Η κρυφή πορεία των εκατομμυρίων και ο αόρατος ενορχηστρωτής

Καθώς φθάνουμε στην τελική ευθεία της εξεταστικής επιτροπής για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου δύο ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα και δύο μεγάλες αποφάσεις πρέπει να ληφθούν.

Πού πήγαν τα χρήματα: Ποιοι σχεδίασαν τέτοια "κομπίνα" κατά του δημοσίου συμφέροντος; Και οι αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν: Να συγκροτηθεί προανακριτική επιτροπή και να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα αποτροπής για το μέλλον.

Οι κρυμμένοι λογαριασμοί

Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των εργασιών της εξεταστικής ανέδειξε πόσο σκοτεινή είναι η διαδρομή των χρημάτων. Δεν αναφερόμαστε μόνον στις αμοιβές των ενδιαμέσων, αλλά στην κατάληξη των χρημάτων. Όμως η νεοδημοκρατική πλειοψηφία στην Επιτροπή και οι κυβερνητικοί μηχανισμοί εμποδίζουν την περαιτέρω έρευνα.

Δεν θέλουν προφανώς να απαντηθούν τα εύλογα ερωτήματα: Ποιοι έχουν τις off-shore εταιρείες; Ποιοι είναι οι τελικοί παραλήπτες των χρημάτων; Πού δαπανήθηκαν τα εκατομμύρια; Ποιες δραστηριότητες χρηματοδοτήθηκαν; Το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας - της οποίας η ηγεσία σιωπά σαν να έχει μερίδιο συνενοχής; Ή μήπως πολιτικά σχέδια και μηχανισμοί στην Ελλάδα και την Κύπρο;

Σε κάθε οικονομικό σκάνδαλο διαλεύκανση δεν υπάρχει αν δεν αποκαλυφθεί η πορεία των χρημάτων. Η αντίσταση της Ν.Δ. στη διερεύνηση υποκρύπτει πολλά και γεννά βάσιμες υποψίες ότι εκεί κρύβεται η απάντηση στο γιατί του σκανδάλου, πέραν των οικοπέδων και των ανταλλαγών.

Κανείς δεν το σχεδίασε;

Συμμέτοχοι, δράστες του σκανδάλου έχουν εντοπιστεί. Από τους μοναχούς που λάτρεψαν το χρήμα, τους ενδιάμεσους που διευκόλυναν -γιατί όχι με το αζημίωτο- έως εκείνους που υπέγραψαν.

Κρύφτηκε όμως ο κεντρικός σχεδιαστής ή οι σχεδιαστές. Όλα έγιναν έτσι τυχαία; Η ασπίδα προστασίας του πρωθυπουργού, ακόμη και του υπουργού Οικονομίας λειτούργησε- έως τώρα - αποτελεσματικά. Να το πούμε ομερτά της εξουσίας, κράτα με να σε κρατώ, κομματική σκοπιμότητα ; Όποιες να είναι οι αιτίες και όποιοι οι δρόμοι το κύριο είναι ότι οι κυβερνητικοί επέλεξαν μια θεμελιωδώς αντιδημοκρατική συμπεριφορά.

Αρνούνται σε μια διαδικασία της Βουλής, να αποκαλύψουν όσα γνωρίζουν, όσα έγιναν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Αρνούνται να ενημερώσουν τους πολίτες για τη διαχείριση δημοσίων υποθέσεων, της περιουσίας του δημοσίου.

Όλοι ξέρουμε ότι αποφάσεις τέτοιας κλίμακας δεν λαμβάνονται από υπηρεσίες ούτε καν από υπουργούς. Χωρίς την έγκριση, την καθοδήγηση της ηγεσίας της κυβέρνησης δεν θα έμπαινε καμιά υπογραφή. Αυτή η γενική αλήθεια επιβεβαιώνεται και από τη μεταγενέστερη στάση του πρωθυπουργού. Καλύπτει πλήρως τους δράστες υπουργούς του, ΄από απόσταση "ασφαλείας" βεβαίως.

