Το πρόβλημα του δήμου της Αθήνας: Ο ΣΥΝ γυμνός από την οικολογία;
Αυγή, Δημοσιευμένο: 2005-10-20
Βρισκόμαστε ένα χρόνο πριν από τις δημοτικές εκλογές και οι διεργασίες για τα σχήματα που θα λάβουν μέρος ξεκίνησαν με την πρόσφατη πρόταση από τον πρόεδρο του κόμματος για τον υποψήφιο στο Δήμο Αθηναίων. Η υποψηφιότητα που κατατέθηκε, χωρίς προηγούμενη δημόσια συζήτηση, μας προβληματίζει και μας αποθαρρύνει.
Κατ’ αρχάς ως προς τη μέθοδο. Στην πραγματικότητα, η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα εξαγγέλθηκε ως «επικοινωνιακό πυροτέχνημα», με βασικό ατού το νεαρό της ηλικίας ενός κομματικού στελέχους που έχει αναπτύξει σημαντική δράση στο χώρο της νεολαίας. Επίσης, η εν λόγω υποψηφιότητα έτυχε της άμεσης αποδοχής των εταίρων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι σε άλλες περιπτώσεις, όταν ο ΣΥΝ έχει να προτείνει κάτι συνεδριάζουν επί εβδομάδες… Δεν χρειάζονται περισσότερα στοιχεία για να καταδειχθεί το προσυνεννοημένο του πράγματος. Όμως πρόκειται για μια προσυνεννόηση που ακυρώνει την αυτονομία της λειτουργία του ΣΥΝ, καθιστώντας τον εντέλει ένα εκτελεστικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον, ως προς την ουσία, τίθεται το μείζον θέμα της ατζέντας. Αναφερόμαστε στην οικολογική διάσταση της πολιτικής του χώρου του ΣΥΝ, η οποία βρίσκεται στην πρώτη θέση της ατζέντας των επιτυχημένων σχημάτων που δραστηριοποιούνται στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη («Λιμάνι της Αγωνίας» και «Θεσσαλονίκη των Πολιτών και της Οικολογίας»). Εκθέτοντας στους ψηφοφόρους του Δήμου Αθηναίων έναν υποψήφιο του οποίου η ατζέντα περιλαμβάνει τα -κατά τα άλλα πολύ ενδιαφέροντα- θέματα ‘νεολαία’ και ‘κινήματα’, αλλά δεν σχετίζεται με το πρωταρχικό ζήτημα του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής, στην πρωτεύουσα με τους αλγεινότερους δείκτες στην Ε.Ε., ο ΣΥΝ ακυρώνει με άμεσο τρόπο την ουσία και τον τίτλο της πολιτικής που εξαγγέλλει από το 2003 και μετά, περιοριζόμενος πλέον σε ΣΥΝ της Αριστεράς και των Κινημάτων, αλλά όχι της Οικολογίας.
Ειδικά για τις δημοτικές εκλογές και ακόμα περισσότερο για το δήμο της Αθήνας, η οικολογική ατζέντα θα πρέπει να βρίσκεται στην πρώτη θέση των προτεραιοτήτων, να σηματοδοτεί και να αναδεικνύει μια προϋπάρχουσα σχέση του χώρου και του συγκεκριμένου υποψηφίου με τις οργανώσεις, τα κινήματα και τους πολίτες που ασχολούνται με τα θέματα του περιβάλλοντος και της πόλης. Να μπορεί ο υποψήφιος δήμαρχος να απευθυνθεί σε όλο αυτό το φάσμα των κινημάτων και των πολιτών, στο όνομα μιας κατακτημένης κοινής πορείας, αναγνωρισμένης από όλους για να μπορέσει να πετύχει τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση των δυνάμεων αυτών. Αυτό το φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό του ΣΥΝ θα είναι και το σημαντικότερο «ατού» του στο πεδίο της αυτοδιοικητικής πολιτικής. Η παραγνώριση αυτής της διάστασης θα έχει αλυσιδωτές και πολλαπλές παρενέργειες πολύ πέραν του Δήμου της Αθήνας.
