Πρώτη προτεραιότητα το κόμμα μας
Γιάννης Μπαλάφας, Συνέντευξη στον Ανδρέα Παπαδόπουλο, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2009-07-26
* Ποια είναι η θέση του Συνασπισμού για την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας στην Ε.Ε;
Καταδικάζουμε απερίφραστα τις προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας, είτε αυτές αφορούν τις επαναλαμβανόμενες απαράδεκτες υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών αεροπλάνων πάνω από ελληνικά νησιά, είτε αφορούν τις προωθούμενες από την Τουρκία έρευνες εντοπισμού πετρελαίου και φυσικού αερίου εκτός των τουρκικών χωρικών υδάτων.
Θεωρούμε ότι αυτή η αναγκαία και αποφασιστική καταδίκη, οφείλει να συνοδεύεται από την επιμονή στη θέση ότι η πιο πρόσφορη για τα συμφέροντα της χώρας μας στάση, είναι αυτή που δεν πέφτει στην παγίδα της όξυνσης, αλλά θεωρεί ότι η ειρήνη είναι η προτεραιότητά μας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μακριά από «γκρίζες ζώνες», «casus belli» και νατοϊκές επιδιαιτησίες. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε την προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, με την προϋπόθεση κάλυψης των προβλεπόμενων κριτηρίων και θεωρούμε ότι η ενταξιακή πορεία μπορεί να αξιοποιηθεί για την αντιμετώπιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και διαφορών στη βάση του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου.
*Τι φταίει και μετά τις ευρωεκλογές άνοιξε ο ασκός του Αιόλου της αντιπαράθεσης στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ;
Το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, σε συνδυασμό με τον τρόπο που το αντιμετωπίσαμε μετεκλογικά στο κόμμα μας, αλλά και στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τα χρονίζοντα προβλήματα που βγήκαν στην επιφάνεια, είναι οι αιτίες της κρίσης που σήμερα βιώνουμε. Ένα ζήτημα είναι η αποτίμηση του αποτελέσματος. Έγινε με αποκλίνουσες απολυτότητες από τις διάφορες εσωκομματικές πλευρές, χωρίς τον αναγκαίο αναστοχασμό και εμβάθυνση. Χωρίς διάθεση σύνθεσης, αλλά και ουσιαστική αυτοκριτική. Μετά ήλθε η παραίτηση του σ. προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια η ανάκλησή της. Βγήκε στην επιφάνεια η κρίση στις σχέσεις των ηγετικών στελεχών Συνασπισμού και ΣΥΡΙΖΑ, οι παρενέργειές της «δυαρχίας». Ταυτόχρονα, στον ΣΥΡΙΖΑ εκδηλώνεται μια πρωτοφανέρωτη επιθετικότητα απέναντι στον Συνασπισμό, κύρια από ορισμένες συνιστώσες. Μια επιθετικότητα απρόκλητη και άδικη. Όλα αυτά συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα. Είμαστε σε πλήρη αναντιστοιχία με την κραυγή των μελών και των φίλων μας: «Βρείτε τα!».
* Η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω για τον Συνασπισμό και για το συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτα αρνητική. Πόσο θα κρατήσει αυτή η κατάσταση; Είναι αναστρέψιμη;
Στη σημερινή κρίσιμη φάση, πρώτη προτεραιότητα είναι το κόμμα μας. Το μικρό, θετικό, συνθετικό βήμα που έγινε στην τελευταία ΚΠΕ πρέπει να ενισχυθεί. Η προωθητική σύνθεση και η πολιτική συνεννόηση στις γραμμές μας είναι μονόδρομος. Η απόφαση της ΚΠΕ, παρά τις όποιες επιφυλάξεις μας, είναι βάση ικανοποιητική για το κρίσιμο προεκλογικό διάστημα. Σ΄αυτό το πλαίσιο να αντιμετωπιστούν και οι εμπλοκές στις ηγετικές αρμοδιότητες. Με συντροφικότητα, σεβασμό σε πρόσωπα, αλλά και έμπρακτη κατανόηση ότι το συλλογικό κάποιες φορές πάει πάνω από το προσωπικό. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα είναι πιο δύσκολο και σύνθετα. Οφείλουμε να κατανοήσουμε όλοι ότι μια πολιτική συμμαχία όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κόμμα είναι, ούτε σε ειδικού τύπου κόμμα μπορεί να μετεξελιχθεί.
