Ευρύ και πολύχρωμο ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ
Στέργιος Καλπάκης, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Δημοσιευμένο: 2018-11-05
Το Σεπτέμβριο του 2015, υπερβαίνοντας δυσκολίες και ιστορικές διαφορές, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ αποφασίσαμε να συγκροτήσουμε τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Στη συνέχεια, συμπορεύτηκαν μαζί μας κι άλλες προοδευτικές δυνάμεις. Η διαδικασία ανάδειξης της επικεφαλής το Νοέμβριο του 2017, με τη συμμετοχή 212.000 πολιτών, ήταν το επόμενο βήμα που ολοκληρώθηκε με το ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής. Ένα χρόνο μετά, στην έναρξη μιας απαιτητικής προεκλογικής περιόδου, το Κίνημα Αλλαγής καλείται να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Όμως, αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχία της προσπάθειάς μας είναι η διατήρηση και -γιατί όχι- η ενίσχυση του πολύχρωμου χαρακτήρα στη βάση του οποίου συμπορευόμαστε δημιουργικά, εδώ και τρία χρόνια, άνθρωποι με διαφορετικές ιστορικές διαδρομές, αλλά με κοινή προοδευτική αντίληψη για τα πράγματα. Για το λόγο αυτό, την επομένη των μεγάλων εκλογικών αναμετρήσεων για τους Δήμους, τις Περιφέρειες, την Ευρωβουλή και το Ελληνικό Κοινοβούλιο στην «ακτινογραφία» του Κινήματος Αλλαγής θα πρέπει να υπάρχουν και πρόσωπα του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, που δεν εκφράζουν αποκλειστικά την ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ.
Πιστεύω ότι ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε για το μέλλον της χώρας πρέπει να συναντιέται με τη νοοτροπία λειτουργίας του πολιτικού μας χώρου. Το «Πρόγραμμα Ελλάδα» αναφέρεται σε υπερβάσεις, σε μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονισμούς, στην ανάγκη να δοθεί ζωτικός χώρος σε υγιείς δυνάμεις της παραγωγής και της καινοτομίας, αλλά και σε αυτούς που βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό σε μια χώρα όπου οι κοινωνικές ανισότητες είναι οι μεγαλύτερες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να λειτουργούμε και ως πολιτικός χώρος. Να μην υποτιμούμε δηλαδή τη σημασία του κριτικού αναστοχασμού για την αναγκαία υπέρβαση των αγκυλώσεων του παρελθόντος. Να μη φοβόμαστε τα ανοίγματα σε νέες δυνάμεις, νέες ιδέες και νέους ανθρώπους. Μόνο έτσι θα πετύχουμε το βασικό διακηρυκτικό μας στόχο που δεν είναι άλλος από την αμφισβήτηση των σημερινών πολιτικών συσχετισμών και την πολιτική ηγεμονία στο ευρύτερο προοδευτικό χώρο.