Συμβολή στην αποσαφήνιση των διαφορών των κειμένων Α- Β
Έλια Κοντολέων, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2004-12-07
Η στασιμότητα της επιρροής και ανάπτυξής του ΣΥΝ μέσα στην ελληνική κοινωνία, μ’ αποτέλεσμα το άγχος της πολιτικής επιβίωσης ν’ αποτελεί τον καταλύτη για την εμφάνιση φαινομένων εσωστρέφειας και ανταγωνισμών, και η αποχώρηση του προέδρου από την ηγεσία του κόμματος, σηματοδοτούν την ιδιαίτερη σημασία του 4ου Συνεδρίου του ΣΥΝ, που αποτυπώνεται και στις διαφορές των δύο εκτενέστατων κειμένων, όπως:
1. Εκτίμηση για την διεθνή κατάσταση.
Στο Α κείμενο γίνεται αναφορά στο προγραμματικό Συνέδριο, επαναεπιβεβαιώνοντας στο ακέραιο τις αναλύσεις και τα συμπεράσματά του. Νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ που η παντοδυναμία τους είναι αναμφισβήτητη μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του "υπαρκτού σοσιαλισμού".
Γενικά διαπνέεται από μια τάση δαιμονοποίησης της "παγκοσμιοποίησης", χωρίς να επιχειρείται ανάλυση του φαινομένου. Δηλαδή τι καλείται παγκοσμιοποίηση, ποιο είναι το περιεχόμενό της, ποια επίδράση είχε η ιλιγγιώδης ανάπτυξη της ηλεκτρονικής στην εξάπλωσή της και ποίες είναι οι επιπτώσεις στην αναδιάρθρωση των παραγωγικών δυνάμεων και κατ’ επέκταση στις παραγωγικές σχέσεις.
Στο Β κείμενο επισημαίνονται δύο βασικά χαρακτηριστικά της εποχής μας. α) Η στρατηγική των ΗΠΑ με στόχο την ηγεμόνευση σ’ όλον τον πλανήτη που αναπτύσσεται στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. β) Το κενό που άφησε η κατάρρευση της ΕΣΣΔ που επέτρεψε στις ΗΠΑ ν’ αναδειχθούν μοναδική υπερδύναμη. Θεωρεί την "παγκοσμιοποίηση" σαν μία ιστορικοπολιτική διαδικασία που στη σημερινή της νεοφιλελεύθερη εκδοχή είναι η πηγή πολλών δεινών ενώ ο στόχος μιας εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης σε κατεύθυνση προοδευτική - δημοκρατική είναι εφικτός. Παράλληλα επισημαίνεται η εμφάνιση νέων μορφών εξουσίας όπως π.χ. γιγάντιες πολυεθνικές επιχειρήσεις, μεγάλες θρησκείες κ.λπ.
Και στα δύο κείμενα διαπιστώνεται: Η σχεδόν ανύπαρκτη αναφορά α) Στις περιφερειακές συγκρούσεις είτε πρόκειται για αυτονομιστικές και εθνικιστικές εξεγέρσεις ή αποσχιστικές τάσεις μειονοτήτων ή φυλετικές και θρησκευτικές διαμάχες. π.x. Τσετσενία, Κόσοβο, κ.λπ., β) Στη δράση οργανώσεων όπως Αλ Κάιντα, κ.λπ. που χαρακτηρίζεται κατά την κοινή λογική, την πολιτική ορολογία και την αριστερή ιδεολογία, ως ‘τρομοκρατική", γ) στη διαιώνιση εστιών εντάσεων για ολόκληρες δεκαετίες όπως Β. Ιρλανδία, ενώ προβλήματα όπως το Κυπριακό δεν έχουν βρει τη λύση τους. δ) Στην απουσία έστω και κάποιας νύξης για την εκρηκτική οικονομική ανάπτυξη της Λαϊκής Κίνας που λόγω του μεγέθους της η εξέλιξη αυτή θα έχει επιπτώσεις στο παγκόσμιο πολιτικοκοινωνικό "γίγνεσθαι".
2. Θέσεις σχετικά με την Ε.Ε.
Το Α κείμενο θεωρεί ότι οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της Ε.Ε. ακολουθούν με συνέπεια νεοφιλελεύθερες πολιτικές, φιλοατλαντικές, ενώ η τελευταία διεύρυνση των 10 χωρών από τις οποίες οι 8 ανήκαν στο μπλοκ του "υπαρκτού σοσιαλισμού" ενίσχυσε τις φιλοαμερικανικές τάσεις. Παράλληλα η Ευρώπη αναγνωρίζεται ως κοινό σπίτι των λαών της, ενισχύοντας την ιστορική βάση για την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού στην κλίμακά της. Δεν ξεκαθαρίζει αν ήταν λάθος ή όχι η διεύρυνση με την είσοδο των χωρών του πρώην σοσιαλιστικού στρατοπέδου.