Στην εξεταστική οι δράστες σιώπησαν. Δεν μίλησαν για τον αρχηγό του σκανδάλου. Ούτε μίλησαν για τα παρακρατικά κέντρα που εξεδήλωσαν “ενδιαφέρον” για τις υποθέσεις του κ. Εφραίμ και των συνεργατών του.

Ξέπλυμα;

Η κυβερνητική πλειοψηφία προσπαθεί να υποστηρίξει ότι όσα έγιναν ήταν "ουδέτερα" γεγονότα. Ότι οι ενέργειες των υπουργών του Κ. Καραμανλή , οι αποφάσεις, οι παρεμβάσεις, οι ανταλλαγές δεν είναι αξιόποινες πράξεις. Ότι "κάτι" έγινε, αλλά ουδείς έχει ευθύνη γι’ αυτό. Τα μέλη της εξεταστικής είναι μπροστά στο δίλημμα: κουκούλωμα ή στοιχειώδης εντιμότητα;

Οι κρατικές πράξεις γύρω από τη λίμνη, τα οικόπεδα, τις ανταλλαγές είναι εμφανώς αντίθετες προς το δημόσιο συμφέρον και γι’ αυτό ακυρώθηκαν ορισμένες και πρέπει να ακυρωθούν όλες. Οι κατά νόμον "δράστες", οι έχοντες την σχετική ευθύνη για τις υπογραφές και τις πράξεις των υπηρεσιών δεν μπορούν παρά να ελεγχθούν ατομικά. Είναι η ελάχιστη συλλογική μας άμυνα απέναντι στη διασπάθιση της δημόσιας περιουσίας. Η συγκρότηση επομένως προανακριτικής είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει η Βουλή εάν δεν θέλει στη συνείδηση των πολιτών να εγκατασταθεί ως "υπηρεσία ξεπλύματος".

Το ότι οι αρμόδιοι υπουργοί της Ν.Δ. εμφανίστηκαν στην Επιτροπή χωρίς να τολμήσουν να υποστηρίξουν αυτά που έκαναν, δεν απαλλάσσει τη Βουλή από το καθήκον της έρευνας της ευθύνης τους.

Ακύρωση και νέες διαδικασίες

Είναι δυνατόν η εξεταστική και η Βουλή να κλείσουν τα μάτια σε ό,τι έγινε; Υποχρέωση της κυβέρνησης και των κρατικών υπηρεσιών είναι να ακυρώσουν το σύνολο των αποφάσεων και ενεργειών που σχετίζονται με την ιδιοποίηση των δημόσιων εκτάσεων και την ανταλλαγή τους.

Η εξεταστική θα υιοθετήσει τη θέση ότι το “σκάνδαλο δημιουργεί δίκαιο”; Ότι είναι όλα καλώς καμωμένα; Και αυτό αφορά και τις ενέργειες της κυβέρνησης της Ν.Δ. και τις ενέργειες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ που θα πρέπει να καταδικαστούν.

Ώστε με κάποια αξιοπιστία να μπορούν αν στηριχθούν οι πολιτικές που θα εμποδίσουν στο μέλλον τέτοιο σκάνδαλο. Διαφάνεια, υποχρεωτική δημοσιότητα στις υπουργικές αποφάσεις για θέματα περιουσίας του δημοσίου, αλλαγή της σχετικής νομοθεσίας ώστε να μην αποφασίζεται τίποτα χωρίς προηγούμενη δημόσια συζήτηση, έλεγχος των οικονομικών των μονών και της ίδρυσης εταιρειών.

Τα αναπάντητα ερωτήματα και η άρνηση να ληφθούν αποφασιστικά μέτρα βουλιάζουν όλο και περισσότερο στην αναξιοπιστία και τη διαπλοκή το κρατικό και πολιτικό μας σύστημα. Η απαίτηση των πολιτών είναι μια διαφορετική, έντιμη διαχείριση και όχι διασπάθιση της δημόσιας περιουσίας.