Να που φτάσαμε να πρέπει να (ξανα)μάθουμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα και απλά για τα βασικά. Για τη Δημοκρατία, που δεν εξαντλείται στην ψήφο (όσων φτάνουν στην κάλπη) κάθε τέσσερα χρόνια. Αν ο Μητσοτάκης κόπιαζε να διαβάσει τον Θουκυδίδη στη μετάφραση του Ελευθερίου Βενιζέλου, τον οποίο με τόση ευκολία επικαλείται, θα συναισθανόταν με σκυμμένο κεφάλι ποιο μήνυμα εκπέμπει το πρωτοφανές για ευρωπαϊκή Δημοκρατία ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που με μεγάλη και διακομματική πλειοψηφία εντάσσει την Ελλάδα στην ίδια κατηγορία με την Ουγγαρία του Όρμπαν.

Πόσο ισχυρή είναι στ’ αλήθεια η ελληνική οικονομία; Οσα κι αν λέγονται, υπάρχει στο τέλος ένα ασφαλές κριτήριο για να εκτιμηθεί η κατάστασή της. Είναι τόσο ισχυρή όσο δείχνει η αγορά εργασίας, οι θέσεις εργασίας που δημιουργούνται και οι μισθοί που προσφέρονται. Αναφορικά με το πρώτο, έχουμε τη δεύτερη υψηλότερη ανεργία μεταξύ των «27» της Ε.Ε. Οσον αφορά το δεύτερο, είναι καταλυτικά τα στοιχεία που δημοσιοποίησε την περασμένη Τρίτη η «Εργάνη»: περίπου το ένα τρίτο των μισθωτών αμείβεται μόνο με 800 ή και λιγότερα ευρώ/μήνα – κι αυτά μεικτά, όχι στο χέρι. Το 53% έχει μεικτό μισθό 1.000 ευρώ ή λιγότερα. Και μόλις το 10% εξ αυτών έχει μεικτό μισθό μεγαλύτερο από 2.000 ευρώ. Τι σημαίνει αυτό;

Η προγραμματισμένη συζήτηση της Έφης Αχτσιόγλου, του Διονύση Τεμπονέρα και του Μανώλη Χριστοδουλάκη περισσότερο απ’ όλους, ακόμη και από τον στενό κομματικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ανησύχησε τους «μη δεξιούς» υποστηρικτές του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αν και έγραψαν πως τους ανησυχεί τ’ ότι αυτή η συζήτηση οδηγεί στο να μην υπάρχει αντίπαλος στον κ. Μητσοτάκη, στην ουσία ανησύχησαν μήπως τέτοιες συναντήσεις οδηγήσουν στη δημιουργία τέτοιου αντιπάλου. Τελικά θέλουν να μην ανοίξει ένας διάλογος, για τον μετασχηματισμό των τριών χώρων από τους οποίους προέρχονται οι τρεις ομιλητές. Θέλουν να μη ξεκινήσει η συζήτηση για το πολυπόθητο big bang στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της Αριστεράς. Γιατί;

Το παγκόσμιο οικοδόμημα στην εποχή της αμερικανικής παντοδυναμίας που ακολούθησε την κατάρρευση της Σοβιετική Ένωσης τρίζει ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Οι λόγοι είναι πολλοί. Πρώτα από όλα, γιατί ο ίδιος ο αρχιτέκτονας και συντηρητής του οικοδομήματος, δηλαδή οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν είναι πια ικανοποιημένος με το έργο του. Πιστεύει ότι η Κίνα κερδίζει όλο και μεγαλύτερο χώρο αμφισβητώντας σήμερα την αμερικανική ηγεμονία. Και αυτό δεν είναι διατεθειμένοι οι Αμερικανοί να το επιτρέψουν. Με ό,τι και αν συνεπάγεται;

Το βράδυ των εκλογών του 1981- αφηγείται ο Μίμης Ανδρουλάκης στο «Κάτω από τις στάχτες»- ο Χαρίλαος Φλωράκης τηλεφώνησε στον Ανδρέα Παπανδρέου για να τον συγχαρεί για τον εκλογικό του θρίαμβο και να προσφέρει «ανιδιοτελή υποστήριξη» σε όποια θετικά μέτρα θα έπαιρνε η κυβέρνησή του. Έκπληκτος, τον άκουσε να λέει «θέλω ενεργό συμμετοχή, όχι απλή στήριξη». Και να του δίνει ραντεβού την επομένη, «να συζητήσουμε την σύνθεση και το πρόγραμμα της κυβέρνησης».

Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 68 χρόνια από τις εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου 1956, τις πιο κρίσιμες και πιο πολωτικές της δεκαετίας του 1950. Η ανάθεση της πρωθυπουργίας στον Κ. Καραμανλή τον Οκτώβριο του 1955 και το εκτρωματικό εκλογικό σύστημα -το διαβόητο «τριφασικό»- προκάλεσαν μεγάλη πολιτική οξύτητα, η οποία καθόρισε το πολιτικό πλαίσιο των εκλογών. Το εκλογικό σύστημα στόχευε στη συσπείρωση της Δεξιάς σε ενιαίο εκλογικό σχηματισμό υπό τον Κ. Καραμανλή και στον αποκλεισμό της ΕΔΑ από τη Βουλή για δεύτερη συνεχόμενη κοινοβουλευτική περίοδο.