Ο επικίνδυνος κ. Κακλαμάνης

Η απαγόρευση του φεστιβάλ Αλληλεγγύης Πολιτισμού της Ένωσης Αφρικανών Γυναικών δείχνει περίτρανα πόσο επικίνδυνη θα είναι η συνέχιση της δημαρχίας Κακλαμάνη στον Δήμο Αθηναίων. Δεν θα την πληρώσουν μόνον μια φορά, για μια εκδήλωση οι γυναίκες από την Αφρική. Η καθημερινή κατάλυση νόμων και ελευθεριών από τους ακροδεξιούς θα γίνει πλέον καθεστώς.

Ο Γιώργος Καμίνης λίγες ώρες μετά την απαγόρευση, επισήμανε με δήλωσή του: “Εάν ο Δήμος είχε, όπως ισχυρίζεται, πληροφορίες ότι κάποιες ομάδες θα προκαλέσουν επεισόδια, όφειλε να κάνει δύο απλά πράγματα: να κατονομάσει αυτές τις ομάδες και να προστατέψει ο ίδιος ή με τη βοήθεια της Πολιτείας την πολιτιστική εκδήλωση για την οποία είχε αρχικώς εκδώσει άδεια. Αντί αυτού βλέπουμε έναν φοβισμένο Δήμο να κρύβεται πίσω από αόριστες αναφορές σε ανώνυμους διαφωνούντες. Και ακυρώνει ένα φεστιβάλ υποκύπτοντας στον ωμό εκβιασμό κοινών ταραχοποιών”. Και κατέληξε ο επικεφαλής του συνδυασμού “Δικαίωμα στη πόλη”: “Αυτός ο φοβισμένος Δήμος δεν αξίζει στην Αθήνα και τους δημότες της”.

Στην απαγόρευση Κακλαμάνη αντέδρασαν κινήσεις κατοίκων, αντιρατσιστικές οργανώσεις, το Δίκτυο Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, η “Ανοιχτή Πόλη”, ο ΣΥΝ - που κατέθεσε και ερώτηση στη Βουλή. Οι αντιδράσεις αυτές εξέφρασαν τη δημοκρατική συνείδηση, τη διεκδίκηση της πόλης των δικαιωμάτων. Στην πράξη, σε μια σημαντική με επικίνδυνες προεκτάσεις απόφαση του Ν. Κακλαμάνη, ορθώθηκε ένα αποφασιστικό “όχι”. Και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη διεμήνυσε ότι δεν συνέστησε την απαγόρευση και ότι μπορεί να προστατέψει την εκδήλωση.

Δυνάμεις με διαφορές και διαφορετικές απόψεις σε άλλα θέματα πήραν κοινή θέση γιατί αντελήφθησαν ότι εδώ δεν πρόκειται απλώς για μια αυθαίρετη απόφαση. Αλλά για σήμα υποταγής στον ακροδεξιό εκβιασμό, στη βία, για την καλλιέργεια του φόβου. Το θέμα της απαγόρευσης δεν είναι το μόνο. Η εγκατάλειψη της πόλης, των ανθρώπων της, της ασφάλειας, της ελευθερίας τους, των δημοκρατικών αξιών, ακόμη και της νομιμότητας έχει εγκατασταθεί στον Αγ. Παντελεήμονα. Εκεί ο δήμος αδρανεί, η αστυνομία ανέχεται, όταν δεν συνεργάζεται, και οι παράνομες απαγορεύσεις είναι στα χέρια της ακροδεξιάς. Η απειλή απλώνεται και με την εγκληματικότητα και την εγκατάλειψη και με την ανοχή στη βία.

Οι φορείς αυτής της φοβισμένης, υποταγμένης στην ακροδεξιά δημοτικής αρχής μπροστά στα δύσκολα έχουν κάνει την επιλογή τους. Αυτή δεν είναι η επιλογή των δημοκρατών, των προοδευτικών, των αριστερών πολιτών. Και γι’ αυτό στις εκλογές του Νοεμβρίου πρέπει να βρουν τον τρόπο να φράξουν τον δρόμο στη δημαρχία Κακλαμάνη. Αν δεν τον βρουν, αν αφήσουν τις υπαρκτές διαφωνίες τους να του αφήσουν τον δρόμο, αν έτσι συνεχιστεί η δημαρχία Κακλαμάνη, μας περιμένουν όχι απλώς απαγορεύσεις.

Ο Γιώργος Καμίνης με την αντίδρασή του έδειξε ότι δεν μασάει τα λόγια του. Η στάση του είναι ένα πρώτο, σαφές μήνυμα. Το δικαίωμα στη πόλη είναι για όλους, χωρίς αποκλεισμούς και βία. Πολιτική πράξη είναι βέβαια ο αγώνας των εκλογών για τον δήμο, η μάχη για την πραγματική διοίκηση του δήμου. Δεν μετρούν μόνον οι προθέσεις, δεν αρκούν οι άριστες, μετρούν οι συσχετισμοί. Η Αθήνα είναι σε κρίσιμη κατάσταση. Θα είναι μακροπρόθεσμο λάθος μια στάση αδιαφορίας -“ίδιοι είναι”- ή μια στάση ανοχής απέναντι στην επανεκλογή Κακλαμάνη, εξαιτίας των πολιτικών διαφορών με το ΠΑΣΟΚ. Όσο περισσότερες προοδευτικές δυνάμεις, κοινωνικές πρωτοβουλίες και συσπειρώσεις ενώσουν τη δική τους δύναμη με την πρωτοβουλία του Γιώργου Καμίνη, τόσο πιο μεγάλη θα είναι ήττα της δεξιάς και ακροδεξιάς διοίκησης στον δήμο.

Οι άνθρωποι των δικαιωμάτων, οι αξίες τους πρέπει να νικήσουν, να φέρουν τη νομιμότητα, υπέρ των αδυνάτων. Είναι προφανές ότι με τον Γιώργο Καμίνη ο δήμος δεν θα υποκύψει στην ακροδεξιά επίθεση κατά των δικαιωμάτων. Τον Νοέμβριο υπάρχει πραγματικά η δυνατότητα να αλλάξουν τα πράγματα στον Δήμο Αθηναίων. Ας την αξιοποιήσουμε, με τον τρόπο που ταιριάζει στις ιδέες και τις ευαισθησίες καθεμιάς και καθενός μας. Ας μην τους αφήσουμε να περάσουν πάνω από την ανθρωπιά μας.