Και επειδή αναφερόμαστε στο Δήμο Αθηναίων, δηλαδή τον δήμο με την κεντρικότερη πολιτική σημασία στις δημοτικές εκλογές, θα ήταν πραγματικά άδικο για έναν πρωτόπειρο υποψήφιο να εκτεθεί σε μία πολιτική αναμέτρηση που θα πρέπει από τη μια να συνδυάζει την εμπειρία και τη γνώση των προβλημάτων της πόλης και της όλης προβληματικής για την αντιμετώπισή τους και από τη άλλη να σηκώσει το βάρος μιας πολιτικής αντιπαράθεσης για τα μείζονα θέματα της πολιτικής ατζέντας που εξ ορισμού χαρακτηρίζουν την αντιπαράθεση στην Αθήνα.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι η υπόθεση της Αθήνας δεν αξίζει να εκφυλισθεί σε υπόθεση του μικρο-κομματικού πατριωτισμού των τάσεων εκείνων που «κέρδισαν» το 4ο συνέδριο του ΣΥΝ. Η Αθήνα χρειάζεται έναν υποψήφιο με μεγάλη πολιτική εμπειρία, εγνωσμένο ήθος και συνέχεια, αδιαμφισβήτητη μαχητικότητα και προπάντων βαθιά γνώση της οικολογικής ατζέντας. Ένα πρόσωπο ικανό να συσπειρώσει ένα ευρύτατο φάσμα ενεργών πολιτών που έχουν δουλέψει επί πολλά χρόνια για την πόλη, να απευθυνθεί σε πολύ μεγαλύτερες ομάδες ψηφοφόρων -και όχι απλώς να καταγράψει το σύνηθες μονοψήφιο ποσοστό-, ένα στέλεχος με μεγάλη αναγνωρισιμότητα και αποδοχή από τους Αθηναίους πολίτες.
Χρειαζόμαστε έναν υποψήφιο που θα είναι σε θέση να αναδείξει τις τομές που χρειάζεται η παρηκμασμένη γκρίζα μας πρωτεύουσα και να διεκδικήσει με αξιώσεις ακόμη και τη δημαρχία της πόλης. Με δεδομένο το ενδιαφέρον που έχει ήδη δηλώσει ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης να είναι υποψήφιος, καλούμε την ηγεσία του κόμματος και τον ίδιο τον προτεινόμενο υποψήφιο από την Πολιτική Γραμματεία να ξανασκεφθούν σοβαρά το ζήτημα.
Η «πλειοψηφούσα» άποψη στο ΣΥΝ δεν θα κριθεί από την «ικανότητά της» να εξοβελίσει όλες τις «μειοψηφούσες» φωνές από την κεντρική πολιτική ζωή αλλά ακριβώς από το αντίθετο. Ούτε μόνον από την «ανοχή» της απέναντι σε αυτές, αλλά από την ικανότητά της να πετύχει το «νέο», το να κάνει τις διαφορετικές απόψεις δύναμη για το χώρο και να μην τις αντιμετωπίζει ως εμπόδιο στον πολιτικό σχεδιασμό της εκάστοτε «πλειοψηφίας». Ο κόσμος του ΣΥΝ έστω κι αν είναι τοποθετημένος σε όλο το φάσμα των εσωκομματικών απόψεων, επιθυμεί την αξιοποίηση όλων των στελεχών του από όλες τις τάσεις. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για όσους ακόμη αναφέρονται και διατηρούν δεσμούς με τον ευρύτερο χώρο του ΣΥΝ, χάρις και σε πρόσωπα της «μειοψηφίας». Η παραγνώριση αυτών των αυτονόητων για ένα κόμμα όπως ο ΣΥΝ, δεν βλάπτει μόνον το κόμμα, αλλά και όσους προσδοκούν απλώς να «ελέγχουν» ένα όλο και πιο περιθωριοποιημένο και απομονωμένο κόμμα.
Θα είναι το λιγότερο άδικο και απογοητευτικό για τον κόσμο του ΣΥΝ που παλεύει στους σκληρούς στίβους της καθημερινότητας για τα μεγάλα και τα μικρά θέματα της ποιότητας ζωής στην πόλη να συμμετάσχει το κόμμα μας στην Αθήνα με υποψήφιο και σχήμα γυμνά από την οικολογία.
