Υπάρχει και η κοινωνία

Η κυβέρνηση πανηγυρίζει την εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη στην θέση του προέδρου του Eurogroup. Είναι μία προσωπική αναγνώριση του υπουργού Οικονομικών που του δίνει πόντους στο εσωτερικό πολιτικό χρηματιστήριο καθώς και στην κούρσα της διαδοχής που έχει ξεκινήσει στη ΝΔ.

Για το εάν σημαίνει κάτι και για την ελληνική οικονομία είναι αμφίβολο. Οι αγρότες δεν αποσυρθούν από τα μπλόκα λόγω της εκλογής του Κυριάκου Πιερρακάκη. Ούτε από την Δευτέρα οι καταναλωτές θα κατακλύσουν τα σούπερ μάρκετ ή τα καταστήματα εστίασης ή και τα μαγαζιά ένδυσης που καταγράφουν μειωμένους τζίρους. Το πιθανότερο είναι ότι οι αγρότες θα παραμείνουν στα μπλόκα, μέχρι που κάποια στιγμή θα κουραστούν και θα γυρίσουν στα χωράφια τους με τα προβλήματα επιβίωσης να παραμένουν και να κυοφορούν την επόμενη έκρηξη.

Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν απέδειξε ότι υπάρχει διαφθορά. Αυτό το ξέραν οι αγρότες, όπως το ξέρει και η ελληνική κοινωνία. Αυτό που κατέδειξε στους αγρότες είναι πως ο κορβανάς δεν έχει για όλλους και ότι κάποιοι λίγοι και εκλεκτοί, μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες και μηχανισμούς, τρώνε το δικό τους ψωμί. Και αυτό είναι αβάσταχτο.

Όπως η υπόθεση των Τεμπών απέδειξε πως ακόμη και σε κορυφαίας σημασίας υποθέσεις, δικαιοσύνη δεν αποδίδεται. Ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας εξακολουθεί να νιώθει ότι δεν έχει οξυγόνο. Δεν είναι κάθε μέρα στον δρόμο. Αλλά θα βγει ξανά όταν δοθεί η επόμενη αφορμή ή θα εκφραστεί με τρόπο που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει στην κάλπη, όποτε αυτή στηθεί. Όλο και περισσότεροι πολίτες διαπιστώνουν πως όταν έκλειναν τα μάτια στο σκάνδαλο των υποκλοπών -γιατί νόμιζαν ότι δεν τους αφορούσε- γίνονταν συνυπεύθυνοι και συνέβαλαν με τον τρόπο τους στην προετοιμασία της επόμενης συγκάλυψης, των Τεμπών, του ΟΠΕΚΕΠΕ κλπ.

Στην περίπτωση της Ελλάδας η ανομία ως κοινωνική παθογένεια που διαβρώνει τα θεμέλια της κοινής συνύπαρξης ξεκινά από την κορυφή της κοινωνικής και οικονομικής πυραμίδας και διαχέεται προς τα κάτω. Η διαφθορά αποτελεί συστημικό στοιχείο στην άσκηση της εξουσίας.

Καραμανλής, Βενιζέλος και Σαμαράς

Την περασμένη Δευτέρα στο καπνεργοστάσιο ένας πρώην πρωθυπουργός ο Κώστας Καραμανλής και ένας πρώην αντιπρόεδρος κυβέρνησης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αμφότεροι με βαρυσήμαντο λόγο, και με έναν τρίτο πρώην πρωθυπουργό, τον Αντώνη Σαμαρά στο ακροατήριο, μίλησαν για την κρίση της Δημοκρατίας. Δεν περιέγραψαν μία συγκυριακή κατάσταση που διορθώνεται με κάποια “μερεμέτια” στο θεσμικό σύστημα (πχ αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος) ή στην κατανομή του εισοδήματος – καταβολή κάποιων επιδομάτων.

Περιέγραψαν μία κατάσταση που συνιστά υπαρξιακή κρίση για την λεγόμενη συλλογική Δύση αλλά πολύ περισσότερο για την χώρα. Η κρίση της Δύσης που πλέον παίρνει εκρηκτική διάσταση με την ρήξη ΗΠΑ και ΕΕ στερεί από την χώρα τους δύο βασικούς πυλώνες στους οποίους βασίστηκε το μοντέλο της Μεταπολίτευσης. Η απαξίωση της Ευρώπης – που δεν είναι δημοκρατική, δεν είναι ειρηνική, δεν είναι κοινωνική και αλληλέγγυα και αναζητά λόγω ύπαρξης προετοιμάζοντας έναν πόλεμο για τα παιδιά της – , στερεί από την χώρα την βασική συνθήκη με την οποία πορεύτηκε. Η επίκληση του Διεθνούς Δικαίου και η συμμετοχή στην ΕΕ δεν είναι πλέον επαρκείς όροι για την διασφάλιση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων και την αντιμετώπιση της απειλής της Τουρκίας.

Η Ελλάδα επιπλέον αντιμετωπίζει κρίση παραγωγικού μοντέλου, κρίση θεσμών, κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος και εν τελεί κρίση κυβερνησιμότητας. Με την βαθύτερη έννοια ότι έχει διαρραγεί το κοινωνικό συμβόλαιο και εκλείπει η ελάχιστη κοινωνική συναίνεση που συνέχει το πολιτικό και οικονομικό σύστημα, δίνει προσανατολισμό και εξασφαλίζει την αυτοσυντήρηση σε έναν λαό.

Οι προβολές του δημογραφικού είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Ο ελληνικός λαός φθίνει, όλοι το διαπιστώνουν αλλά κανείς δεν παίρνει μέτρα.

Ο Κώστας Καραμανλής και ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν αναφέρθηκαν στην κυβέρνηση ή στον πρωθυπουργό. Δεν χρειάστηκε άλλωστε. Όσοι παρακολούθησαν ή διάβασαν τις ομιλίες τους κατάλαβαν ότι στο φόντο υπήρχε μία μεγάλη φωτογραφία του Μεγάρου Μαξίμου. Όχι γιατί η παρούσα κυβέρνηση δημιούργησε τα προβλήματα που είναι πολύ πιο βαθιά. Αλλά γιατί επέτεινε όλες τις εκφάνσεις παθογένειας που κληρονόμησε και κυρίως δεν έδειξε ότι θέλει να τα αντιμετωπίσει. Μέχρι που πλέον ακόμη και αν αφυπνιστεί δεν μπορεί. Απαιτούνται ευρύτερες συναινέσεις για τις οποίες η ελίτ του Μαξίμου είναι εμπόδιο.

Οι δύο πρώην πρόεδροι περιγράφουν μία συνολική κατάρρευση του συστήματος που οικοδομήθηκε την Μεταπολίτευση και που πλέον θέτει επιτακτικά το ερώτημα της επαναθεμελίωσης. Με τον δικό του τρόπο και μέσα από άλλη οπτική υπέρβασης κάτι παρόμοιο κάνει και ο έτερος πρώην πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας.

Μέσα από την όποια οπτική όμως απαιτούνται πλέον υπερβάσεις και συναινέσεις όχι μόνο στο πεδίο του πολιτικού συστήματος αλλά και της κοινωνίας. Που προς το παρόν παρακολουθεί οργισμένη. Θεωρεί ότι τα όσα συζητούνται στους κύκλους πέριξ του Μαξίμου ή πραγματεύονται δημοσιογράφοι, πολιτικοί και δημοσιολογούντες στα πάνελ, δεν την αφορούν. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς την τοξικότητα που εκλύεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και περιμένει την επόμενη αφορμή για ξέσπασμα.