Όχι σε νέο μνημόνιο - Όχι στην αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ

Συμπληρώθηκαν 4 χρόνια από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου. Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου στις 23 Απριλίου του 2014 ανακοινώνει την προσφυγή σε μηχανισμό στήριξης ενώ στις 2 Μαΐου ανακοινώνονται τα πρώτα μέτρα. Κατά την άποψή μου, δεδομένου του κακού πολιτικού προσωπικού της χώρας αλλά και της απουσίας κάποιας ρεαλιστικής εναλλακτικής λύσης για την κρίση- η υπογραφή του μνημονίου ήταν απαραίτητη. Θεωρώ μάλιστα ότι αργήσαμε πολύ να προσφύγουμε σε μηχανισμό στήριξης. Έπρεπε από την πρώτη στιγμή που η χώρα απαλλάχτηκε από την καταστροφική κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία ευθύνεται κατά κύριο λόγο για την μορφή και την ένταση της κρίσης στην Ελλάδα, να απευθυνθούμε στην Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. ώστε να συσταθεί μηχανισμός στήριξης.

Από τότε, υπογράψαμε 2 μνημόνια με τις επικαιροποιήσεις τους, μεσοπρόθεσμα και πολυνομοσχέδια. Από την χώρα πέρασαν τρεις κυβερνήσεις και τρεις πρωθυπουργοί. Όλοι εφάρμωσαν τις πολιτικές του μνημονίου. Σίγουρα με πολλά λάθη και παραλείψεις όμως φέτος έχουμε πολλές θετικές εξελίξεις. Το πρωτογενές πλεόνασμα, η επί της ουσίας μείωση ή συγκράτηση του δημοσίου χρέους, η αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας, η σταθεροποίηση της ανεργίας με πτωτικές τάσεις, μεταρρυθμίσεις κι αποκρατικοποιήσεις που ωφέλησαν την οικονομία και δεν επιβάρυναν τους πολίτες που ήδη υπέστησαν δυσβάσταχτα μέτρα, φόρους, μειώσεις εισοδημάτων κλπ., είναι μόνο μερικά από τα θετικά αποτελέσματα της πολιτικής. Σε καμία περίπτωση δεν είναι για πανηγυρισμούς όμως γλυτώσαμε τα χειρότερα.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Οι προβλέψεις θέλουν την λήξη του 2014 με ακόμα μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα, θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και μείωση της ανεργίας. Εδώ δημιουργείται ο εξής προβληματισμός: μήπως ήρθε η ώρα να περάσουμε σε ένα νέο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης; Νομίζω ότι η υπογραφή του 3ου μνημονίου δεν είναι απαραίτητη αφού φαίνεται πως με την επιμήκυνση που θα κερδίσουμε από τους πιστωτές μας, το μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα, η ανάπτυξη που προβλέπεται και τα χαμηλά επιτόκια σε συνδυασμό με ένα εθνικό σχέδιο (που θα αφορά την οικονομία, την ανάπτυξη και το περαιτέρω νοικοκύρεμα του δημοσίου) θα είμαστε σε θέση να αποπληρώνουμε το χρέος μας χωρίς νέο δανεισμό. Δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις επί των οικονομικών, όμως μου φαίνεται παράλογο ότι ενώ πιάσαμε όλους μας τους στόχους (σε πολλές περιπτώσεις τα πήγαμε πολύ καλύτερα από το ζητούμενο) να πρέπει να υπογράψουμε κι άλλο πακέτο μέτρων. Ένα πακέτο μέτρων που σίγουρα δεν θα περιορίζεται στα διοικητικά ή τα δημοσιονομικά αλλά θα προβλέπει νέες περικοπές και νέα λιτότητα που προφανώς δεν είναι απαραίτητες.