Ούτε με διολίσθηση. Αυτό αποκλείεται. Χρειαζόμαστε επομένως, ένα κοινό πλαίσιο πολιτικής συμφωνίας και την εφαρμογή του κανόνα της ομοφωνίας και της συναίνεσης. Η ανάγκη για ενίσχυση των δημοκρατικών διαδικασιών, της συμμετοχής και της αποτελεσματικότητας μπορεί να γίνει με ουσιαστική τήρηση αυτού του πλαισίου. Όλα τα άλλα οδηγούν σε περιπέτειες. Ο πολιτικός χρόνος είναι περιορισμένος. Όλα πρέπει να γίνουν με σύνεση και αποφασιστικότητα. Και μπορούν να γίνουν. Για να αντιστρέψουμε τις αρνητικές εξελίξεις, για να είναι η ανάκαμψη δυνατή και ορατή.
* Παρ’ όλα αυτά, αυτή τη στιγμή παραμένουν ασαφείς οι ρόλοι στα ηγετικά κλιμάκια του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Τι πρέπει να γίνει;
Παρά το γεγονός ότι είμαι οπαδός της άποψης ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι στην ουσία τους πολιτικά, δηλαδή προβλήματα πολιτικής φυσιογνωμίας και προοπτικής, δεν αρνούμαι τον ρόλο των προσώπων και τις αντίστοιχες εμπλοκές που προκύπτουν. Οι ρόλοι Τσίπρα και Αλαβάνου σήμερα είναι διακριτοί. Ο πρώτος είναι εκλεγμένος Πρόεδρος του Συνασπισμού, της μεγαλύτερης δηλαδή συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ και ο δεύτερος, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του συμμαχικού σχήματος. Επαναλαμβάνω ότι απαιτείται να ολοκληρωθεί η συντροφική συζήτηση που ήδη εξελίσσεται. Αδιέξοδα δεν υπάρχουν.
* Τι δείχνει η απουσία της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το Πανελλαδικό Συντονιστικό του ΣΥΡΙΖΑ;
Επιτρέψτε μου να διευκρινίσω ότι η «Ανανεωτική Πτέρυγα» είναι μια τάση του ΣΥΝ, δεν συμμετέχει σε διάφορες διαδικασίες σαν να ήταν κόμμα και επομένως είναι λάθος να εγκαλείται ως απούσα. Υπήρξαν βεβαίως ορισμένες απουσίες στελεχών του Κόμματος, που πρόσκεινται στην Ανανεωτική Πτέρυγα, τα οποία μάλιστα είχαν προταθεί να συμμετέχουν στην αντιπροσωπεία του ΣΥΝ για το Πανελλαδικό Συντονιστικό και να είναι ομιλητές, αλλά λόγοι προσωπικοί (διακοπές, ταξίδια κ.λπ.) δεν τους επέτρεψαν να παρευρεθούν. Να συμπληρώσω, επίσης, ότι στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας συμμετείχαμε, με τις απόψεις και τις προτάσεις μας, στις διαδικασίες του Συντονιστικού, στο πλαίσιο της συνολικής παρουσίας του κόμματος.
* Ανησυχείτε για το ενδεχόμενο διάσπασης του ΣΥΝ, όπως ισχυρίζονται κάποια δημοσιεύματα;
Θεωρώ ότι δεν υπάρχουν πρόσωπα ή συλλογικότητες εντός του ΣΥΝ που θα προχωρούσαν σε μια κατεύθυνση διάσπασης ή αποχώρησης. Στον δημοκρατικό και πολυτασικό Συνασπισμό υπάρχουν ρόλοι και χώρος για όλους και όλες. Δεν περισσεύει κανείς. Φυσικά, δεν ισχυρίζομαι ότι όλα «πάνε ρολόι». Η ενότητα μέσα στη διαφορετικότητα είναι άνθος ευαίσθητο και πρέπει συνεχώς να το φροντίζουμε, όλοι μας. Γι΄ αυτό, σ΄ αυτήν τη φάση, απαιτούνται από τη μια πλευρά λιγότερες τασικές εμμονές και περιχαρακώσεις και, από την άλλη, περισσότερη ευαισθησία για απόψεις που μπορεί να είναι μειοψηφικές, όμως εκφράζουν τη δική τους ανεκτίμητη για όλους αλήθεια τους.
* Υπάρχουν πληροφορίες για τη δημιουργία νέας τάσης με τη συμμετοχή στελεχών που προέρχονται από την Ανανεωτική Πτέρυγα και διαφωνούν με τις επιλογές της.
Ο χώρος μας και το κόμμα μας δεν έχει σήμερα ανάγκη από μια ακόμα τάση. Αν κάτι είναι αναγκαίο, σ΄ αυτήν τη φάση, είναι να κατανοήσουν οι ηγεσίες όλων των τασικών μορφωμάτων ότι περισσεύει στη λειτουργία τους η περιχαράκωση, η αυταρέσκεια, η αδυναμία πνευματικής παραγωγής. Τούτες τις δύσκολες ώρες χρειαζόμαστε λιγότερο τασικές - και προσωπικές - βεβαιότητες και απολυτότητες και περισσότερη διαλεκτική σύνθεση και κοινή πορεία.