Το Β κείμενο εκτιμά ότι το μέλλον της Ε.Ε και η προοπτική της ν’ αναδειχθεί στον εν δυνάμει αντίπαλο πόλο της μονοκρατορίας των ΗΠΑ θα κριθεί από το:
α) Αν θα προχωρήσει στην πολιτική ενοποίηση σε κατεύθυνση ομοσπονδιοποίησης, με κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα, και β) Αν θα διατηρηθεί το "κοινοτικό κεκτημένο" που περιλαμβάνει το κοινωνικό κράτος, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των πολιτών, κ.λπ.
Και στα δύο κείμενα δεν υπάρχει καμιά αναφορά στο θέμα της επικείμενης διεύρυνσης της Ε.Ε. με Ρουμανία και Βουλγαρία και της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας.
Oι εκτιμήσεις και των δύο κειμένων είναι θετικές όσον αφορά την ίδρυση του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και αρνητικές για το Ευρωσύνταγμα.
3. Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις και η πολιτική απέναντί τους.
Στο Α κείμενο εκτιμάται γενικά εντελώς αρνητικά ο ρόλος της Σοσιαλδημοκρατίας, θεωρώντας κατά συνέπειαν αδύνατη κάθε προσπάθεια συνεργασίας στο ορατό μέλλον. Αρνείται την δυνατότητα Κεντροαριστερού σχήματος. Αποκλείοντας ρητά οποιασδήποτε μορφής συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ. Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμάται ως απόλυτα θετικό, θεωρώντας ότι χάρις σ’ αυτό επιτεύχθηκε η είσοδός μας στη Βουλή, ενώ επιρρίπτει την κύρια ευθύνη στον ΣΥΝ για την αποτυχία κοινής καθόδου στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου με τα γνωστά δυσμενή αποτελέσματα των Ευρωεκλογών.
Στο Β κείμενο στο κεφάλαιο με τίτλο "ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ κ.λπ.", αφού τονίζεται η συντηρητική στροφή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, προβάλλεται η αναγκαιότητα στήριξης μιας "άλλης πολιτικής που κάποτε εναπόθεσαν τις ελπίδες τους η πλειοψηφία των μη προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων". Για τον ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνεται ότι οι διαφορές θέσεων τόσο στον τομέα του προγράμματος όσο και και στρατηγικής είναι σημαντικές" και η συνεργασία παρέμεινε σε επίπεδο κορυφών.
Συντροφικά
1. Εκτίμηση για την διεθνή κατάσταση.
Στο Α κείμενο γίνεται αναφορά στο προγραμματικό Συνέδριο, επαναεπιβεβαιώνοντας στο ακέραιο τις αναλύσεις και τα συμπεράσματά του. Νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ που η παντοδυναμία τους είναι αναμφισβήτητη μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του "υπαρκτού σοσιαλισμού".
Γενικά διαπνέεται από μια τάση δαιμονοποίησης της "παγκοσμιοποίησης", χωρίς να επιχειρείται ανάλυση του φαινομένου. Δηλαδή τι καλείται παγκοσμιοποίηση, ποιο είναι το περιεχόμενό της, ποια επίδράση είχε η ιλιγγιώδης ανάπτυξη της ηλεκτρονικής στην εξάπλωσή της και ποίες είναι οι επιπτώσεις στην αναδιάρθρωση των παραγωγικών δυνάμεων και κατ’ επέκταση στις παραγωγικές σχέσεις.
Στο Β κείμενο επισημαίνονται δύο βασικά χαρακτηριστικά της εποχής μας. α) Η στρατηγική των ΗΠΑ με στόχο την ηγεμόνευση σ’ όλον τον πλανήτη που αναπτύσσεται στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. β) Το κενό που άφησε η κατάρρευση της ΕΣΣΔ που επέτρεψε στις ΗΠΑ ν’ αναδειχθούν μοναδική υπερδύναμη. Θεωρεί την "παγκοσμιοποίηση" σαν μία ιστορικοπολιτική διαδικασία που στη σημερινή της νεοφιλελεύθερη εκδοχή είναι η πηγή πολλών δεινών ενώ ο στόχος μιας εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης σε κατεύθυνση προοδευτική - δημοκρατική είναι εφικτός. Παράλληλα επισημαίνεται η εμφάνιση νέων μορφών εξουσίας όπως π.χ. γιγάντιες πολυεθνικές επιχειρήσεις, μεγάλες θρησκείες κ.λπ.
