Περί ονείρων
Ξενοφών Γιαταγάνας, Μεταρρύθμιση, Δημοσιευμένο: 2014-12-15
Κανείς δεν αμφιβάλλει, νομίζω, ότι οι δυνάμεις αυτές βρίσκονται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ότι συγκροτούν την πολυπόθητη αλλά ανεύρετη κεντροαριστερά, τον πολυθρύλητο αλλά πλήρως απόντα ενιαίο φορέα της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, που πολλοί ευαγγελίζονται αλλά κανείς δεν θέλει πραγματικά να συμβάλει ουσιαστικά και με ειλικρίνεια στη συγκρότησή του. Κι όμως ο φορέας αυτός κείτεται διαμελισμένος σε τέσσερα ταλαιπωρημένα σώματα: το βενιζελικό επίσημο ΠΑΣΟΚ, που θέλει να δημιουργήσει την Δημοκρατική Παράταξη, το υφέρπον αλλά υπαρκτό παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, που θέλει να αναστήσει το πάλαι ποτέ κραταιό κίνημα του Ανδρέα, το μεταρρυθμιστικό κομμάτι της ΔΗΜΑΡ και το νεοπαγές ΠΟΤΑΜΙ που αγωνίζονται να αναδείξουν μια νέα αδιάφθορη ταυτότητα. Πίσω από τα δύο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη κρύβονται αναμφισβήτητα προσωπικοί σχεδιασμοί, που σχετίζονται με απογοητεύσεις και πικρίες. Ο Σ. Θεοδωράκης και ο Σ. Λυκούδης διακηρύσσουν, από την πλευρά τους, ότι δεν έχουν αρχηγικές φιλοδοξίες.
Εδώ αρχίζει λοιπόν το δικό μου όνειρο: οι παλαιοί ηγέτες αποσύρονται με τιμή, αίροντας τις προσωπικές αντιπαλότητες και ανοίγοντας το δρόμο για τη συνεργασία νέων πολιτικών, ανδρών και γυναικών, πάνω σε μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης. Οι τέσσερεις προαναφερθείσες συνιστώσες –πιθανότατα μαζί και με άλλες μεταρρυθμιστικές συλλογικότητες- υπό μια αντιπροσωπευτική ηγεσία αποτελούμενη από τους νεώτερους και δυναμικότερους εκφραστές τους συγκροτούν εκλογικό συνασπισμό που πετυχαίνει διψήφιο ποσοστό, κοντά στο 20%, στις προσεχείς κάλπες οψέποτε στηθούν. Γίνονται έτσι αναγκαία συνιστώσα οιουδήποτε κυβερνητικού συνασπισμού και στην πορεία μετεξελίσσονται σε ενιαίο κόμμα.
Όνειρο θερινής νυκτός, θα μου πείτε. Αν όμως δεν ήταν μόνον όνειρο;