Λιάνα Γαβριλάκη, Φάνη Δημητρακούδη, Βάσω Κανελλοπούλου, Ρίτα Καραβασίλη, Σάκης Κουρουζίδης, Μαρίτα Κουρούπη, Λεωνίδας Λουλούδης, Ευθύμης Παπαδημητρίου, Αποστόλης Παραλίκας, Μιχάλης Προμπονάς, Γιάννης Σακιώτης, Σταμάτης Σκαμπαρδώνης
Κατ’ αρχάς ως προς τη μέθοδο. Στην πραγματικότητα, η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα εξαγγέλθηκε ως «επικοινωνιακό πυροτέχνημα», με βασικό ατού το νεαρό της ηλικίας ενός κομματικού στελέχους που έχει αναπτύξει σημαντική δράση στο χώρο της νεολαίας. Επίσης, η εν λόγω υποψηφιότητα έτυχε της άμεσης αποδοχής των εταίρων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι σε άλλες περιπτώσεις, όταν ο ΣΥΝ έχει να προτείνει κάτι συνεδριάζουν επί εβδομάδες… Δεν χρειάζονται περισσότερα στοιχεία για να καταδειχθεί το προσυνεννοημένο του πράγματος. Όμως πρόκειται για μια προσυνεννόηση που ακυρώνει την αυτονομία της λειτουργία του ΣΥΝ, καθιστώντας τον εντέλει ένα εκτελεστικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερον, ως προς την ουσία, τίθεται το μείζον θέμα της ατζέντας. Αναφερόμαστε στην οικολογική διάσταση της πολιτικής του χώρου του ΣΥΝ, η οποία βρίσκεται στην πρώτη θέση της ατζέντας των επιτυχημένων σχημάτων που δραστηριοποιούνται στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη («Λιμάνι της Αγωνίας» και «Θεσσαλονίκη των Πολιτών και της Οικολογίας»). Εκθέτοντας στους ψηφοφόρους του Δήμου Αθηναίων έναν υποψήφιο του οποίου η ατζέντα περιλαμβάνει τα -κατά τα άλλα πολύ ενδιαφέροντα- θέματα ‘νεολαία’ και ‘κινήματα’, αλλά δεν σχετίζεται με το πρωταρχικό ζήτημα του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής, στην πρωτεύουσα με τους αλγεινότερους δείκτες στην Ε.Ε., ο ΣΥΝ ακυρώνει με άμεσο τρόπο την ουσία και τον τίτλο της πολιτικής που εξαγγέλλει από το 2003 και μετά, περιοριζόμενος πλέον σε ΣΥΝ της Αριστεράς και των Κινημάτων, αλλά όχι της Οικολογίας.
Ειδικά για τις δημοτικές εκλογές και ακόμα περισσότερο για το δήμο της Αθήνας, η οικολογική ατζέντα θα πρέπει να βρίσκεται στην πρώτη θέση των προτεραιοτήτων, να σηματοδοτεί και να αναδεικνύει μια προϋπάρχουσα σχέση του χώρου και του συγκεκριμένου υποψηφίου με τις οργανώσεις, τα κινήματα και τους πολίτες που ασχολούνται με τα θέματα του περιβάλλοντος και της πόλης. Να μπορεί ο υποψήφιος δήμαρχος να απευθυνθεί σε όλο αυτό το φάσμα των κινημάτων και των πολιτών, στο όνομα μιας κατακτημένης κοινής πορείας, αναγνωρισμένης από όλους για να μπορέσει να πετύχει τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση των δυνάμεων αυτών. Αυτό το φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό του ΣΥΝ θα είναι και το σημαντικότερο «ατού» του στο πεδίο της αυτοδιοικητικής πολιτικής. Η παραγνώριση αυτής της διάστασης θα έχει αλυσιδωτές και πολλαπλές παρενέργειες πολύ πέραν του Δήμου της Αθήνας.