Και στα δύο κείμενα διαπιστώνεται: Η σχεδόν ανύπαρκτη αναφορά α) Στις περιφερειακές συγκρούσεις είτε πρόκειται για αυτονομιστικές και εθνικιστικές εξεγέρσεις ή αποσχιστικές τάσεις μειονοτήτων ή φυλετικές και θρησκευτικές διαμάχες. π.x. Τσετσενία, Κόσοβο, κ.λπ., β) Στη δράση οργανώσεων όπως Αλ Κάιντα, κ.λπ. που χαρακτηρίζεται κατά την κοινή λογική, την πολιτική ορολογία και την αριστερή ιδεολογία, ως ‘τρομοκρατική", γ) στη διαιώνιση εστιών εντάσεων για ολόκληρες δεκαετίες όπως Β. Ιρλανδία, ενώ προβλήματα όπως το Κυπριακό δεν έχουν βρει τη λύση τους. δ) Στην απουσία έστω και κάποιας νύξης για την εκρηκτική οικονομική ανάπτυξη της Λαϊκής Κίνας που λόγω του μεγέθους της η εξέλιξη αυτή θα έχει επιπτώσεις στο παγκόσμιο πολιτικοκοινωνικό "γίγνεσθαι".
2. Θέσεις σχετικά με την Ε.Ε.
Το Α κείμενο θεωρεί ότι οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της Ε.Ε. ακολουθούν με συνέπεια νεοφιλελεύθερες πολιτικές, φιλοατλαντικές, ενώ η τελευταία διεύρυνση των 10 χωρών από τις οποίες οι 8 ανήκαν στο μπλοκ του "υπαρκτού σοσιαλισμού" ενίσχυσε τις φιλοαμερικανικές τάσεις. Παράλληλα η Ευρώπη αναγνωρίζεται ως κοινό σπίτι των λαών της, ενισχύοντας την ιστορική βάση για την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού στην κλίμακά της. Δεν ξεκαθαρίζει αν ήταν λάθος ή όχι η διεύρυνση με την είσοδο των χωρών του πρώην σοσιαλιστικού στρατοπέδου.
Το Β κείμενο εκτιμά ότι το μέλλον της Ε.Ε και η προοπτική της ν’ αναδειχθεί στον εν δυνάμει αντίπαλο πόλο της μονοκρατορίας των ΗΠΑ θα κριθεί από το:
α) Αν θα προχωρήσει στην πολιτική ενοποίηση σε κατεύθυνση ομοσπονδιοποίησης, με κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα, και β) Αν θα διατηρηθεί το "κοινοτικό κεκτημένο" που περιλαμβάνει το κοινωνικό κράτος, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των πολιτών, κ.λπ.
Και στα δύο κείμενα δεν υπάρχει καμιά αναφορά στο θέμα της επικείμενης διεύρυνσης της Ε.Ε. με Ρουμανία και Βουλγαρία και της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας.
Oι εκτιμήσεις και των δύο κειμένων είναι θετικές όσον αφορά την ίδρυση του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και αρνητικές για το Ευρωσύνταγμα.
3. Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις και η πολιτική απέναντί τους.
Στο Α κείμενο εκτιμάται γενικά εντελώς αρνητικά ο ρόλος της Σοσιαλδημοκρατίας, θεωρώντας κατά συνέπειαν αδύνατη κάθε προσπάθεια συνεργασίας στο ορατό μέλλον. Αρνείται την δυνατότητα Κεντροαριστερού σχήματος. Αποκλείοντας ρητά οποιασδήποτε μορφής συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ. Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμάται ως απόλυτα θετικό, θεωρώντας ότι χάρις σ’ αυτό επιτεύχθηκε η είσοδός μας στη Βουλή, ενώ επιρρίπτει την κύρια ευθύνη στον ΣΥΝ για την αποτυχία κοινής καθόδου στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου με τα γνωστά δυσμενή αποτελέσματα των Ευρωεκλογών.
Στο Β κείμενο στο κεφάλαιο με τίτλο "ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ κ.λπ.", αφού τονίζεται η συντηρητική στροφή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, προβάλλεται η αναγκαιότητα στήριξης μιας "άλλης πολιτικής που κάποτε εναπόθεσαν τις ελπίδες τους η πλειοψηφία των μη προνομιούχων κοινωνικών στρωμάτων". Για τον ΣΥΡΙΖΑ επισημαίνεται ότι οι διαφορές θέσεων τόσο στον τομέα του προγράμματος όσο και και στρατηγικής είναι σημαντικές" και η συνεργασία παρέμεινε σε επίπεδο κορυφών.
Συντροφικά