Η ώρα της κάθαρσης, δικαστικής και πολιτικής, έφτασε
Λάμπρος Τσουκνίδας, http://lexidia.pblogs.gr, Δημοσιευμένο: 2008-06-19
Οι καθημερινές ειδησεογραφικές αποκαλύψεις και εξελίξεις στο θέμα της Siemens είναι πλέον ραγδαίες. Φαίνεται πως αρχίζει να σπάει ένα απόστημα. Ένα απόστημα που σχετίζεται με την παραβίαση της νομοθεσίας για τη χρηματοδότηση κομμάτων (που ξοδεύεται κυρίως στη διαφήμισή τους στα ΜΜΕ...) και τη διακίνηση βρώμικου πολιτικού χρήματος που εύλογα μπορεί να εικάσει κανείς ότι συνδέεται με τη λήψη συγκεκριμένων αποφάσεων σε υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος -εκ των πραγμάτων, από τα κόμματα εξουσίας...
Η Δικαιοσύνη οφείλει να σταματήσει να κωλυσιεργεί και να επιταχύνει καθαρά και ξάστερα, και χωρίς προσπάθειες συγκάλυψης, τις δικές της διαδικασίες αναζητώντας τους υπεύθυνους παντού και κυρίως άμεσα... Ώστε όσες κατηγορίες ακούγονται, διατυπώνονται ή και εκτοξεύονται στο πλαίσιο του κομματικού παιχνιδιού, και όσες αποκαλύψεις έρχονται στο φως της δημοσιότητας, να αποδώσουν επιτέλους συγκεκριμένους κατηγορούμενους που να κριθούν τάχιστα από το φυσικό τους δικαστή: τα δικαστήρια και, όσον αφορά τα πολιτικά πρόσωπα, την ίδια τη Βουλή. Εκεί θα καταδικαστούν ή θα αθωωθούν ή θα απαλλαγούν... Και η θεσμοθετημένη παραγραφή δεν μπορεί -πολιτικά- να λειτουργήσει ως πρόσχημα.
Την ώρα που η διεθνής πετρελαϊκή, επισιτιστική και χρηματοπιστωτική κρίση εξανεμίζει οικογενειακούς και κρατικούς προϋπολογισμούς αναδεικνύοντας την χρεοκοπία του κυρίαρχου νεοφιλελεύθερου μοντέλου παράδοσης της πρωτοκαθεδρίας στη λήψη των αποφάσεων στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις της αγορά, γίνεται εκ των ων ουκ άνευ η ανάγκη ανάκτησης της εμπιστοσύνης στην πολιτική, στη δυνατότητα συλλογικά να αντιμετωπίζουμε ως πολίτες τα κοινωνικά προβλήματα και να αποφασίζουμε για τα μείζονα ζητήματα του πλανήτη. Και αυτή περνά και μέσα από την κάθαρση -δικαστική και, κυρίως, πολιτική- και τη συνακόλουθη αλλαγή και αυτού του μοντέλου άσκησης της πολιτικής. Ενός μοντέλου που υποκαθιστά την ίδια την πολιτική προβάλλοντας αδιέξοδους ιδεοληπτικούς μονόδρομους μέσω ενός πανάκριβου διαφημιστικού και επικοινωναικού "λόγου" που στοχεύει στη μετάλλαξη του πολίτη σε αγράμματο καταναλωτή που θα δουλεύει όσο δεν κοιμάται -με τα μάτια ερμητικά κλειστά και στο ξύπνιο του...
Προφανώς, οι οιωνοί δεν είναι οι καλύτεροι -ποτέ δεν ήταν... Όπως δείχνει και η εμπειρία από ανάλογες περιπτώσεις άλλων χωρών, υπάρχουν οικονομικο-πολιτικές δυνάμεις, που περιμένουν στη γωνία να πάρουν τη σκυτάλη μπαίνοντας στη σκηνή με το μανδύα του νέου και αμόλυντου... Υπάρχουν και πολίτες, όμως -αρκεί να κρατάμε τα μάτια (και τα αυτιά) ερμητικά ανοιχτά, χρησιμοποιώντας και πολλαπλά φίλτρα...
Η Δικαιοσύνη οφείλει να σταματήσει να κωλυσιεργεί και να επιταχύνει καθαρά και ξάστερα, και χωρίς προσπάθειες συγκάλυψης, τις δικές της διαδικασίες αναζητώντας τους υπεύθυνους παντού και κυρίως άμεσα... Ώστε όσες κατηγορίες ακούγονται, διατυπώνονται ή και εκτοξεύονται στο πλαίσιο του κομματικού παιχνιδιού, και όσες αποκαλύψεις έρχονται στο φως της δημοσιότητας, να αποδώσουν επιτέλους συγκεκριμένους κατηγορούμενους που να κριθούν τάχιστα από το φυσικό τους δικαστή: τα δικαστήρια και, όσον αφορά τα πολιτικά πρόσωπα, την ίδια τη Βουλή. Εκεί θα καταδικαστούν ή θα αθωωθούν ή θα απαλλαγούν... Και η θεσμοθετημένη παραγραφή δεν μπορεί -πολιτικά- να λειτουργήσει ως πρόσχημα.
Την ώρα που η διεθνής πετρελαϊκή, επισιτιστική και χρηματοπιστωτική κρίση εξανεμίζει οικογενειακούς και κρατικούς προϋπολογισμούς αναδεικνύοντας την χρεοκοπία του κυρίαρχου νεοφιλελεύθερου μοντέλου παράδοσης της πρωτοκαθεδρίας στη λήψη των αποφάσεων στις ανεξέλεγκτες δυνάμεις της αγορά, γίνεται εκ των ων ουκ άνευ η ανάγκη ανάκτησης της εμπιστοσύνης στην πολιτική, στη δυνατότητα συλλογικά να αντιμετωπίζουμε ως πολίτες τα κοινωνικά προβλήματα και να αποφασίζουμε για τα μείζονα ζητήματα του πλανήτη. Και αυτή περνά και μέσα από την κάθαρση -δικαστική και, κυρίως, πολιτική- και τη συνακόλουθη αλλαγή και αυτού του μοντέλου άσκησης της πολιτικής. Ενός μοντέλου που υποκαθιστά την ίδια την πολιτική προβάλλοντας αδιέξοδους ιδεοληπτικούς μονόδρομους μέσω ενός πανάκριβου διαφημιστικού και επικοινωναικού "λόγου" που στοχεύει στη μετάλλαξη του πολίτη σε αγράμματο καταναλωτή που θα δουλεύει όσο δεν κοιμάται -με τα μάτια ερμητικά κλειστά και στο ξύπνιο του...
Προφανώς, οι οιωνοί δεν είναι οι καλύτεροι -ποτέ δεν ήταν... Όπως δείχνει και η εμπειρία από ανάλογες περιπτώσεις άλλων χωρών, υπάρχουν οικονομικο-πολιτικές δυνάμεις, που περιμένουν στη γωνία να πάρουν τη σκυτάλη μπαίνοντας στη σκηνή με το μανδύα του νέου και αμόλυντου... Υπάρχουν και πολίτες, όμως -αρκεί να κρατάμε τα μάτια (και τα αυτιά) ερμητικά ανοιχτά, χρησιμοποιώντας και πολλαπλά φίλτρα...