Οι τρομοκράτες κηρύξανε πόλεμο στην Αριστερά
Λάμπρος Τσουκνίδας, http://lexidia.pblogs.gr, Δημοσιευμένο: 2007-05-10
Οι τίτλοι των εφημερίδων και των ραδιοφώνων δίνουν έμφαση στην ανάγνωση ότι οι τρομοκράτες του "Επαναστατικού Αγώνα" "ξεκινήσαν πόλεμο με την Αστυνομία". Ωστόσο, η ίδια η προκήρυξη δείχνει πως άλλος είναι ο πρωταρχικός στόχος -αυτός που ήταν πάντα για τέτοιου είδους ομάδες, εδώ όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη: η Αριστερά και οι συλλογικότητές της, οι συλλογικοί αγώνες, σε τελική ανάλυση.
Η επίθεση κατά της Αστυνομίας -κατά των αστυνομικών που, μάλιστα, σε κάποιο σημείο της προκήρυξης οι τρομοκράτες θεωρούν επιλήψιμο να αποκαλούνται "συνάνθρωποί μας"...- έρχεται ως επιχειρησιακή κατάληξη και τροφή στα ανακλαστικά του κοινού στο οποίο προσβλέπουν, αφού πρώτα, με την προκήρυξη που έστειλαν στο "Ποντίκι":
Οι τρομοκράτες υποστηρίζουν ότι "σήμερα έχουμε δικτατορία" και επιτίθενται κατά του κοινοβουλευτισμού
Οι τρομοκράτες επιτίθενται στην κοινοβουλευτική Αριστερά χαρακτηρίζοντάς την αφοσιωμένη στο καθεστώς που αυτοί (υποτίθεται ότι) πολεμούν
Δεν πρόκειται για ερμηνεία αλλά για μια "λογική" που διατρέχει όλη την προκήρυξη και αποτυπώνεται σε σαφείς σχετικές διατυπώσεις:
1. Η προκήρυξη ξεκινά με αναφορές στο νεοφιλελευθερισμό και την καταστολή, περνά, ξεπετά για την ακρίβεια, με μερικά αναμασήματα, τη λειτουργία του καπιταλισμού, πασπαλίζει με ολίγη διαφθορά και, επικεντρώνοντας στην αντίδραση της εκπαιδευτικής κοινότητας, κορυφώνεται κάνοντας λόγο για "κήρυξη πολέμου" από τις πολιτικές ηγεσίες και το νεοφιλελευθερισμό.
2. Χρησιμοποιώντας, πάντα, τα φοιτητικά συλλαλητήρια ως νομιμοποιητική βάση της "πολιτικής σκέψης" τους, οι τρομοκράτες χρησιμοποιούν το θέμα του ασύλου για να προβάλλουν τη θέση του για "κοινοβουλευτική δικτατορία".
3. Παράλληλα, και με αφορμή τα επεισόδια στα φοιτητικά συλλαλητήρια, υπεραμύνονται των κουκουλοφόρων (κάνοντας λόγο για "εξεγερμένους"), επιτίθενται στο ΚΚΕ, στο ΠΑΣΟΚ και, κυρίως, στο ΣΥΝ για να καταλήξουν με την ενδεικτική φράση: "Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε από πλειάδα καθεστωτικών πολιτικών της κεντροαριστεράς για καταδίκη της βίας απ όπου και αν προέρχεται. Πίσω από αυτή την υποκριτική φράση που συμψηφίζει τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά τη βία των κατασταλτικών μηχανισμών και τη βία των εξεγερμένων, κρύβεται η πειθήνια αφοσίωση και υπακοή στο καθεστώς, η εχθρότητα απέναντι σε όσους δυναμικά αντιστέκονται, σε όσους εξεγείρονται. Την ίδια φράση -πρόκειται για τη δημοφιλή επικεφαλίδα ενός παραμυθιού που ονομάζεται πολιτική ίσων αποστάσεων- την έχουμε ακούσει επανειλημμένα σε αναφορές υπουργών και πολιτικών της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης για τις συγκρούσεις μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, για την ένοπλη αντίσταση της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ" -τη σημασία αυτής της αναφοράς μπορεί να την αντιληφθεί κανείς αν συνυπολογίσει τον παραλληλισμό που έχουν κάνει νωρίτερα: "Πολλοί παρομοίασαν το ελληνικό κράτος με το κράτος του Ισραήλ και τους διαδηλωτές με τους αντιστεκόμενους Παλαιστίνιους"!...
4. Σε αυτό το πλαίσιο, οι τρομοκράτες χαιρετίζουν "την πολυσυζητημένη επίθεση διαδηλωτών εναντίον του κοινοβουλίου" - θα μπορούσε να πει κανείς πως η υιοθέτηση του εξτρεμισμού των κουκουλοφόρων από τον "Ε.Α." αγγίζει τα όρια της προβοκάτσιας- για να απειλήσουν με επίθεση κατά της Βουλής: "Σε έναν επόμενο μεγαλύτερο ξεσηκωμό ίσως οι επιθέσεις εναντίον του κοινοβουλίου να μην είναι μόνο συμβολικές", προειδοποιούν δίνοντας προκαταβολικά άλλοθι σε όσους θελήσουν να επαναφέρουν τις προτάσεις για απαγόρευση ή περιορισμό των διαδηλώσεων....
