμματος”, μία θέση με την οποία και συντάσσομαι.

Προς: Γραμματέα και Γραμματεία Ν.Ε. ΣΥΝ Κέρκυρας

Αγαπητοί σύντροφοι,

είναι φανερό ότι οι εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ συγκλίνουν στην προοπτική δημιουργίας ενιαίου κόμματος και μάλιστα με τρόπο πολιτικά αδόκιμο, καθώς οι αποφάσεις λαμβάνονται από ένα σώμα αμφιβόλου σύνθεσης, στερούμενο κάθε πολιτικής νομιμοποίησης.

Έτσι, μετά την πρόσφατη συνδιάσκεψη, με έκπληξη διαβάσαμε στην απόφαση – μεταξύ άλλων - ότι:

Εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει μια συζήτηση, αποκλειστικά εντός της Aριστεράς, για το τι είναι Αριστερός Ευρωπαϊσμός. Τι αυτό σημαίνει στην παρούσα φάση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής ηγεμονίας, παρά την κρίση, στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν η ύπαρξη και αποδοχή του σε ενσωματώνει στην κυρίαρχη συναίνεση έστω και με αστερίσκους επιφυλάξεων.

Ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται πολύ συχνά για το θέμα της πιθανής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ είναι ότι όπου η αριστερά επιχείρησε τη συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη, απέτυχε και στη συνέχεια ηττήθηκε.

Όμως, η διεθνής εμπειρία δεν είναι μια ενιαία και απολύτως συγκρίσιμη πραγματικότητα, από όπου ο καθένας ανασύρει το παράδειγμα που τον βολεύει και το προβάλλει με τρόπο που να εξυπηρετεί μια προειλημμένη επιλογή του. Κάθε χώρα έχει τις ιδιαιτερότητές της, την ιστορία της, το εκλογικό σύστημα και τις διαθέσιμες κάθε φορά επιλογές μέσα από τις οποίες προκύπτουν και οι όποιες συμμαχίες ή μη.

Αγαπητέ Αλέκο,

Αφορμή για αυτή την επιστολή δεν είναι, προφανώς, οι απόψεις σου οι οποίες είναι απολύτως σεβαστές (θα είναι ίδιες και αύριο; Αφού μας έχεις συνηθίσει σε διαρκείς μεταμορφώσεις), αλλά δύο-τρεις αναφορές σου, αρκετά προκλητικές, θα έλεγα, στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η πρώτη αφορά στην αποστροφή και καταγγελία σου για τους μηχανισμούς:
Δεν κατάλαβα καλά από ποια θέση μιλάς, του λαϊκού αγωνιστή μήπως που αναδείχθηκε στα αξιώματα που βρέθηκες εσύ;

Ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, μιλώντας στους ρ/θμούς ΑΝΤΕΝΝΑ(Δ. Στάμου, Ν. Βαφειάδης), ΑΘΗΝΑ 9,84(Στ. Κασιμάτης) και ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ(Ανδρ. Παπαδόπουλος,) μεταξύ άλλων υπογράμμισε:

...Από την πλευρά μας , ως ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ, έγινε την τελευταία περίοδο μια μεγάλη προσπάθεια να αποδεχθούμε την πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ και ζητήσαμε επανακαθορισμό των σχέσεων ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ.

Η χθεσινή Συνδιάσκεψη όμως έδειξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ δύσκολα, αν όχι αδύνατον, μπορεί να μεταρρυθμιστεί και να λειτουργήσει όπως ιδρυτικά ξεκίνησε. Εδώ η ηγεσία του ΣΥΝ, δηλαδή η πλειοψηφία του έχει ουσιαστική ευθύνη. Διολισθαίνουμε πλέον αναπόφευκτα σε ενιαίο κόμμα, όσο και αν προσπαθούν να εξωραΐσουν τη διαδικασία και το αποτέλεσμα. Τι άλλο από κόμμα είναι ένα σχήμα, που έχει πολιτική, έχει μέλη, έχει Συνέδριο , Κεντρική Επιτροπή και Γραμματεία; Γι΄αυτό και η δική μας στάση είναι σαφής...

Μιλώντας σήμερα στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ (Π. Τσούτσιας – Ν. Σαράντης), ο βουλευτής Β’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε μεταξύ άλλων, τα εξής:

...Η ομιλία του Αλ. Αλαβάνου ήταν μια ακόμη δυσάρεστη έκπληξη. Μετά από μια πολύμηνη απουσία και πλήρη αποχή από τις τελευταίες εκλογές, αποτελεί επί της ουσίας, πλήρη μεταστροφή σε όσα ήξερε ο κόσμος ότι συμβολίζει και εκφράζει ο Αλ. Αλαβάνος όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό που είδα είναι τον Αλ. Αλαβάνο να επιτίθεται με σφοδρότητα στο διάδοχό του στην προεδρία του Συνασπισμού, που ο ίδιος πρότεινε, να επιτίθεται στο κόμμα του, το Συνασπισμό, που τον τίμησε για δεκαετίες με τα ύπατα αξιώματα, και να επιτίθεται και στην πολιτική που ο ίδιος ακολούθησε για χρόνια, όσο ήταν στο τιμόνι...

Ο Σπύρος Λυκούδης,μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, έδωσε συνέντευξη στο ΚΑΝΑΛΙ 1, ΠΕΙΡΑΙΑ.

...Έχει γίνει ωμή παραβίαση στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, ωμή παραβίαση από την πλευρά της δικής μας ηγεσίας του ΣΥΝ των αποφάσεων της Κεντρικής μας Επιτροπής. Εμείς πριν από μια βδομάδα συναντηθήκαμε ως ΚΠΕ του ΣΥΝ και αποφασίσαμε να καταθέσουμε ένα κείμενο και να μείνουμε απολύτως στο κείμενο που καταθέτουμε στη συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο κείμενο δεν δεχόμαστε τη δημιουργία κάρτας μέλους του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα το οποίο μπορεί να έχει μέλη και να μοιράζει κάρτα μελών, αλλά είναι πολιτική συμμαχία...

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε τη σοβαρή κρίση και τα αδιέξοδα του σχήματος.

Ερήμην της πολιτικής συγκυρίας, σε μια ατέρμονη και εσωστρεφή οργανωτίστικη συζήτηση, ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρά στη βαθμιαία μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα με επιλογές κορυφών που δεν ικανοποιούν καμία πλευρά.

Οφείλουμε κατηγορηματικά να υπενθυμίσουμε ότι ως μέλη του ΣΥΝ έχουμε την κάρτα μέλους του κόμματός μας και δεν είμαστε ούτε προτιθέμεθα να γίνουμε μέλη άλλου κόμματος.

Η Ανανεωτική Αριστερά, για όσους δεν υπήρξαμε ποτέ κομμουνιστές, αλλά και δε δεχθήκαμε τις οπορτουνιστικές πρακτικές της σοσιαλδημοκρατίας σε εθνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, είναι το σπίτι μας. Ένα σπίτι που βρίσκεται αριστερά από -το όλο και περισσότερο κεντρώο- ΠΑΣΟΚ και δεξιά από το κόκκινο απολίθωμα του Περισσού.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου με άποψη - στα της δεκαετίας του ‘80.- ο χώρος μας είχε ένα πολιτικό υποκείμενο που το εξέφραζε.