Και επειδή αναφερόμαστε στο Δήμο Αθηναίων, δηλαδή τον δήμο με την κεντρικότερη πολιτική σημασία στις δημοτικές εκλογές, θα ήταν πραγματικά άδικο για έναν πρωτόπειρο υποψήφιο να εκτεθεί σε μία πολιτική αναμέτρηση που θα πρέπει από τη μια να συνδυάζει την εμπειρία και τη γνώση των προβλημάτων της πόλης και της όλης προβληματικής για την αντιμετώπισή τους και από τη άλλη να σηκώσει το βάρος μιας πολιτικής αντιπαράθεσης για τα μείζονα θέματα της πολιτικής ατζέντας που εξ ορισμού χαρακτηρίζουν την αντιπαράθεση στην Αθήνα.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι η υπόθεση της Αθήνας δεν αξίζει να εκφυλισθεί σε υπόθεση του μικρο-κομματικού πατριωτισμού των τάσεων εκείνων που «κέρδισαν» το 4ο συνέδριο του ΣΥΝ. Η Αθήνα χρειάζεται έναν υποψήφιο με μεγάλη πολιτική εμπειρία, εγνωσμένο ήθος και συνέχεια, αδιαμφισβήτητη μαχητικότητα και προπάντων βαθιά γνώση της οικολογικής ατζέντας. Ένα πρόσωπο ικανό να συσπειρώσει ένα ευρύτατο φάσμα ενεργών πολιτών που έχουν δουλέψει επί πολλά χρόνια για την πόλη, να απευθυνθεί σε πολύ μεγαλύτερες ομάδες ψηφοφόρων -και όχι απλώς να καταγράψει το σύνηθες μονοψήφιο ποσοστό-, ένα στέλεχος με μεγάλη αναγνωρισιμότητα και αποδοχή από τους Αθηναίους πολίτες.
Χρειαζόμαστε έναν υποψήφιο που θα είναι σε θέση να αναδείξει τις τομές που χρειάζεται η παρηκμασμένη γκρίζα μας πρωτεύουσα και να διεκδικήσει με αξιώσεις ακόμη και τη δημαρχία της πόλης. Με δεδομένο το ενδιαφέρον που έχει ήδη δηλώσει ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης να είναι υποψήφιος, καλούμε την ηγεσία του κόμματος και τον ίδιο τον προτεινόμενο υποψήφιο από την Πολιτική Γραμματεία να ξανασκεφθούν σοβαρά το ζήτημα.
Η «πλειοψηφούσα» άποψη στο ΣΥΝ δεν θα κριθεί από την «ικανότητά της» να εξοβελίσει όλες τις «μειοψηφούσες» φωνές από την κεντρική πολιτική ζωή αλλά ακριβώς από το αντίθετο. Ούτε μόνον από την «ανοχή» της απέναντι σε αυτές, αλλά από την ικανότητά της να πετύχει το «νέο», το να κάνει τις διαφορετικές απόψεις δύναμη για το χώρο και να μην τις αντιμετωπίζει ως εμπόδιο στον πολιτικό σχεδιασμό της εκάστοτε «πλειοψηφίας». Ο κόσμος του ΣΥΝ έστω κι αν είναι τοποθετημένος σε όλο το φάσμα των εσωκομματικών απόψεων, επιθυμεί την αξιοποίηση όλων των στελεχών του από όλες τις τάσεις. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για όσους ακόμη αναφέρονται και διατηρούν δεσμούς με τον ευρύτερο χώρο του ΣΥΝ, χάρις και σε πρόσωπα της «μειοψηφίας». Η παραγνώριση αυτών των αυτονόητων για ένα κόμμα όπως ο ΣΥΝ, δεν βλάπτει μόνον το κόμμα, αλλά και όσους προσδοκούν απλώς να «ελέγχουν» ένα όλο και πιο περιθωριοποιημένο και απομονωμένο κόμμα.
Θα είναι το λιγότερο άδικο και απογοητευτικό για τον κόσμο του ΣΥΝ που παλεύει στους σκληρούς στίβους της καθημερινότητας για τα μεγάλα και τα μικρά θέματα της ποιότητας ζωής στην πόλη να συμμετάσχει το κόμμα μας στην Αθήνα με υποψήφιο και σχήμα γυμνά από την οικολογία.
Λιάνα Γαβριλάκη, Φάνη Δημητρακούδη, Βάσω Κανελλοπούλου, Ρίτα Καραβασίλη, Σάκης Κουρουζίδης, Μαρίτα Κουρούπη, Λεωνίδας Λουλούδης, Ευθύμης Παπαδημητρίου, Αποστόλης Παραλίκας, Μιχάλης Προμπονάς, Γιάννης Σακιώτης, Σταμάτης Σκαμπαρδώνης