5. Μετά από αυτά -και η σειρά έχει τη σημασία της - οι τρομοκράτες καταλήγουν με την επίθεση κατά της Αστυνομίας και κυρίως κατά των απλών αστυνομικών, με την επίθεση κατά της Δικαιοσύνης -μια επίθεση που επιχειρεί να χαϊδέψει τα αυτιά όσων έχουν βιώσει την καταστολή Πολύδωρα ώστε να ακούσουν το βαθιά αντιδημοκρατικό και αντιδραστικό μήνυμά τους.
Η προκήρυξη του "Ε.Α." δείχνει καθαρά πως για άλλη μια φορά, όπως σε όλη της Ευρώπη, ο πρώτος εχθρός των τρομοκρατών είναι η Αριστερά και οι συλλογικοί αγώνες, οι πλειοψηφίες τις οποίες αντιμετωπίζουν απαξιωτικά και προβοκατόρικα. Δεν είναι η πρώτη φορά. Όμως, 5 χρόνια μετά την εξάρθρωση των δολοφόνων της "17Ν", η Αριστερά, οι εργαζόμενοι, η κοινωνία συνολικά, μπορούν πια να αναλογιστούν ότι η ιδεολογική ανοχή στην "πολιτική λογική" των ένοπλων τιμωρών, το μόνο που πετυχαίνει είναι να ενισχύει τους μηχανισμούς που υποτίθεται ότι αμφισβητεί. Το γεγονός ότι οι τρομοκράτες χρησιμοποιούν ένα λόγο που όλο και κάτι θυμίζει στους εργαζόμενους, ένα λόγο πασπαλισμένο με διατυπώσεις αριστερών δυνάμεων, καθιστά ακόμη πιο επικίνδυνο το λόγο των τρομοκρατών, καθιστά ακόμη μεγαλύτερη της ανάγκη ενός σαφούς ιδεολογικού μετώπου εναντίον τους από ολόκληρη την Αριστερά.
Σχετικά κείμενα:
Το "Άλμα στο παρελθόν" του Φοίβου Καρζή από το σημερινό "Στίγμα της Ημέρας" στον "Αθήνα 9.84"
Μια παλαιότερη εγγραφή των "Λεξιδίων" κατά της δημοσίευσης αυτούσιων των προκηρύξεων τρομοκρατικών οργανώσεων: "Κακώς δημοσιεύτηκε".
Μια παλαιότερη εγγραφή των "Λεξιδίων" με αφορμή τις συλλήψεις μελών των "Νέων Ερυθρών Ταξιαρχιών" στην Ιταλία και τη συζήτηση στους κόλπους τςη Ιταλικής Αριστεράς και των ιταλικών συνδικάτων: "Η τρομοκρατία είναι εχθρός της Αριστεράς".
Η επίθεση κατά της Αστυνομίας -κατά των αστυνομικών που, μάλιστα, σε κάποιο σημείο της προκήρυξης οι τρομοκράτες θεωρούν επιλήψιμο να αποκαλούνται "συνάνθρωποί μας"...- έρχεται ως επιχειρησιακή κατάληξη και τροφή στα ανακλαστικά του κοινού στο οποίο προσβλέπουν, αφού πρώτα, με την προκήρυξη που έστειλαν στο "Ποντίκι":
Οι τρομοκράτες υποστηρίζουν ότι "σήμερα έχουμε δικτατορία" και επιτίθενται κατά του κοινοβουλευτισμού
Οι τρομοκράτες επιτίθενται στην κοινοβουλευτική Αριστερά χαρακτηρίζοντάς την αφοσιωμένη στο καθεστώς που αυτοί (υποτίθεται ότι) πολεμούν
Δεν πρόκειται για ερμηνεία αλλά για μια "λογική" που διατρέχει όλη την προκήρυξη και αποτυπώνεται σε σαφείς σχετικές διατυπώσεις:
1. Η προκήρυξη ξεκινά με αναφορές στο νεοφιλελευθερισμό και την καταστολή, περνά, ξεπετά για την ακρίβεια, με μερικά αναμασήματα, τη λειτουργία του καπιταλισμού, πασπαλίζει με ολίγη διαφθορά και, επικεντρώνοντας στην αντίδραση της εκπαιδευτικής κοινότητας, κορυφώνεται κάνοντας λόγο για "κήρυξη πολέμου" από τις πολιτικές ηγεσίες και το νεοφιλελευθερισμό.
2. Χρησιμοποιώντας, πάντα, τα φοιτητικά συλλαλητήρια ως νομιμοποιητική βάση της "πολιτικής σκέψης" τους, οι τρομοκράτες χρησιμοποιούν το θέμα του ασύλου για να προβάλλουν τη θέση του για "κοινοβουλευτική δικτατορία".