Όσον αφορά στη ΔΕΗ, η αποκρατικοποίησή της, την παρούσα τουλάχιστον στιγμή, θα είναι καταστροφική για την κοινωνία και τους πολίτες. Πρώτον διάβασα πολύ προσεκτικά το μεταφρασμένο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο και δεν είναι (ήταν) προαπαιτούμενος όρος για την εκταμίευση κάποια δόσης η αποκρατικοποίησή της ΔΕΗ. Συνοπτικά προβλέπονταν μείωσεις κατώτατου μισθού, μειώσεις θέσεων εργασίας από το δημόσιο τομέα έως το 2015,κατάργηση κλαδικών συμβάσεων, άρση μονιμότητας σε ΔΕΚΟ, περικοπές συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας, άμυνας, λειτουργιών του Κράτους και εκλογών, κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας, αύξηση αντικειμενικών αξιών και ενοποίηση φόρων στα ακίνητα, πλήρες άνοιγμα 20 κλειστών επαγγελμάτων, αύξηση των εισιτηρίων στις Αστικές Συγκοινωνίες και στον ΟΣΕ, Κλείσιμο 200 εφοριών, κατάργηση φοροαπαλλαγών και χαμηλού ΦΠΑ στα νησιά, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση στις συντάξεις, μειώσεις στο εφάπαξ, κατάργηση της καθολικότητας της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κατάργηση των Δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, όπως και των επιδομάτων αδείας για τους δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους, μείωση χρόνου προειδοποίησης για απολύσεις σε 4 αντί 6 μήνες, περικοπές στα ειδικά μισθολόγια, ένταξη στο ενιαίο μισθολόγιο των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, εφαρμογή διαθεσιμότητας ενός έτους, με μειωμένο μισθό σε μόνιμους υπαλλήλους του δημοσίου, οι θέσεις των οποίων καταργούνται κατάργηση των πολυάριθμων οικογενειακών επιδομάτων και αντικατάστασής τους από το ενιαίο επίδομα στήριξης τέκνων, αύξηση φόρου στο υγραέριο κίνησης, εισαγωγή έκτακτης εισφοράς στα φωτοβολταϊκά, αντίτιμο 25 ευρώ για εισαγωγή σε νοσοκομείο (πολλά από τα παραπάνω δεν εφαρμόστηκαν). Δεν αναφέρεται πουθενά η αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ.

Γιατί όμως η αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ θα ήταν καταστροφική; Αυτή την στιγμή πληρώνουμε το φθηνότερο ρεύμα στην Ευρώπη, ενώ οι επιχειρήσεις μας πληρώνουν φθηνότερο ρεύμα από πολλές άλλες στην Ε.Ε.. Η αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ θα είχε ως αποτέλεσμα πρώτον να πληρώνουμε μέσω άλλου συστήματος όλους τους φόρους που έρχονται με το τιμολόγιο της ΔΕΗ (άρα δεν τους γλιτώνουμε), και δεύτερον θα κληθούμε να πληρώνουμε πολύ πιο ακριβό ρεύμα απ’ ότι τώρα. Που σημαίνει ότι θα αυξηθούν τα έξοδά μας χωρίς να υπάρχει κάποια αντίστοιχη αύξηση στο εισόδημά μας που θα μας επιτρέπει να πληρώνουμε την ΔΕΗ.

Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για την αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ. Με τα παρόντα δεδομένα, θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός ή περισσότερων ιδιωτικών μονοπωλίων, τα οποία θα παρέχουν υπερκοστολογημένες υπηρεσίες στους πολίτες. Δεν είναι δυνατόν αυτή την στιγμή στην Ελλάδα να υπάρξει ενεργειακός ανταγωνισμός, κι αν υπάρξει σίγουρα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε νέα καρτέλ.

Αν είχαμε διαφορετική νομοθεσία, πλήρως απελευθερωμένο το κομμάτι της ενέργειας ώστε να υπάρξουν κι άλλες επιχειρήσεις που όχι μόνο θα ασχολούνται με τον διαμοιρασμό και την παραγωγή ηλεκτρικής Ενέργειας αλλά και με τους φυσικούς πόρους που απαιτούνται, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε το αν πρέπει ή όχι να αποκρατικοποιηθεί η ΔΕΗ. Προς το παρόν πρέπει να την αποφύγουμε.