Φυλάκιση δια πάσαν νόσον

«Καλά πήγε η προηγούµενη φαεινή ιδέα της κυβέρνησης για την ποινικοποίηση –σε βαθµό κακουργήµατος!– των εµπρησµών εξ αµελείας. Φέτος, ζήσαµε µία από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας µας. Η φωτιά στη βορειοανατολική Αττική κόντεψε να φτάσει στο Σύνταγµα και κατόπιν πυρκαγιάς κυβερνητικοί κύκλοι ανακοίνωσαν ότι «το 55% του προγράµµατος “ΑΙΓΙΣ” έχει ήδη συµβασιοποιηθεί ή βρίσκεται προς τελική υπογραφή µε οριστικούς αναδόχους. Για το υπόλοιπο 45%, οι σχετικοί διαγωνισµοί βρίσκονται σε φάση ολοκλήρωσης µε αξιολόγηση των προσφορών που έχουν κατατεθεί» («Καθηµερινή», 18.8.2024). Τώρα καίγεται ο µισός νοµός Κορινθίας και έχουµε δύο νεκρούς.

Στο σύνθετο πρόβληµα της παραβατικότητας των ανηλίκων, η κυβέρνηση ανακοίνωσε µέτρα καταστολής που φτάνουν µέχρι και την κάθειρξη γονέων, όταν η παραµέληση των τέκνων έχει ως αποτέλεσµα τη συµµετοχή τους σε βίαια επεισόδια· ας ελπίσουµε πως ισχύει η προ δέκα µηνών δέσµευση του υπουργού ∆ικαιοσύνης κ. Γιώργου Φλωρίδη, ότι «τα νέα καταστήµατα θα γίνουν µέσα σε ένα χρόνο, σε πολλές περιοχές της χώρας, µε διαδικασίες ταχείες, προκειµένου εκεί να µπορούν να κρατηθούν περίπου 3.000 κρατούµενοι» («Καθηµερινή», 5.12.2023). ∆ύο µήνες έµειναν και να δούµε αν θα φτάσουν...

Υπάρχουν, όµως, κάποιες λεπτοµέρειες που οι «σοφοί του κράτους» δεν διευκρίνισαν στο υπουργικό συµβούλιο. Θα µπαίνουν και οι δύο γονείς µέσα; Τι θα γίνουν τα παιδιά κατά το διάστηµα εγκλεισµού των γονέων; Μήπως πρέπει η κυβέρνηση µαζί µε τα νέα σωφρονιστικά καταστήµατα να ανακοινώσει και νέα καταστήµατα προσωρινής φύλαξης ανηλίκων, στο διάστηµα που θα υλοποιούνται οι νέες φαεινές ιδέες της; Θα µπαίνει µόνο ένας γονέας; Ποιος, αφού είναι εξίσου ένοχοι; Θα το ρίχνουν σε κλήρο; Αν λείψει µια πηγή εισοδήµατος –µπορεί και η µόνη– πώς θα συντηρείται η εναποµείνασα οικογένεια;

Μπαρµπούτσαλα ή, για να το πούµε πιο κοµψά, επικοινωνιακά πυροτεχνήµατα. Σαν έτοιµοι από τον καιρό του κ. Κώστα Τσιάρα, οι υπουργοί ∆ικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη ρίχνουν τον σανό της αυστηροποίησης στα κανάλια, για να ’χουµε να λέµε µπας και ξεχάσουµε το έλλειµµα σχεδίου. ∆εν λέµε ότι είναι εύκολο. Είναι από εκείνα τα προβλήµατα που ξεπερνούν κάθε κυβέρνηση και από την άποψη του χρόνου (δεν φτάνει µια τετραετία) και από την άποψη των δυνατοτήτων (χρειάζεται συστράτευση όλων). Από κάπου, όµως, πρέπει να ξεκινήσουµε· οι απόψεις όσων µίλησαν χθες στην «Καθηµερινή» (1.10.2024) είναι µια αρχή.

Σίγουρα, πάντως, βλάπτει τον σκοπό η αναπαραγωγή των φαντασιώσεων του ακροδεξιού λαϊκισµού, ότι «µε έναν νόµο κι ένα άρθρο» θα λύσουν βαθιές κοινωνικές παθογένειες».