3. Παράλληλα, και με αφορμή τα επεισόδια στα φοιτητικά συλλαλητήρια, υπεραμύνονται των κουκουλοφόρων (κάνοντας λόγο για "εξεγερμένους"), επιτίθενται στο ΚΚΕ, στο ΠΑΣΟΚ και, κυρίως, στο ΣΥΝ για να καταλήξουν με την ενδεικτική φράση: "Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε από πλειάδα καθεστωτικών πολιτικών της κεντροαριστεράς για καταδίκη της βίας απ όπου και αν προέρχεται. Πίσω από αυτή την υποκριτική φράση που συμψηφίζει τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά τη βία των κατασταλτικών μηχανισμών και τη βία των εξεγερμένων, κρύβεται η πειθήνια αφοσίωση και υπακοή στο καθεστώς, η εχθρότητα απέναντι σε όσους δυναμικά αντιστέκονται, σε όσους εξεγείρονται. Την ίδια φράση -πρόκειται για τη δημοφιλή επικεφαλίδα ενός παραμυθιού που ονομάζεται πολιτική ίσων αποστάσεων- την έχουμε ακούσει επανειλημμένα σε αναφορές υπουργών και πολιτικών της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης για τις συγκρούσεις μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, για την ένοπλη αντίσταση της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ" -τη σημασία αυτής της αναφοράς μπορεί να την αντιληφθεί κανείς αν συνυπολογίσει τον παραλληλισμό που έχουν κάνει νωρίτερα: "Πολλοί παρομοίασαν το ελληνικό κράτος με το κράτος του Ισραήλ και τους διαδηλωτές με τους αντιστεκόμενους Παλαιστίνιους"!...
4. Σε αυτό το πλαίσιο, οι τρομοκράτες χαιρετίζουν "την πολυσυζητημένη επίθεση διαδηλωτών εναντίον του κοινοβουλίου" - θα μπορούσε να πει κανείς πως η υιοθέτηση του εξτρεμισμού των κουκουλοφόρων από τον "Ε.Α." αγγίζει τα όρια της προβοκάτσιας- για να απειλήσουν με επίθεση κατά της Βουλής: "Σε έναν επόμενο μεγαλύτερο ξεσηκωμό ίσως οι επιθέσεις εναντίον του κοινοβουλίου να μην είναι μόνο συμβολικές", προειδοποιούν δίνοντας προκαταβολικά άλλοθι σε όσους θελήσουν να επαναφέρουν τις προτάσεις για απαγόρευση ή περιορισμό των διαδηλώσεων....
5. Μετά από αυτά -και η σειρά έχει τη σημασία της - οι τρομοκράτες καταλήγουν με την επίθεση κατά της Αστυνομίας και κυρίως κατά των απλών αστυνομικών, με την επίθεση κατά της Δικαιοσύνης -μια επίθεση που επιχειρεί να χαϊδέψει τα αυτιά όσων έχουν βιώσει την καταστολή Πολύδωρα ώστε να ακούσουν το βαθιά αντιδημοκρατικό και αντιδραστικό μήνυμά τους.
Η προκήρυξη του "Ε.Α." δείχνει καθαρά πως για άλλη μια φορά, όπως σε όλη της Ευρώπη, ο πρώτος εχθρός των τρομοκρατών είναι η Αριστερά και οι συλλογικοί αγώνες, οι πλειοψηφίες τις οποίες αντιμετωπίζουν απαξιωτικά και προβοκατόρικα. Δεν είναι η πρώτη φορά. Όμως, 5 χρόνια μετά την εξάρθρωση των δολοφόνων της "17Ν", η Αριστερά, οι εργαζόμενοι, η κοινωνία συνολικά, μπορούν πια να αναλογιστούν ότι η ιδεολογική ανοχή στην "πολιτική λογική" των ένοπλων τιμωρών, το μόνο που πετυχαίνει είναι να ενισχύει τους μηχανισμούς που υποτίθεται ότι αμφισβητεί. Το γεγονός ότι οι τρομοκράτες χρησιμοποιούν ένα λόγο που όλο και κάτι θυμίζει στους εργαζόμενους, ένα λόγο πασπαλισμένο με διατυπώσεις αριστερών δυνάμεων, καθιστά ακόμη πιο επικίνδυνο το λόγο των τρομοκρατών, καθιστά ακόμη μεγαλύτερη της ανάγκη ενός σαφούς ιδεολογικού μετώπου εναντίον τους από ολόκληρη την Αριστερά.
Σχετικά κείμενα:
Το "Άλμα στο παρελθόν" του Φοίβου Καρζή από το σημερινό "Στίγμα της Ημέρας" στον "Αθήνα 9.84"
Μια παλαιότερη εγγραφή των "Λεξιδίων" κατά της δημοσίευσης αυτούσιων των προκηρύξεων τρομοκρατικών οργανώσεων: "Κακώς δημοσιεύτηκε".
Μια παλαιότερη εγγραφή των "Λεξιδίων" με αφορμή τις συλλήψεις μελών των "Νέων Ερυθρών Ταξιαρχιών" στην Ιταλία και τη συζήτηση στους κόλπους τςη Ιταλικής Αριστεράς και των ιταλικών συνδικάτων: "Η τρομοκρατία είναι εχθρός της Αριστεράς".
